Παναθηναϊκός - Χουάν Ραμόν Ρότσα: Το έπος της 3ης Απριλίου του 1996, όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ για τα ημιτελικά του Champions League, εξιστόρησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Ο τότε προπονητής του «τριφυλλιού» τόνισε πως η ομάδα του επέλεξε τότε να αντιμετωπίσει όχι με… κλεφτοπόλεμο αλλά στα ίσα την κορυφαία ομάδα του κόσμου, ενώ ξεχώρισε τη ρεβάνς με την Χάιντουκ ως το άλλο παιχνίδι της πορείας εκείνης που έχει μείνει στο μυαλό του.

Παράλληλα, εξέφρασε την άποψη πως ο Γιώργος Δώνης πρέπει να παραμείνει στο τιμόνι του Παναθηναϊκού, προκειμένου να μπουν οι βάσεις για να μπορέσει το «τριφύλλι» να κάνει ξανά πρωταθλητισμό.

Αναλυτικά ο Χουάν Ραμόν Ρότσα μίλησε στους Βασίλη Βέργη κα Βάιο Τσούτσικα για:



-το μέγεθος του Άγιαξ εκείνη την εποχή: «Έναν χρόνο πριν είχαμε πάει με τον Μάνο Μαυροκουκουλάκη στη Βιέννη, στον τελικό Άγιαξ-Μίλαν. Ο Άγιαξ ήταν η καλύτερη ομάδα του κόσμου τότε και είδαμε και μετά ότι οι παίκτες του πήγαν με πολλά χρήματα σε κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης. Υπήρχαν δύο σκέψεις για το ματς στο Άμστερνταμ. Η πρώτη να παίξουμε ένα αθλητικό παιχνίδι χωρίς σκοπιμότητα και η δεύτερη να παίξουμε κλειστά σε όλο το ματς. Εγκαταλείψαμε τη δεύτερη σκέψη, δεν ήταν η συνταγή που θέλαμε εμείς και παίξαμε στα ίσα. Επιλέξαμε να παίξουμε ένα ματς χωρίς σκοπιμότητα, με λίγα φάουλ και χωρίς καθυστερήσεις. Στο πρώτο ημίχρονο Άγιαξ έκανε δύο ευκαιρίες με τον Κλάιφερτ και τον Κανού. Στο δεύτερο εμείς είχαμε μια ευκαιρία με τον Γεωργιάδη του Χαραλάμπους».

-το γκολ της νίκης στο Άμστερνταμ: «Ο Δώνης πριν τον Παναθηναϊκό είχε παίξει σε πολλά χωράφια στην Ελλάδα και μπορούσε να παίξει στον κακό αγωνιστικό χώρο (γέλια). Αν δεν κάνω λάθος χτύπησε 2-3 φορές την μπάλα με το καλάμι. Ο Χρήστος (σ.σ. Βαζέχα) ήταν καταπληκτικός στο τελείωμα των φάσεων και πέτυχε εκείνο το γκολ».

-το παιχνίδι που θυμάται περισσότερο σε εκείνη την πορεία, πέρα από το Άμστερνταμ: «Θυμάμαι το δεύτερο παιχνίδι με την Χάιντουκ στη Ριέκα, με το γκολ του Μπορέλι. Είχαμε πάει Τεργέστη, φτάσαμε στη Ριέκα που ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, είχαμε συνοδεία στρατού, στο ξενοδοχείο που μέναμε ήταν μεγάλα ονόματα τότε και σε ένα τραπέζι ήταν δίπλα μας θυμάμαι ο Κούκοτς. Φτάνοντας στο γήπεδο μάς υποδέχτηκαν με σπρωξίματα, με βρισιές και μόλις στο 5’ δεχτήκαμε το γκολ από τον Στίματς. Όμως η ομάδα μας αυτή ήταν φτιαγμένη από ατσάλι. Αντέξαμε την ψυχολογική πίεση σε ένα μικρό γήπεδο, αλλά με 15.000 πολύ φανατισμένους οπαδούς και με μια πολύ καλή ομάδα. Είχαν παίκτες όπως ο Ασάνοβιτς, ο Μόρναρ και ο Πραλία, ενώ ο Μπίλιτς ήταν στον πάγκο. Σιγά-σιγά ισορροπήσαμε όμως, ισοφαρίσαμε με τον Μπορέλι και προκριθήκαμε. Όταν είχε γίνει η κλήρωση με την Χάιντουκ είχαμε παγώσει, γιατί είχαν κάνει μια πολύ καλή πορεία στο προηγούμενο Champions League. Στο πρώτο ματς στην Αθήνα δεν είχαμε κόσμο και ήρθαμε 0-0, αλλά ήταν σημαντικό που δεν είχαμε δεχτεί γκολ. Ο Νικοπολίδης έκανε στο τέλος δύο μεγάλες αποκρούσεις και κρατήσαμε την πρόκριση. Έγινε χαμός όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν μόνιμα τότε στο αεροδρόμιο γιατί είχε πάρει και το Ευρωπαϊκό στο μπάσκετ».

-την μετάβαση από τα ημιτελικά του Champions League στην Α’ Εθνική: «Ήμασταν πρωτοπόροι στο πρωτάθλημα. Παίζαμε με τον Άγιαξ στο Άμστερνταμ και λίγες μέρες μετά αντιμετωπίσαμε τον Ιωνικό στη Νεάπολη, όπου έβγαινες στο γήπεδο γονατιστός. Ήταν απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα».

-τον ελληνικό κορμό στην πορεία του 1996: «Ήταν πολύ σημαντικό ότι είχαμε πολλούς Έλληνες παίκτες. Δυστυχώς ήρθε μετά ο νόμος Μποσμάν και χάλασαν όλα. Ίσως έπρεπε η ομοσπονδία να βάλει κάποιους περιορισμούς γιατί χάθηκαν πολλά ταλέντα για να παίζουν μέτριοι κοινοτικοί παίκτες που έφευγαν γρήγορα».

-τη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε χάνοντας με 3-0: «Όταν παίζεις απέναντι σε μια ομάδα όπως ο Άγιαξ από μια χώρα που είναι πολύ πιο μπροστά από την Ελλάδα, είναι δύσκολο να τους περάσεις σε δύο ματς. Οι πιθανότητες χωρίς τον Ουζουνίδη και τον Γεωργιάδη του Σάββα ήταν πολύ λιγότερες. Και μόνο που κερδίσαμε στο Άμστερνταμ και που μέχρι τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου ήμασταν μέσα στην πρόκριση, ήταν μεγάλη υπόθεση».

-το αν μπορεί κάποια ελληνική ομάδα να κάνει κάτι ανάλογο σήμερα: «Δυστυχώς γιορτάζουμε ακόμη μια επιτυχία που έγινε πριν 24 χρόνια και αυτό σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να ζήσει μια τέτοια επιτυχία. Πλέον τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, γιατί υπάρχουν περισσότερα παιχνίδια και συμμετέχουν περισσότερες ομάδες από τα δυνατά πρωταθλήματα».

-τον τωρινό Παναθηναϊκό: «Για μένα πρέπει ο Παναθηναϊκός να κρατήσει τον Δώνη και να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δεν ξέρω αν θέλει ο ίδιος να μείνει, αλλά για μένα πρέπει να συνεχίσει στον πάγκο. Αν ο καθένας αρχίσει να έχει γνώμη για την ενίσχυση της ομάδας, το θέμα χαλάει. Έγινε πολλές φορές αυτό τα τελευταία δέκα χρόνια και γι’ αυτό ο Παναθηναϊκός είχε μπει σε κρίση. Λίγοι παίκτες που επελέγησαν πέτυχαν, όπως ο Μπεργκ ή ο Ζέκα. Μου αρέσει ο τρόπος που παίζει η ομάδα με τον Δώνη, μοντέρνο ποδόσφαιρο, με πολλά νέα παιδιά. Ο Δώνης είναι Παναθηναϊκός, ξέρει το ποδόσφαιρο και με αυτόν μπορεί η ομάδα να φτάσει πιο γρήγορα στην επιτυχία. Αν φύγει ο Δώνης και έρθει ένας Ισπανός, ένας Γάλλος ή ένας Πορτογάλος, μέχρι να μάθει την πραγματικότητα, να φέρει τους δικούς του παίκτες κλπ., η ομάδα θα αποτύχει. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό απέναντι στον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και ίσως την ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτιαχτεί για να μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό σε 2-3 χρόνια. Πρέπει πρώτα να κλείσει τις πληγές του και μετά να σκεφτεί την κορυφή».

Χουάν Ραμόν Ρότσα Παναθηναϊκός Superleague