Στο ύστατο χαίρε στον Κώστα Βουτσά  ο Δημήτρης Μελισσανίδης!

Ο ηγέτης της ΑΕΚ δήλωσε παρών στην νεκρώσιμη ακολουθία προκειμένου να πει το τελευταίο αντίο στον φίλο του, ο οποίος ήταν μεγάλος οπαδός της Ένωσης και είχε συμμετάσχει στο συγκινητικό βίντεο για την επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια με την κατασκευή της «Αγιάς Σοφιάς».

Ο Τίγρης εκφώνησε επικήδειο, στον οποίο υποστήριξε, ότι ο Βουτσάς λάμπρυνε την ιστορία της ΑΕΚ! Μάλιστα συνδέοντας την προσφυγική καταγωγή του αγαπημένου ηθοποιού τον κατέταξε στο ενωσίτικο πάνθεον αναφέροντας, ότι θα έχει θέση στο μουσείο της ΑΕΚ.

Διαβάστε τον επικήδειο:

Σε αποχαιρετούμε Κώστα Βουτσά, με αισθήματα βαθιάς ευγνωμοσύνης γιατί επί 65 ολόκληρα χρόνια, μας χάριζες τα πιο πανάκριβα αγαθά. Τη Χαρά, το Γέλιο, την Αγάπη, τη Λύτρωση.

Οι Έλληνες, χωρίς διάκριση, πλούσιοι και φτωχοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σε αποχαιρετούμε όλοι με τα ίδια ακριβώς συναισθήματα.

Σαν τον δικό μας άνθρωπο, που μπαινόβγαινε δεκαετίες και θα μπαινοβγαίνει για πολλά πολλά χρόνια στα σπίτια μας, σχεδόν κάθε μέρα.

Ως Πρόεδρος της ΑΕΚ υποκλίνομαι στον άνθρωπο που λάμπρυνε την ιστορία του Συλλόγου μας. Πίστεψες στα ιδεώδη και τα ιδανικά της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινουπόλεως. Ένας δικέφαλος εσπερινός ήταν η παρουσία σου, τόσο στην Τέχνη όσο και στην Κοινωνία.

Μας έμαθες να πιστεύουμε στο ανθρώπινο θαύμα. Εμείς στην ΑΕΚ χαιρόμαστε διπλά, γιατί ενώ είσαι πολύ δικός μας, σε καμαρώνουν και σε θέλουν όλοι οι Έλληνες. Όλοι σε θεωρούν δικό τους.

Εγώ δεν θα μιλήσω για τον καλλιτέχνη, αλλά μπορώ να πω με απλά λόγια, αυτά που λέει ο απλός Έλληνας και Ελληνίδα, ότι πρόσφερες περισσότερα απ’ όσα μας πρόσφεραν όλα αυτά τα χρόνια οι εκάστοτε εξουσίες. Το αντίδωρό σου στο μόχθο, την αδικία και το μεροκάματο, ήταν η χαρά, το γέλιο και η αγάπη.

Μέσα από τη μαγεία του κινηματογράφου και πάνω στο θεατρικό σανίδι, έκανες τους ταπεινούς και καταφρονεμένους να αισθάνονται ίσοι με όλους τους άλλους ανθρώπους.

Κώστα

Εμείς, η οικογένειά σου στην ΑΕΚ, λυπόμαστε που δεν θα είσαι εκεί, την ώρα που θα δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα στο νέο μας γήπεδο, γιατί ήταν στο μυαλό ολονών μας, ότι θα μπορούσες να το είχες δώσει εσύ, μαζί με τον Νεστορίδη, τον Μαύρο και τα άλλα αστέρια της ομάδας μας.

Κώστα

Είσαι η πονεμένη ρωμιοσύνη, που εσύ όμως, την έκανες χαρούμενη.

Και είσαι η ρωμιοσύνη που δεν θα χαθεί ποτέ, γιατί και ο κόσμος ποτέ δεν θα χαθεί.

Η Κωνσταντινούπολη, η Μικρασία, οι αλησμόνητες πατρίδες, σε έστρεψαν να γνωρίσεις τον εαυτό σου νωρίς και ν’ αγαπήσεις την Τέχνη, τον Άνθρωπο και τη Ζωή.

Σαν Πόντιος, ξέρω πως τα παιδιά της προσφυγιάς τα λάμπρυνε το μεγαλείο της Ορθοδοξίας.

Απ’ αυτή τη φύτρα ήσουνα Κώστα.

Αγωνιστής, ενωτικός και όχι διχαστικός, άνθρωπος, η χαρά της ζωής.

Εσένα έπρεπε να σε φωνάξουν οι μεγάλοι και οι τρανοί αυτού του τόπου, για να τους μάθεις το μάθημα πώς ενώνονται οι Έλληνες.

Αυτό δεν μας το έμαθε κανένας μέχρι σήμερα. Εσύ το ήξερες από την κούνια σου. Ξόρκιζες τις εχθρότητες, τη διχόνοια των Ελλήνων, και έδινες πνοή και ανάσα στη ζωή.

Εσύ μας ένωσες όλους τους Έλληνες με έναν μαγικό τρόπο που δεν θα σβήσει ποτέ, όπως δεν θα σβήσει ποτέ η εικόνα σου από τη συνείδηση των Ελλήνων.

Τώρα ξέρω ποιο ήταν το μυστικό σου. Έβλεπες μέσα στον κάθε Έλληνα ολόκληρη την Ελλάδα.

Σε αποχαιρετούμε και σου λέμε ότι δεν θα ξεχάσουμε τα δάκρυα λύπης που έριξες όταν γκρεμίστηκε το γήπεδο της ΑΕΚ, όπως δεν θα ξεχάσουμε τα δάκρυα χαράς, όταν βάλαμε το θεμέλιο λίθο της Αγια-Σοφιάς.

Ήσουν πάντα μαζί μας, στις χαρές και τις λύπες και μαζί μας θα μείνεις για πάντα.

Εκτός από τις ταινίες, θα σε βλέπουμε όρθιο εκεί, στο Μουσείο της ΑΕΚ, όπου θα στηθεί το κέρινο ομοίωμά σου και θα μείνει εκεί όσο υπάρχει η ΑΕΚ, όσο υπάρχει η Ελλάδα.

Για πάντα.

Καλό ταξίδι Κώστα.