Ποιος είναι πιο μάγκας; Αυτός που πληρώνει Τσιγκρίνσκι με 350.000 ή αυτός που παίρνει Μποτία με 1,2;

Οσα έκανε μέσα στο γήπεδο η φετινή ΑΕΚ είναι βέβαιο πως θα μας απασχολούν για πολύ καιρό ακόμα. Είναι συγκλονιστικό το επίτευγμα και νομίζω πως δεν έχουν καταλάβει όλοι, στο πλήρες μέγεθος της, την επιτυχία που συντελέστηκε. Ειδάλλως, δεν θα υπήρχε κουβέντα αγωνίας για το μέλλον κάποιων παικτών, δεν θα υπήρχαν μουρμουρίτσες για την ισοπαλία στην Κέρκυρα με τα δευτερότριτα, δεν θα υπήρχε αγωνία για το να φανεί ποιος είναι καλύτερος μέσω του τελικού. Η ΑΕΚ είναι καλύτερη και κακώς σας βάζει ένα επικοινωνιακό κύκλωμα σε διαδικασία αποδείξεων. Καλύτερη, τελεία και παύλα.

Η ΑΕΚ πέτυχε φέτος, γιατί πέτυχε σε απόλυτο βαθμό αυτό που είναι πάντα ο δρόμος της για το πρωτάθλημα. Πέτυχε την απόλυτη ένωση, τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων της στον κοινό στόχο. Δεν ήταν εύκολο, γιατί στη σύγχρονη εποχή, οι Κασσάνδρες είναι πολλές. Σας θυμίζω πόση αμφισβήτηση υπήρξε το καλοκαίρι για τις μεταγραφές, πόσο απαξιώθηκαν παίκτες – κάποιοι εκ των οποίων τώρα θεωρούνται απαραίτητοι – πόση αρνητική κριτική υπήρχε για τη διοίκηση και τον προπονητή.

Η ΑΕΚ πέτυχε γιατί έχει διοίκηση με πλάνο και στρατηγική. Που ξέρει που θέλει να φτάσει και πως θα πετύχει τον στόχο της. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Το μείζον πρόβλημα της ΑΕΚ στα χρόνια που προηγήθηκαν και έφεραν αυτήν την περίοδο παρατεταμένης ξηρασίας, κατά τη δική μου άποψη ήταν αυτό. Υπήρξαν περίοδοι που στην ΑΕΚ υπήρχαν τόσα λεφτά που μπορούσαν να δένουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Και τι έγινε; Η διοίκηση δεν μπορούσε να υπερασπιστεί την ομάδα, ξόδευε αλόγιστα χρήματα – πολλές φορές επειδή δεν ήταν εκείνων που τα ξόδευαν – και οι χρονιές περνούσαν δίχως αποτέλεσμα.

Τα πράγματα άλλαξαν τα τελευταία χρόνια. Η ΑΕΚ δεν μπήκε σε λογικές πλειστηριασμών, δεν παρασύρθηκε από τα σημεία των καιρών, πίστεψε και ακολούθησε το πλάνο της. Κατανόησε πως πρέπει ξανά να αποτελέσει την πρώτη επιλογή των Ελλήνων παικτών, να ισχυροποιήσει το καλό ελληνικό στοιχείο, να παίρνει ξένους που θα κάνουν τη διαφορά. Αστοχίες υπήρξαν και πάντα θα υπάρχουν. Αλλά τα βήματα ήταν σταθερά και διαρκώς προς τα πάνω.

Η ΑΕΚ έδωσε την ευκαιρία σε παίκτες να παίξουν ξανά σε υγιές περιβάλλον. Τα παραδείγματα αναρίθμητα: θυμηθείτε πως ο Λιβάγια ήρθε ως κακό παιδί και προβληματικός χαρακτήρας από τη Λας Πάλμας. Ο Αραούχο ήρθε ως μεθύστακας και προβληματικό παιδί από την ίδια ομάδα. Ο Λάζαρος ως τελειωμένος ποδοσφαιρικά και με τη στάμπα του περίεργου χαρακτήρα. Ο Γιόχανσον είχε χάσει το τρένο με τους παίκτες που παίρνουν ακαριαία οι Αγγλοι μόλις δείχνουν ικανότητες.

Ποια ήταν η εξέλιξη τους; Ο Λιβάγια έκανε όργια και είναι ευτυχισμένος, θέτοντας υποψηφιότητα για την Εθνική Κροατίας. Ο Αραούχο έβαλε το όνομα του και πάλι ψηλά στη λίστα των σπουδαίων επιθετικών της εποχής μας. Ο Λάζαρος θεωρείται ως ο καλύτερος Ελληνας της περιόδου που κλείνει και επέστρεψε στην Εθνική ομάδα. Ο Γιόχανσον έγινε βασικό στέλεχος της Εθνικής Σουηδίας. Ολοι αυτοί μέσω της ΑΕΚ, από την ΑΕΚ.

Γιατί συνέβησαν όλα αυτά; Γιατί η διοίκηση ακολούθησε το πλάνο της. Ηξερε τι θέλει, πως θα το πάρει, πόσο θα το πληρώσει. Κρατήστε το αυτό, γιατί πάλι θα χαθεί η μπάλα μέσα στο καλοκαίρι. Ποιος είναι πιο μάγκας; Εκείνος που πληρώνει τον Τσιγκρίνσκι με 350.000 ή εκείνος που παίρνει τον Μποτία με 1,2; Δεν χρειάζεται καν να μπαίνουμε σε συγκρίσεις. Αρκεί μόνο να διαπιστώσει ο καθένας μέσα του, εάν ζηλεύει κάποιον παίκτη από άλλη ομάδα και θα τον ήθελε α πριόρι στην ΑΕΚ, ώστε να βγάλει κάποιον από τους παίκτες της ΑΕΚ.

Ακόμα και στο θέμα των προπονητών, φαινόταν πως η ΑΕΚ το έψαχνε μεθοδικά. Προσπάθησε να επιβάλει τον Δέλλα και θεωρώ πως έπραξε σωστά στηρίζοντας αυτήν την επιλογή. Αναζήτησε δικό της παιδί με τον Κετσπάγια, έπεσε έξω με τον Μοράις, βρήκε λαχείο με τον καμικάζι Χιμένεθ. Κατά τη γνώμη μου και επειδή ταιριάζουν στον εκρηκτικό χαρακτήρα με τον Μελισσανίδη. Ολα τα υπόλοιπα, ήταν απλά θέμα χρόνου.

Η ΑΕΚ έβγαλε παίκτες. Μέσα από την ομαδική δουλειά, κατάφερε να κάνει αποδεκτούς από όλους παίκτες όπως οι Γκάλο, Μπακάκης, Λαμπρόπουλος, Μπακασέτας και άλλοι. Αναλογιστείτε πως ακόμα και ο Ανέστης, που σήκωσε όλον τον σταυρό του μαρτυρίου, εμφανίζεται – και δεν διαψεύδεται – να ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ είναι στο κατώπι της ΑΕΚ για κάθε παίκτη που εμφανίζεται να ενδιαφέρει: Αλμπάνης, Μασούρας, Ρόσα και βέβαια ο Λάζαρος.

Επειδή, λοιπόν, η ίδια διοίκηση που οδήγησε στις επιτυχίες θα παραμείνει, ας δείξουμε όλοι μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Η ΑΕΚ ξέρει τι θέλει και πως θα το πάρει. Επόμενος στόχος, το νταμπλ. Τεράστια επιτυχία, ιστορική έπειτα από 40 χρόνια. Από εκείνη την υπερομάδα του Μπάρλου, που σάρωνε τα πάντα στο διάβα της. Αν και είμαι βέβαιος, πως αν είχε και τότε σόσιαλ μίντια, θα γνώρισε εκ των έσω την απαξίωση.

* O Σταύρος Καζαντζόγλου είναι διευθυντής στο enwsi.gr