60 χρόνων γίνεται σήμερα ο τερματοφύλακας που έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο φορώντας τη φανέλα της Λίβερπουλ από το 1981 ως το 1994, ο Μπρους Γκρόμπελαρ.

Στη συνέντευξή του εξομολογήθηκε άγνωστες πτυχές της ζωής του και αναφέρθηκε στο πώς έζησε τον πόλεμο της Ζιμπάμπουε το 1975 για την ανεξαρτησία της Ροδεσίας. 

«Η πρώτη μου φορά ήταν το σούρουπο. Όταν ο ήλιος σε κάνει να βλέπεις σκιές στους θάμνους. Δεν αναγνωρίζεις τίποτα μέχρι να δεις το λευκό στα μάτια τους. Είναι ή εσύ ή αυτοί. Πυροβολείς και υπάρχει ανταλλαγή από σφαίρες. Ακούς φωνές γύρω σου: “Μου την έχουν δώσει”. Τους λες να σταματήσουν, αλλιώς θα ήμασταν όλο νεκροί. Όταν παύει το πυρ βλέπεις παντού σώματα. Την πρώτη φορά ό,τι έχεις στο στομάχι σου βγαίνει από το στόμα σου» είπε ο Γκρόμπελαρ για την πρώτη φορά που είδε άνθρωπο να πέφτει νεκρός από το όπλο του. 

«Πόσους ανθρώπους σκότωσα; Δεν μπορώ να σου το πω. Σκότωσα πολλούς άντρες. Γι’ αυτό πάντα ζω τη ζωή μου μέρα τη μέρα. Μπορώ μόνο να μετανιώνω για το παρελθόν, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω» συμπλήρωσε. 

Στη συνέχεια, ο παλαίμαχος πορτιέρο μίλησε για σκηνές από τη φρίκη του πολέμου που είναι για πάντα χαραγμένες στη μνήμη του. 

«Στρατιώτες σκότωσαν ο ένας τον άλλον γιατί δεν άντεχαν άλλο. Υπήρχε και ένας τύπος που έκοβε ένα αυτί από κάθε άνθρωπο που σκότωνε για τα να κάνει συλλογή. Το έκανε για να εκδικηθεί, για τα βασανιστήρια που είχαν υποστεί μέλη της οικογένειας του». 

Και τελικά το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που τον βοήθησε να κάνει ένα βήμα μπροστά στη ζωή του... «Οι οπαδοί με φώναζαν ‘άνθρωπο της ζούγκλας’. Έλεγαν ότι δεν είμαι λευκός. Ότι ήμουν ένας μαύρος με λευκό δέρμα. Το ποδόσφαιρο με έσωσε και με απομάκρυνε από αυτές τις μαύρες αναμνήσεις από τον πόλεμο». 

Ο Γκρόμπελαρ ήταν παρών και στην τραγωδία του Χέιζελ το 1985. «Ήταν φρικτό. Ήταν αθώοι άνθρωποι. Άκουγες τους τοίχους να πέφτουν, τους ανθρώπους να σκοτώνονται» λέει. 

Μπρους Γκρόμπελαρ Λίβερπουλ