Υπάρχουν πολλές ιστορίες ποδοσφαιριστών που γύρισαν στις ομάδες που «ανδρώθηκαν». Ελάχιστες όμως είναι όπως αυτή που ζούμε, με πρωταγωνιστές τον Αντρέ Βιεϊρίνια και τον ΠΑΟΚ. 

Ο Πορτογάλος πέρασε το κατώφλι της Τούμπας όταν έψαχνε να βρει μια «φωλιά» για να μπορέσει να ανοίξει τα ποδοσφαιρικά του «φτερά». Η Τούμπα έγινε το σπίτι του και άρχισε γρήγορα να διαφαίνεται πως αυτό είναι «μικρό» για να τον χωρέσει. Βλέπετε, όταν ο Βιεϊρίνια άνοιγε τα φτερά του, το σπίτι του ΠΑΟΚ ήταν... ετοιμόρροπο. Εκείνος αποχώρησε για να μπορέσει αφενός να δείξει το ταλέντο του σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα, αφετέρου να βοηθήσει τον Δικέφαλο με τα χρήματα που θα έφερνε.

Ο αποχωρισμός ήταν μάλλον ο αναμενόμενος. Δάκρυα στα μάτια, ένα ζεστό χειροκρότημα από τη Τούμπα που αποχαιρετούσε νωρίτερα από όσο θα ήθελε ένα παιδί δεν «γεννήθηκε» σε αυτή αλλά το ένιωθε «δικό της». Και αρχές υποσχέσεις από τη πλευρά του Πορτογάλο ακραίου. Υποσχέσεις για επιστροφή υπό καλύτερες συνθήκες και για εκείνον αλλά και για τον ΠΑΟΚ.

Οι υποσχέσεις αυτές γινόταν κάτω από το πρίσμα του ιδανικού, και είχαν περισσότερο το χαρακτήρα της ευχής. Οι ασπρόμαυροι ονειρευόταν τη στιγμή που η αγαπημένη τους ομάδα θα στεκόταν οικονομικά και αγωνιστικά στα πόδια της, για να δεχθεί πίσω στη «φωλιά» τον Βιεϊρίνια, ως «φτασμένο» ποδοσφαιριστή, που θα επέστρεψε να ολοκληρώσει αυτό που οι περισσότεροι γνώριζαν πως οι τότε συνθήκες δεν ευνοούσαν ούτε καν το ξεκίνημά του.

Και όλα έγιναν. Ένα προς ένα. Λες και ήταν γραμμένο ως σενάριο και κάποιος το πήρε, το διάβασε και το υλοποίησε. Το κάθε βήμα του... σεναρίου που σιγά – σιγά υλοποιείται, μόνο εύκολο δεν ήταν. Η επιστροφή του Πορτογάλου στη Τούμπα πέρασε από αρκετά κύματα. Σε βαθμό που σου περνάει από το μυαλό πως, τελικά, ήταν όντως γραμμένο να μη γυρίσει ούτε νωρίτερα, ούτε και αργότερα.

Και από την ημέρα επιστροφής, τίποτα δεν ήταν εύκολο, τίποτα δεν ήταν χαρισμένο. Ούτε καν η παρουσία του στην αρχική ενδεκάδα. Μερικοί ξεχνάνε πως... ξεβολεύτηκε για να διορθώσει ένα κενό που είχε εμφανιστεί.

Υπάρχει ένα σκίτσο με το οποίο κάποιος θέλησε να καταδείξει τη διαφορά του αφεντικού με τον ηγέτη. Και σε αυτό, το αφεντικό φωνάζει στους υπόλοιπους για να σπρώξουν ένα μεγάλο φορτίο, και ο ηγέτης φωνάζει στους υπόλοιπους όντας ο πρώτος που σπρώχνει το φορτίο. Ο Βιεϊρίνια θα μπορούσε να το «παίξει» αφεντικό στον ΠΑΟΚ. Έγινε όμως ο ηγέτης. Ο ηγέτης ενός ΠΑΟΚ που κάποιοι πίστευαν πως τον περασμένο Μάριο του έκοψαν τα πόδια, και από τότε είναι αήττητος, με τον Βιεϊρίνια να έχει ανοίξει το δρόμο με δικά του γκολ σε έναν τελικό κυπέλλου και έναν τελικό πρωταθλήματος. Και το βλέμμα του, δείχνει πως... έπεται συνέχεια.



Η... δυσμενής  μετάθεση που έγινε συνήθεια

Το Νοέμβριο του 2017, ο Ραζβάν Λουτέσκου είδε ένα μεγάλο κενό να δημιουργείται στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Λεβέκ ήταν μονίμως στη λίστα των τραυματιών και ο Λέοβατς «λύγισε» στη πίεση. Ο Ρουμάνος τεχνικός έριξε στο τραπέζι τη «μετάθεση» τον Βιεϊρίνια στο αριστερό άκρο, και ο Πορτογάλος κλήθηκε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Και λειτούργησε όπως οι σωστοί στρατιώτες που όταν δεν συμφωνούν με τις εντολές των ανωτέρων τους, πρέπει πρώτα να τις εκτελούν και μετά να εκφράζουν τα παράπονά τους. Σχεδόν 1,5 χρόνο μετά, ο Βιεϊρίνια συνεχίζει να εκτελεί χρέη αριστερού μπακ, θέση από την ομάδα «μοιράζει πόνο». Είναι σίγουρο πως δεν πετούσε τη σκούφια του για να παίξει ως μπακ. Που και να τη γούσταρε τη θέση...

ΠΕΡΙΒΡΑΧΙΟΝΙΟ : Αρχηγός με ή χωρίς αυτό 

Η στιγμή που ο Αντρέ Βιεϊρίνια προσπαθεί να κατευνάσει τον Ιβάν Σαββίδη, με τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ να ξεχειλίζει από οργή για τις κωμικές παλινωδίες των Κομίνη και Ποντίκη, έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων όσοι παρακολουθούν τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς. Ο Πορτογάλος βρήκε το καθαρό μυαλό και προσπάθησε να προστατεύσει τον Ιβάν Σαββίδη, ευελπιστώντας πως με αυτή του τη κίνηση θα έδινε μια τελευταία ευκαιρία στον διαιτητή εκείνης της αναμέτρησης να λογικευτεί. Για εκείνον έμοιαζε με «deja vu» του Μαρτίου του 2010 όταν είχε αποβληθεί από τον Σπάθα. Ακόμα και μια δεύτερη μεγάλη διαιτητική «μαχαιριά», ο Βιεϊρίνια, δεν το έβαλε κάτω, και δεν άφησε ούτε τους συμπαίκτες του να το βάλουν. Και θα το έκανε, είτε φορούσε το περιβραχιόνιο, είτε όχι...

Από ένα γκολ σε κάθε... τελικό 

Τα τρία από τα πέντε τέρματα του Βιεϊρίνια από τότε που επέστρεψε, ένα γκολ – σφραγίδες τίτλου 

Ένας στατιστικολόγος μπορεί να αποφανθεί αν οι φορές που ο Βιεϊρίνια κούνησε τα αντίπαλα δίχτυα είναι πολλές οι λίγες. Ο ιστορικός του μέλλον θα ξέρει πως είναι μοναδικές.

Τον Μάιο του 2018, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε μπροστά σε μια ιστορική, από κάθε πλευρά, ευκαιρία. Έπαιζε τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, εκεί που δεν είχε κερδίσει ποτέ στην ιστορία του έναν τελικό. Έπαιζε τελικό κυπέλλου για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, χωρίς να έχει καταφέρει ποτέ στην ιστορία του να διατηρήσει το τρόπαιο που είχε κερδίσει τη προηγούμενη σεζόν. Έπαιζε τελικό με αντίπαλο την ΑΕΚ, στο γήπεδο που χρησιμοποιεί τα τελευταία χρόνια ως έδρα, την ομάδα που είχε πανηγυρίσει λίγες μέρες νωρίτερα, τον... δικό του τίτλο. Και ο Αντρέ Βιεϊρίνια ήταν εκείνος που σκόραρε. Ήταν εκείνος που άνοιξε το σκορ. Ήταν εκείνος που έδιωξε όλο το βάρος και το έκανε σιγουριά, γράφοντας το 1-0.

Στις 13 Ιανουαρίου, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στη Τρίπολη για ένα ματς – κλειδί στη πορεία για τη κατάκτηση του πρωταθλήματος, εκεί που είχε υποστεί τη τελευταία του ήττα στο πρωτάθλημα τον περασμένο Μάρτιο. Έπαιζε το πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος στη μετά Πρίγιοβιτς εποχή, που ξεκινούσε απότομα, που είχε φέρει ένα πρώτο «μούδιασμα». Και ο Αντρέ Βιεϊρίνια ήταν εκείνος που σκόραρε. Ήταν εκείνος που άνοιξε το σκορ. Ήταν εκείνος που έδωσε το έναυσμα για έναν αποστομωτικό θρίαμβο που «χαλύβδωσε» τον Δικέφαλο και άφησε τους διώκτες του σε απόσταση ασφαλείας.

Στις 10 Φεβρουαρίου, ο ΠΑΟΚ υποδέχθηκε στη Τούμπα τον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό που «έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα»... Που «έρχεται για να βάλει «φωτιά» στο πρωτάθλημα και να βάλει πλώρη για τη κορυφή»... Που μάζεψε τη μπάλα από τα δίκτυα του μόλις στο 3' από τα πόδια του Αντρέ Βιεϊρίνια. Που και πάλι, όπως στον τελικό του ΟΑΚΑ, όπως στον «τελικό» της Τρίπολης, όπως στον «τελικό» της Τούμπας, όχι απλά σκόραρε. Σκόραρε πρώτος. Άνοιξε το δρόμο. Λένε πως ο ηγέτης είναι «αυτός που μεγαλώνει τη διαφορά». Και ο ΠΑΟΚ έχει διαφορά από όλους αυτούς. Και ο Βιεϊρίνια ήταν εκείνος που έβαζε πάντα τη πρώτη «υπογραφή».

Τον περασμένο Μάρτιο, ο Βιεϊρίνια, μιλώντας στη στην «FORZA» είχε δηλώσει: «Δυστυχώς, αυτή είναι η κατάσταση. Κερδίζουν αυτοί, που φωνάζουν. Κερδίζουν οι ψεύτες και οι κλέφτες». Αντρέ, όχι πια! Όταν τα παιχνίδια αρχίζουν και τελειώνουν, σκοράρεις εσύ. Κερδίσεις εσύ. Διότι δεν είσαι ούτε ψεύτης, ούτε κλέφτης...

Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ... ΣΙΓΟΥΡΕΥΤΕΙ 

Μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού, δήλωσε πως «μέχρι να έχω και μαθηματικά το πρωτάθλημα στο χέρι μου δε θέλω να πω τίποτα». Όσοι τον ξέρουν καλά λένε πως η στιγμή που σιγουρευτεί για το πρωτάθλημα, θα είναι μια. Θα είναι η μέρα που μετά την απονομή, θα πάρει το τρόπαιο σπίτι του, θα κοιμηθεί, θα ξυπνήσει και θα το δει εκεί. Τότε, λένε, θα σιγουρευτεί πως αυτό που ονειρεύτηκε, αυτό για το οποίο μόχθησε, αυτό που υποσχέθηκε επιστρέφοντας, θα έχει καταλήξει στον ΠΑΟΚ.

Πηγή : FORZA

Αντρέ Βιεϊρίνια ΠΑΟΚ