Γράφω, σβήνω και ξαναγράφω εδώ και κάνα μισάωρο. Αλήθεια σου λέω, ζορίζομαι πάρα πολύ ώστε να πληκτρολογήσω έναν πρόλογο με σκοπό να σου περιγράψω (έστω και κατά το ήμισυ) την αξία ενός ντέρμπι Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Θα 'λεγα "ιεροτελεστία", για να ξεμπερδεύω, αλλά και πάλι δεν νομίζω ότι θα νιώσεις ακριβώς τον παλμό. Επίσης, μου το κάνει ακόμα πιο δύσκολο το "πέταλο", καθώς αν έχεις γαλουχηθεί εκεί μέσα, έχεις εισπνεύσει μπόλικο καπνογόνο (και όχι μόνο...) για την ομάδα σου, έχεις σηκώσει πανό για ο,τι μπορεί να φανταστεί η κούτρα σου (εκτός από τα φασιστικά παραληρήματα, ας τα σηκώσουν οι ανιστόρητοι αυτά) κι έχεις βρίσει μπόλικα σπιτάκια και μανούλες (σόρι μάνα!), δεν γίνεται να μην "υπάρχεις" (στην κυριολεξία) γι' αυτό το παιχνίδι.

Στο χθεσινό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, που λες, τα καπνογόνα πήρανε και πάλι φωτιά, τα τύμπανα βαρέσαν ξανά δυνατά και πάει λέγοντας, όπως λέει και το ρητό, αλλά και όπως οφείλει να γίνεται σ' ένα τόσο ιστορικό ματς.

Διαβάστε περισσότερα στο provocateur.gr

Σωκράτης Διούδης Παναθηναϊκός Ολυμπιακός