Παναθηναϊκός: Όλα καλώς καμωμένα ως τώρα στο παζάρι για τον Παναθηναϊκό. Μεσοεπιθετικά, με τις προσθήκες των Μολό, Κολοβού και Ζαχίντ προφανώς το "τριφύλλι" εμφανίζεται και γεμάτο και ποιοτικότερο σε σχέση με την περυσινή σεζόν. Και αυτό την ώρα που δεδομένα θα αποκτηθεί ένας ακόμη επιθετικός, ενώ ανάλογα με την εξέλιξη της πώλησης ή όχι του Χατζηγιοβάνη, θα προστεθεί στο ρόστερ και ένας ακόμη εξτρέμ.
Το πρόβλημα ωστόσο βρίσκεται από το κέντρο και πίσω. Εκεί, είναι εμφανέστατη η απουσία εναλλακτικών (και όχι μόνο) λύσεων. Γι’ αυτό και η στόχευση του Νταμπίζα είναι η προσθήκη ενός κεντρικού αμυντικού, κυριαρχικού στο ψηλό παιχνίδι που σύμφωνα και με τον Δώνη είναι το βασικό ζήτημα που θέλουν στη συγκεκριμένη θέση να αντιμετωπίσουν οι "πράσινοι", αλλά και ενός αμυντικού χαφ που θα αποτελεί την εναλλακτική επιλογή πίσω από τον Κουρμπέλη.
Η περίπτωση του Τζακ Ρόντγουελ εμφανίζεται ως ιδανική, αφού πρόκειται για ποδοσφαιριστή που μπορεί να δώσει λύσεις και στις δύο θέσεις, ωστόσο τα δεδομένα για τον 28χρονο Αγγλο είναι ακόμη συγκεχυμένα και το χειρότερο είναι πως πέραν από τον συγκεκριμένο, δεν φαίνεται να υπάρχουν στον ορίζοντα άλλες λύσεις. Η περίπτωση του Σένκεβελντ, του Ολλανδού στόπερ μοιάζει να έχει "παγώσει" για τα καλά, ενώ για τη θέση του "εξαριού", δεν έχει ακουστεί -πέραν του Ρόντγουελ- το παραμικρό.
Παράλληλα, υπάρχουν και άλλες θέσεις στην άμυνα, όπου δεν υπάρχει ανάλογο βάθος. Για παράδειγμα, στα άκρα, όπου πίσω από τους Ινσούα, Γιόχανσον, υπάρχουν ποδοσφαιριστές που προέρχονται από τις ακαδημίες (Ζαγαρίτης, Αποστολάκης αντίστοιχα, και αυτό γιατί ξεκάθαρα ο Δώνης φέτος υπολογίζεται τον Χατζηθεοδωρίδη για τη μεσοεπιθετική τριπλέτα).
Τέλος, ακόμη και το μέτωπο των ανανεώσεων μοιάζει να έχει "παγώσει" για τα καλά, αφού μετά από αυτές που έγιναν στις αρχές του καλοκαιριού -Μπουζούκης, Εμμανουηλίδης, Μαυρομάτης, Θεοχάρης- υπάρχουν ακόμη ανοιχτά μέτωπα με τους Διούδη (με τον οποίο δεν έχει γίνει καν κουβέντα), Ινσούα, Γιόχανσον, Δώνη (που λογικά θα πάει πιο πίσω η υπόθεσή του) και Κουρμπέλη.