Αποκάλυψη-βόμβα Δομάζου και ατάκα-μαχαιριά για ΠΑΟ - «Ήμουν μόλις 17 ετών όταν…»!

Στη Ρεάλ Μαδρίτης του μεγάλου Φέρεντς Πούσκας, ή ακόμα και στη Γιουβέντους, θα μπορούσε να είχε παίξει ο Μίμης Δομάζος, όπως αποκάλυψε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο sportdog.gr.

Ο Στρατηγός του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου ευρύτερα, μίλησε στο sportdog.gr με αφορμή το γεγονός ότι σαν σήμερα, 11 Μάη του 1980, έφτασε τις 500 συμμετοχές στο πρωτάθλημα σε ένα ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού.

Αναφέρθηκε στις συνθήκες που αντιμετώπιζε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του εκείνον τον καιρό για να παίξουν ποδόσφαιρο επιπέδου, ενώ δε θέλησε να σχολιάσει τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο ποδοσφαιρικό τμήμα. 

«Ήταν ένα ντέρμπι, σημαδιακό παιχνίδι, που θυμάμαι ότι είχαμε παίξει καλά. Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος στην κερκίδα, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο σήμερα που δεν υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων στο γήπεδο. Είναι ωραίο και για τους παίκτες να υπάρχει ανταγωνισμός και στην εξέδρα, όπως στο γήπεδο, τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό ήταν πάντα γιορτή του ποδοσφαίρου», ήταν το αρχικό σχόλιο του μεγάλου Μίμη Δομάζου στο sportdog.gr και στη συνέχεια συμπλήρωσε για τις συμμετοχές του:

«Έχω συνολικά 534 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, καθώς μετά είχα παίξει και στην ΑΕΚ. Είναι ένα σπάνιο ρεκόρ, που εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθεί ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής για να το σπάσει. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, οι περισσότεροι που παίζουν στην Ελλάδα σήμερα είναι ξένοι. Πώς θα με φτάσει και θα με ξεπεράσει κάποιος με αυτές τις συνθήκες;».

Ένα σημαντικό ζήτημα είναι το πώς καταφέρατε για παίξετε για τόσα πολλά χρόνια, τόσους πολλούς αγώνες, χωρίς τραυματισμούς, προβλήματα κ.λπ.; 

«Συνολικά έπαιξα 22 χρόνια και όντως δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά είναι το σκαρί μου τέτοιο. Ίσως επειδή δεν ήμουν πολύ ψηλός, πατούσα καλά, είχα χαμηλές βάσεις. Παρότι τον καιρό εκείνο παίζαμε σε άθλια γήπεδα, σε πέτρες και σε χώμα. Μαζί με τους τότε συπαίκτες μου και τους αντίπαλους μου, ήταν δύσκολο να παίξουμε ωραίο ποδόσφαιρο. Όμως υπήρχαν καλοί παίκτες σε όλες τις ομάδες. Παρότι παίζαμε σε άθλια γήπεδα, ο κόσμος τα γέμιζε και ερχόταν για να μας δει».

«Με ήθελαν Ρεάλ και Γιουβέντους»

Θεωρείτε ότι ήσασταν άτυχος την εποχή που αγωνιστήκατε;  

«Τότε ήμασταν ερασιτέχνες, το ποδόσφαιρο το αγάπησε ο κόσμος μαζικά στην Ελλάδα από το Γουέμπλει και μετά. Αν έπαιρνε μια ομάδα το πρωτάθλημα, τότε, δεν σε άκουγαν. Από όταν πήγαμε στον τελικό, οι Έλληνες παίκτες άρχισαν να συζητιούνται στην Ευρώπη. Ήταν κρίμα που δεν ήταν επαγγελματικό το ποδόσφαιρο. Αν ήμασταν επαγγελματίες θα μπορούσαμε να πάρουμε και μεταγραφές. Εμένα, για παράδειγμα, με είχε ζητήσει η Ρεάλ Μαδρίτης του Πούσκας. Όπως και την πρώτη χρονιά που έπαιξα στον Παναθηναϊκό, το 1959-60, είχαμε παίξει με τη Γιουβέντους και είχαμε έρθει 1-1. Μετά που τους δεξιώσαμε στον Ιππόδρομο, με είχαν ζητήσει από τη Γιουβέντους αλλά ο Μαντζαβελάκης είχε πει: "πάρε όποιον θέλεις, αλλά όχι αυτόν τον μικρό". Ήμουν μόλις 17 ετών».

«Δε θέλω να μιλήσω για το σήμερα»

Κλείνοντας, θέλετε να πούμε δύο λόγια για τη σημερινή κατάσταση στον Παναθηναϊκό;

«Ξέρεις ότι δεν θέλω να μιλήσω για αυτό το θέμα. Κάναμε μια προσπάθεια με τους παλαίμαχους πριν από λίγο καιρό, αλλά όπως είδε όλος ο κόσμος δεν βρήκαμε ανταπόκριση. Δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο, λοιπόν, παρά μόνο να ευχηθώ να βρει ο Παναθηναϊκός τον δρόμο του. Να τον αποκτήσει κάποιος, γιατί είναι μεγάλο σωματείο και μαγαζί γωνία, και να μεγαλουργήσει ξανά».