Δεν είναι μόνο μπάλα το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Είναι και πολιτική. Το είδαμε με τους κοσοβάρικης καταγωγής παίκτες της Ελβετίας που σχημάτισαν με τις παλάμες τους τον αλβανικό αετό, το είδαμε με τους παίκτες της Κροατίας που γιορτάσανε την πρόκρισή τους τραγουδώντας ύμνους των φασισταράδων Ουστάσι, το είδαμε και με τη σιδηρά χείρα του Βλαδίμηρου Πούτιν που δίχως πολλά πολλά εξαφάνισε από την κυκλοφορία τους ιδιαιτέρως επικίνδυνους Ρώσους χούλιγκανς. Το βλέπουμε και με τον προπονητή της Ουρουγουάης, τον Όσκαρ Ταμπάρες, όταν σηκώνεται από τον πάγκο με τις πατερίτσες για να δώσει οδηγίες στους ποδοσφαιριστές του. Με πατερίτσες στις καλές τις μέρες…

Στις κακές μέρες ο Όσκαρ Ταμπάρες, είναι αναγκασμένος να μετακινείται με αμαξίδιο. Φταίει το σύνδρομο Guillain-Barre λέει ο ίδιος, κάποιοι άλλοι μιλάνε για χρόνια νευροπάθεια, τι σημασία έχει; Δεν μπορείς να σταθείς στα ιατρικά ανακοινωθέντα όταν βλέπεις απέναντί σου έναν τέτοιο ήρωα της ζωής. Και όταν δεν τον βλέπεις μόνο εσύ αλλά και η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης που εξακολουθεί να του εμπιστεύεται επί έτη πολλά την εθνική ομάδα της χώρας. Μια μαγκιά αναμφιβόλως, σε μια χώρα όπου η μαγκιά είναι υπεράνω όλων.

Εξηγούμαι, γιατί κάτι έγραψα στα social media και βγήκε μια φίλη να μου την πει σε φάση «σιγά τη μαγκιά». Όχι παιδιά, μαγκιά και με το παραπάνω είναι και είναι και πολιτικό το ζήτημα για διάφορους λόγους. Πάμε να τους δούμε έναν προς έναν:

Διαβάστε τη συνέχεια στο newpost

Mundial 2018 Μουντιάλ 2018 Ουρουγουάη