Επιστρέφει λοιπόν στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης ο Ζινεντίν Ζιντάν. Φυσιολογική εξέλιξη, αν αναλογιστεί κανείς τον προβληματισμό του Φλορεντίνο Πέρεθ για το κατά πόσον άξιζε τον κόπο να επαναφέρει στο «Μπερναμπέου» τον Ζοσέ Μουρίνιο.
Κάθε αναφορά του ονόματος του «Ζιζού», ως προς την προπονητική του καριέρα φυσικά, γεννάει συνειρμούς. Το περίφημο what if, που λένε και οι Αγγλοι, ή αλλιώς, τι θα είχε γίνει αν…
Εν προκειμένω, πάμε πίσω στο καλοκαίρι του 2015. Ο Βίτορ Περέιρα έχει φύγει από τον Ολυμπιακό, αποδεχόμενος την πρόταση που του είχε κάνει η Φενερμπαχτσέ. Οι «ερυθρόλευκοι» ψάχνουν τον διάδοχο του. Αναζήτηση που – κακά τα ψέματα – είχε ξεκινήσει νωρίτερα, αφού όλα έδειχναν πως ανεξαρτήτως της πρότασης των «καναρινιών» για τον Περέιρα, ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να συνεχίσει με τον Πορτογάλο στον πάγκο του.
Εγκαιρα λοιπόν, ο Κριστιάν Καρεμπέ ρίχνει το όνομα του Ζινεντίν Ζιντάν στο τραπέζι. Απειρος τότε, χωρίς προπονητικές περγαμηνές παρά μόνο μια «κατ’ όνομα» ουσιαστικά ανάθεση της Ρεάλ Β’. Συμπαίκτης του «Ζιζού» ο Καρεμπέ, παίρνει το πράσινο φως για να προχωρήσει στο… παρασύνθημα και προσεγγίζει τον Ζιντάν.
Τουλάχιστον δύο φορές γίνεται (σοβαρή) κουβέντα. Δεν τίθεται θέμα οικονομικό, αφού αν συμφωνούσε ο «Ζιζού» θα καλύπτονταν σε αυτό το κομμάτι, ωστόσο τελικά, δεν πείθεται. Οπως μετέφερε στον Καρεμπέ, προτιμούσε να μείνει στη Μαδρίτη περιμένοντας την ευκαιρία του για να αναλάβει την πρώτη ομάδα της Ρεάλ. Ενιωθε… ασφαλέστερος στο «μαντρί» και δεν επιθυμούσε, εκείνη την στιγμή τουλάχιστον, την οποιαδήποτε απομάκρυνση.
Ετσι, παρά την εξαιρετική του προσπάθεια, ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να δελεάσει τον μεγάλο «Ζιζού» και στρέφεται στον Μάρκο Σίλβα, τον οποίο και φέρνει στην Ελλάδα, αρχές Ιουλίου. Εξι μήνες αργότερα, ο Ζιντάν παίρνει αυτό που ήθελε, αναλαμβάνοντας τις τύχες της «βασίλισσας». Η συνέχεια, γνωστή…