Ο Κωστούλας όταν ανέλαβε τον Παναιτωλικό, δεν είπε στους φίλους της Αγρινιώτικης ομάδας να περιμένουν κάποια… τέρμινα μέχρι να τη δουν στη Σούπερ Λίγκα.

Το ίδιο παλαιότερα είχε συμβεί και με τον Σταυρόπουλο του Πανηλειακού. Σε τέσσερα χρόνια από την Δ’ Εθνική βρέθηκε στην Α’ Εθνική.

Στα χρόνια του Κωστούλα, επένδυσε και το δίδυμο Μπάκου-Καϋμενάκη στον Αστέρα Τρίπολης. Κάθε χρόνο η νεόκοπη ομάδα της κεντρικής Πελοποννήσου «έπαιρνε» και κατηγορία.

Οι προαναφερόμενοι, ταυτόχρονα, φρόντιζαν να «υποστυλώνουν» τις επενδύσεις τους, δημιουργώντας αθλητικές εγκαταστάσεις, υποδομές και ακαδημίες. Ταυτόχρονα, το τονίζω. Με την Παναχαϊκή δεν συμβαίνει το ίδιο. Και μιλάμε για την Παναχαϊκή, επαναλαμβάνω, που με το συμπάθειο δεν είναι Παναιτωλικός, Αστέρας ή Πανηλειακός. Είναι η Παναχαϊκή, ο ανεκπλήρωτος πόθος του Καϋμενάκη, το… ξερολούκουμο της Ν.Δ. Ελλάδας – άσχετα αν ο Αστέρας Τρίπολης υποσκέλισε Ευρωπαϊκά την Πατραϊκή ομάδα. Τι σύγκριση, όμως, μπορεί να γίνει ανάμεσα στη… γούβα της Τρίπολης μ’ ένα ρετιρέ της Πάτρας που έχει θέα τον Πατραϊκό; Ή, τι σχέση μπορεί να έχουν οι ποδοσφαιρικές σε δύο πόλεις, που η μία (Τρίπολη) έχει πληθυσμό 50.000 κατοίκους και η άλλη (Πάτρα) 250.000;

Επιχειρηματολογώ, με θυμό ομολογώ, καθώς διαπιστώνω ότι ο τεχνικός διευθυντής της Παναχαϊκής, Κώστας Κατσουράνης κατευθύνει την Πατραϊκή ομάδα με σκεπτικά που «προσβάλλουν» το ειδικό βάρος των κοκκινόμαυρων στον Ελλαδικό ποδοσφαιρικό χώρο.  

Η εξίσωση χώρος-χρόνος-χρήμα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια «σαλάτα» της… αρεσκείας και της… Ρεχαγκέλειας νοοτροπίας του Κατσουράνη, που βρίσκει αντίθετους νοήμονες φίλους της Παναχαϊκής.

Ο φυσικός χώρος της Πατραϊκής ΠΑΕ είναι η Σούπερ Λίγκα κι αυτό θα έπρεπε χρονικά φέτος να επιτευχθεί. Φέτος που η ευκαιρία ήταν μοναδική! Είμαι έτοιμος να δεχθώ καλοπροαίρετα ότι κάτι τέτοιο δεν το είχε «δει» το καλοκαίρι ο Κατσουράνης. Ήταν κάτι που έβγαλε μάτι, όμως, το Γενάρη. Όταν βρέθηκε η ομάδα 5 βαθμούς πιο μπροστά από τον… ημιλιπόθυμο Ο.Φ.Η.. Τότε, που με δύο-τρεις βαρβάτες μεταγραφές είχε την ευκαιρία να πατήσει τον… Ο.Φ.Η. στο κεφάλι. Και δεν θα του χάλαγαν το χατίρι οι «σύμμαχοι».  

Τα όσα επαναλαμβάνει ο τώρα ο Κατσουράνης, Απρίλη μήνα, που πέταξε το πουλάκι, περί «χτισίματος» Ελληνογενούς ομάδας σε βάθος… ατελείωτου χρόνου, είναι αστειότητες. 

Αν τελικά δεν ανέβει φέτος η Παναχαϊκή από τον… φωταγωγό των αδειοδοτήσεων στην Σούπερ Λίγκα, πολύ φοβάμαι ότι θα έχει ν’ αντιμετωπίσει ακανθώδη ζητήματα. Η Παναχαϊκή ως ΠΑΕ κι ο Κατσουράνης ως φυσικό πρόσωπο. Γιατί, σε συνάρτηση με το χρήμα, ο χρόνος θ’ αρχίσει να μετράει αντίστροφα, αφού ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι οι «σύμμαχοι» θα συνεχίζουν να στηρίζουν ανισοσκελείς προϋπολογισμούς τα επόμενα χρόνια.

Τα 15-20 μέλη της «Παναχαϊκής Συμμαχίας» έχουν τη δυνατότητα και τη διάθεση «τσοντάροντας» ν’αθροίζουν 500-700 χιλιάρικα ετησίως. Μέχρι εκεί. Ο Κωστούλας μόνος του έχει «σπρώξει» πάνω από 10 μύρια στον Παναιτωλικό. Δηλαδή, όλοι οι «σύμμαχοι» πρέπει να περάσουν κάτι χρόνια για να κάνουν έναν Κωστούλα! Αν αντέξουν κιόλας και συνεχίσουν να στηρίζουν ένα μικρομεσαίο μεν, ζημιογόνο δε πρότζεκτ. 

Πιστέψτε με, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί τους είναι πολύ κοντά σε αυτό που γράφω, ακόμη κι αν για ευνόητους λόγους βγάλουν διάψευση.

Κοντολογίς, ο τεχνικός (και άτυπα) γενικός διευθυντής Κατσουράνης, ήτοι απόλυτος κουμανταδόρος της ΠΑΕ, πρέπει να το «πάρει αλλιώς». Η «Παναχαϊκή Συμμαχία» ανέλαβε πέρυσι ρόλο σωτήρα και όχι επενδυτή. Ήδη, οικονομικά έχει καταπονηθεί και η μετέωρη παρουσία της ομάδας στη Β’ Εθνική παύει πλέον να είναι καλός οιωνός. Μην ξεχνάμε ότι οι «Σύμμαχοι» συνέπραξαν για να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να καταστεί η Παναχαϊκή ελκυστική ΠΑΕ για κάποιον επενδυτή. Όμως ο Κατσουράνης έχει τα δικά του σκεπτικά. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον η «αόρατη» επί του παρόντος αμφισβήτηση θα έρθει στην επιφάνεια! 

Κώστας Κατσουρανης Πανηλειακός Παναχαϊκή Παναιτωλικός Αστέρας Τρίπολης