Εκτη πρόκριση χωρίς την... έκτη δόση!

Την έκτη δόση από την τρόικα ακόμα δεν την έχουμε εξασφαλίσει, παρά το γεγονός ότι έχουμε ήδη δώσει γη και ύδωρ. Για την έκτη πρόκριση της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου σε τελική φάση μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης (μετά τα Euro του '80, του 2004 και του 2008 και τα Μουντιάλ του 1994 και του 2010) ήταν αρκετά τα δύο γκολ από τον Γιώργο Σαμαρά και τον Φάνη Γκέκα…

Ξέρεις τι είναι να είσαι Παπανδρέου, να λιώνεις στις συναντήσεις με τη Μέρκελ και να έρχεται ένας… Σαμαράς και να ανοίγει το δρόμο για έναν εθνικό θρίαμβο;

Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν είναι βεβαίως από τους φανατικότερους φαν του αθλήματος, αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που το παρακολουθεί περισσότερο, την ώρα της μεγάλης προσπάθειας της Εθνικής ομάδας ήταν κλεισμένος στο γραφείο του στο Υπουργείο Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας.

«Μένουν ακόμα κάποιες σημαντικές εκκρεμότητες για να δώσουμε το ΟΚ για την έκτη δόση προς την Ελλάδα» αρκέστηκε να δηλώσει αυτός ο αντιπαθής Πόουλ Τόμσεν. Από την άλλη πλευρά οι εκκρεμότητες για την έκτη πρόκριση της εθνικής μας ομάδας είναι σαφώς λιγότερες.

Ενας βαθμός στην Τιφλίδα την Τρίτη και φύγαμε για το τρίτο σερί Euro. Το χρέος μας δεν το έχουμε κουρέψει ακόμα, αλλά όσο να' ναι τους Κροάτες όχι μόνο τους κουρέψαμε, αλλά τους πετσοκόψαμε… Η αλαζονεία πάντα πληρώνεται!

Τι σχέση τώρα μπορεί να έχει η έκτη δόση «σωτηρίας» προς την Ελλάδα με την έκτη πρόκριση σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης; Ελάχιστη… Αλλωστε το ποδόσφαιρο δεν προσφέρεται ούτε για εθνικούς θριάμβους, ούτε για εθνικές τραγωδίες. Ένα παιχνίδι είναι μοναχά και το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι λίγες σταγόνες χαράς.

Και αυτό όμως δεν είναι σημαντικό για έναν ταλαιπωρημένο λαό που σαφέστατα γνωρίζει ότι η ζωή του δεν θα γίνει καλύτερη, αν τα καταφέρουν και προκριθούν τα παιδιά του Φερνάντο Σάντος; Δεν είναι σημαντικό να βλέπει την πατρίδα του να αντιστέκεται έστω και ποδοσφαιρικά, όταν ολόκληρος ο πλανήτης έχει βαλθεί να τον κάνει να ντρέπεται για αυτήν και τον θεωρεί απατεώνα με την ανοχή των περίφημων πολιτικών του ηγετών;

Παλαιότερα υπήρχε η φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή… «ανήκομεν εις τη Δύση». Όπως και να το κάνουμε όμως… «ανήκομεν εις την Ευρωζώνη»… Και αν κάποιοι κάνουν όνειρα ότι θα μας βγάλουν από το ευρώ, το σίγουρο είναι ότι δεν θα καταφέρουν με τίποτα να μας βγάλουν από το Euro… Θα βαρεθούν να μας βλέπουν σε τελικές φάσεις!

Είναι γεγονός ότι αυτή η Εθνική ομάδα ξεκινώντας κάπου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με τον Οτο Ρεχάγκελ άρχισε από το πουθενά να φωνάζει σε όλους εμάς τους άπιστους ότι «υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο».

Αυτό που δεν καταλάβαμε ποτέ είναι ότι αυτή η ομάδα είχε στην ουσία αναλάβει την αποστολή να μας κάνει περήφανους είτε σε στιγμές εθνικής ανάτασης, όπως ήταν το 2004 με την Ελλάδα κέντρο του κόσμου λόγω και των Ολυμπιακών Αγώνων, είτε σε στιγμές εθνικής ταπείνωσης όπως το 2011 με τη χώρα μας να παραμένει στο επίκεντρο του πλανήτη αλλά λόγω οικονομικής κρίσης και επερχόμενης εξαθλίωσης.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η Εθνική ομάδα του Φερνάντο Σάντος με ποδοσφαιριστές που ζουν και αναπνέουν για να φορούν το εθνόσημο στο στήθος και τους δίνει το ελιξίριο της νεότητας η γαλάζια φανέλα της καταφέρνει να απαντήσει και σε όλους όσοι έχουν σπεύσει να καταδικάσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο στην παραγοντική ανυποληψία του.

Ποδόσφαιρο όμως είναι οι ποδοσφαιριστές. Και ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτά τα παιδιά με τον σεμνό αλλά δουλευταρά προπονητή τους, που κατάφεραν να πιάσουν αιχμάλωτη μία ομάδα που σε θεωρητικό επίπεδο ανάλυσης της αξίας και της ποιότητας του ρόστερ της είναι ανώτερη από τη δική τους.

Και αυτό είναι η μεγαλύτερη μαγκιά τους. Μαζί με τα χαμόγελα που μετά από καιρό μας επέτρεψαν να φορέσουμε στα χείλια μας.

Από εκεί και πέρα μπορείς να σταθείς σε πολλά πρόσωπα. Ακόμα και στον Σοφοκλή Πιλάβιο, που έχει βουτηχτεί μέχρι το λαιμό στο σκάνδαλο των στημένων αγώνων. Για πολλούς από εσάς η ηθική του ακεραιότητα έχει τεθεί σε αμφισβήτηση. Για εμένα που δεν θα συμφωνήσω με αυτή την άποψη και εξακολουθώ να τον εκτιμώ, πέρα από τα πολλά λάθη του, είναι σημαντικό το ότι γίνεται ο πρώτος πρόεδρος της ΕΠΟ με παρουσία σε δύο κολλητές τελικές φάσεις Μουντιάλ και Euro… Και όλα αυτά στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. Με την Εθνική ομάδα να είναι ο μοναδικός λόγος που παραμένει στο τιμόνι της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

Πιο πολύ όμως υπάρχει ένας Φερνάντο Σάντος και ο θρίαμβος της ταπεινότητας. Αν αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί από πολλούς να χαρακτηρίζεται υποτιμητικά ως… λούζερ, τότε πραγματικά αισθάνομαι πολύ όμορφα που δεν αγάπησα το ποδόσφαιρο μόνο εξαιτίας της δόξας των νικητών. Ο πιο συμπαθής κυκλοθυμικός στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου προπονητής δίνει απαντήσεις με τη διάρκειά του που για έναν τεχνικό είναι πιο σημαντικό πράγμα και από τους τίτλους του.

Από εκεί και πέρα μιλάμε για έναν Κατσουράνη απλά συγκλονιστικό με την υπεροχή του μυαλού και της αντίληψης που τον διακρίνει εντός αγωνιστικού χώρου, για έναν Βύντρα σε ένα από τα καλύτερα αν όχι το καλύτερο βράδυ της καριέρας του, για τον χαρισματικό Γιώργο Σαμαρά, για τον γεννημένο σκόρερ Φάνη Γκέκα και για τον παίκτη-ομάδα Δημήτρη Σαλπιγγίδη με συνεχόμενη βελτίωση και στη θέση του… δεξιού μπακ.

Πάνω απ' όλα όμως μιλάμε για όλα τα παιδιά που έχουν βαλθεί πεισματικά να πείσουν όλους εμάς ότι ασχολούμενοι με αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο καλό είναι να αφήσουμε λίγο στην άκρη τους παράγοντες, τις ανούσιες κόντρες τους και τις βαρετές ανακοινώσεις τους και να κοιτάξουμε και λίγο προς την πλευρά του ποδοσφαιριστή. Είτε το θέλουμε είτε όχι αυτοί είναι το ποδόσφαιρο.

Από εκεί και πέρα όλα αυτά τα παιδιά δεν θα γίνουν ποτέ οι ταλαντούχοι άσοι της πρώτης γραμμής του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Είναι όμως πάνω από δέκα χρόνια τώρα που ο Ελληνας ποδοσφαιριστής, όποιος κι αν είναι, αντιμετωπίζει την Εθνική του ομάδα ως προτεραιότητα αλλά και ως καταφύγιο στη μιζέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Και αυτό είναι το σημαντικότερο απ' όλα. Μαζί με τη χαρά που μας έδωσαν. Είπαμε… Μπορεί κάποιοι να θέλουν να μας βγάλουν από το ευρώ, αλλά από το Euro δεν γίνεται πλέον να μας αποβάλλουν!

Και στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας θα είμαστε και το 2016 στη Γαλλία με τις 24 ομάδες πλέον στην τελική φάση. Και να μην ξεχάσουμε ότι ενδιάμεσα υπάρχει και ένα Μουντιάλ στη Βραζιλία. Αυτή η ομάδα μας έχει δώσει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε. Και αυτό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση…

Πηγή: Sentragoal.gr