Ατρόμητος - Νταμίρ Κάναντι: Μέσα σε όλα, μέσα στην… παραζάλη του θέματος με τον Άμρ Ουάρντα, τα υπόλοιπα ως προς την επόμενη μέρα του αποκλεισμού του Ατρομήτου στα προημιτελικά του Κυπέλλου, μοιραία πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Οχι όμως σε όλους και... για όλους.
Η εικόνα των Περιστεριωτών ήταν απλώς τραγική, μακράν η χειρότερη επί ημερών Κάναντι στον πάγκο (σ.σ. η πρώτη φορά με τον Αυστριακό στα ηνία που ο Ατρόμητος δέχτηκε περισσότερα από δύο γκολ) και σίγουρα σε πολλά καταλογίζονται και ευθύνες και στον προπονητή.
Ο αποκλεισμός, αναίτιος κατά πολλούς, από την αποστολή, χωρίς να συντρέχει λόγος τραυματισμού ή τιμωρίας, των Μάντσον, Κυβρακίδη και Ουμπίντες, το προφανές ερωτηματικό. Η παντελώς ανέτοιμη ομάδα να αντιμετωπίσει το οτιδήποτε παρουσίασε η ΑΕΚ στο γήπεδο, μια ακόμη "ενόχληση", ενώ θέμα προκύπτει και από τη συνολική διαχείριση του παιχνιδιού από τον Κάναντι.
Αδιαμφισβήτητη προφανώς η συνεισφορά του Αυστριακού στην πορεία και στην εικόνα του Ατρόμητου την τελευταία διετία. Ομως, εννοείται πως δεν είναι υπεράνω κριτικής και η αλήθεια είναι πως τουλάχιστον το τελευταίο τρίμηνο, η εικόνα των Περιστεριωτών δε... θέλγει, δεν είναι ελκυστική.
Προφανώς έχει χτίσει ένα "μέταλλο", το οποίο και πιστώνεται στον προπονητή, ωστόσο και οι επιλογές του και η εικόνα του Ατρομήτου δεν είναι αυτή που θα ήθελαν στο Περιστέρι.
Ηρθε και το προχθεσινό ματς και το "γλυκό" έδεσε για τον 48χρονο κόουτς, ο οποίος δεδομένα έχασε πόντους - και πολλούς. Το παιχνίδι δεν ήταν… τυχαίο για τον Ατρόμητο, ο οποίος πόνταρε στο να διεκδικήσει την πρόκριση στην τετράδα του θεσμού, θεσμό τον οποίο και υπολογίζει και θέλει, όμως η ομάδα παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Και εννοείται πως οι ευθύνες, διοικητικά (και όχι μόνο), εστίασαν και στον προπονητή, το συμβόλαιο του οποίου - υπενθυμίζουμε- πως ολοκληρώνεται το ερχόμενο καλοκαίρι.