Από τα δευτερόλεπτα που παραλίγο να του καταστρέψουν την καριέρα, στην ολοκλήρωση της πειθαρχίας μέσω του Φέργκιουσον, και από εκεί, στον λάθος ρόλο στην εθνική ομάδα. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ κλείνει 45 χρόνια ζωής και πλέον καταλαβαίνει ότι οι τίτλοι και οι επιτυχίες, δημιουργήθηκαν από τις «στάχτες» κάποιων πολύ ιδιαίτερων περιπτώσεων. Ο «άρχοντας» των φάουλ που αστόχησε τις πιο σημαντικές στιγμές.

Μία καριέρα κατά την οποία κατέκτησε τίτλο σε (σχεδόν) κάθε ομάδα και ένας άνθρωπος που η εξωγηπεδική του ζωή ήταν και παραμένει αξιοζήλευτη. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, γεννιέται σαν σήμερα, στις 2 Μαΐου του 1975, στο Λονδίνο της Αγγλίας και το βρετανικό ποδόσφαιρο έχει ξεκινήσει την αντίστροφη μέτρηση για το νέο της «αστέρι» που θα γράψει ιστορία. Είχε την ευλογία να δει τον εαυτό του, με τα χρώματα μερικών από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου αλλά και να ονομαστεί ως ένας από τους πιο στιλάτους ποδοσφαιριστές της 20ετίας. Αρκετές επιτυχίες, δεκάδες ατομικές διακρίσεις και μία από τις πιο ρομαντικές μορφές στις εκτελέσεις φάουλ, ήταν όσα κατάφερε μέσα σε 21 χρόνια πορείας στα γήπεδα. Όλα αυτά, όμως, αποτελούν δημιούργημα κάποιων ιστοριών, που παραλίγο να του καταστρέψουν την καριέρα, πριν καν ξεκινήσει.

Από τον παράδεισο του πρώτου γκολ, στην κόλαση του Τύπου!

Το αξιοζήλευτο ταλέντο του, είχε κάνει την εμφάνισή του από την πρώτη στιγμή που είχε ενταχθεί στην πρώτη ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με «προϋπηρεσία» 6 χρόνων, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ θα πάρει μέρος στην αποστολή της εθνικής Αγγλίας, η οποία θα ταξιδέψει στην Γαλλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Κανείς δεν περίμενε, μαζί με τον ίδιο, τι θα μπορούσε να πάει στραβά πριν το ημίχρονο της φάσης των «16» κόντρα στην Αργεντινή. Ο 23χρονος, τότε, μέσος έχει σκοράρει με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων κόντρα στην Κολομβία, χαρίζοντας την πρόκριση στην ομάδα του και πετυχαίνοντας παράλληλα, το πρώτο του διεθνές γκολ σε τελική φάση διοργάνωσης. Όλοι τον θεωρούν τον επόμενο ηγέτη της εθνικής και το «αστέρι» του εισερχόμενου 21ου αιώνα.

Όλα κατέρρευσαν σαν «χάρτινος πύργος» στο 47ο λεπτό. Μαρκάρισμα του Ντιέγκο Σιμεόνε από πίσω και μία κλωτσιά του Μπέκαμ λόγω εκνευρισμού, παρότι έχει κερδίσει το φάουλ και την κίτρινη για ττον αντίπαλό του. Η κόκκινη κάρτα εμφανίζεται στα μάτια του, αφήνοντας την Αγγλία με 10 παίκτες να αντιμετωπίσει ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης και ενώ το σκορ ήταν 2-2. Η επικράτηση των Λατίνων στα πέναλτι και ο αποκλεισμός των «λιονταριών», γίνονται ο λόγος που τα πάντα στρέφονται εναντίον του ταλαντούχου άσου. Ο Τύπος αλλά και αρκετοί συμπαίκτες του, ρίχνουν όλο το βάρος σε εκείνον με την καριέρα του να παίρνει πολύ άσχημη τροπή... Ένα από τα πολλά πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας, γράφει «τα δέκα λιοντάρια και το ένα χαζό αγόρι», με το πρόσωπό του να στοχοποείται σε κάθε βήμα του, όταν η αποστολή επέστρεψε στην Αγγλία.

 

Ο «σωτήρας» Άνταμς και η ασθένεια που δεν τον «λύγισε»!

Άπαντες «δικαιολόγησαν» την ενέργειά του, ως μία στιγμή αφέλειας και ανωριμότητας. Πίσω από αυτό, όμως, υπήρχε κάτι πιο σοβαρό, που ελάχιστοι γνώριζαν και μόνο ίδιος ήξερε ότι μπορεί να του κόψει την πορεία του στο ποδόσφαιρο. Ο Μπέκαμ έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, μία ασθένεια που έχουν μόλις δύο εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, η οποία δημιουργεί μία αφύσικη συμπεριφορά όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλει ο ασθενής. Ο κεντρικός των «κόκκινων διαβόλων» το αντιμετώπιζε με συχνή τακτοποίηση των δωματίων όπου έμενε η ομάδα πριν τα παιχνίδια ενώ ο πόνος των τατουάζ στο κορμί του, τον ηρεμούσε σε μεγάλο βαθμό. Για εκείνο το παιχνίδι, δεν ήταν λίγοι, που μετά από χρόνια, είπαν ότι αυτό το νόσημα ήταν ο βασικός λόγος αυτή της αδικαιολόγητης κλωτσιάς.

Το γεγονός ότι η Αγγλία ήταν πολύ καλύτερη από την Αργεντινή και είδε τον Ζανέτι να ισοφαρίζει λίγο πριν την λήξη του πρώτου μέρους σε 2-2, κόντρα στην ροή του αγώνα, ήταν μάλλον, ο λόγος αυτής της μικρής «κρίσης» του Μπέκαμ. Κανείς δεν τον πλησίασε μετά το παιχνίδι, ούτε καν οι συμπαίκτες του από τη Γιουνάιτεντ. Ο μόνος που το έκανε, ήταν ο Τόνι Άνταμς, ο αρχηγός της Άρσεναλ και της εθνικής εκείνη την περίοδο. Η δύναμη και τα λόγια από τον έμπειρο αμυντικό, ήταν καταλυτικά για την ανύψωση του ηθικού του. Η συνεισφορά του ήταν απόλυτα σημαντική για την ψυχολογία του Μπέκαμ, ειδικά λίγο πριν ξεκινήσει η προετοιμασία της νέας περιόδου.

Ένα περίεργο μαλλί που του πρόσφερε… πειθαρχία!

Μετά από αυτό το γεγονός, ο Μπέκαμ δεν έχει σταματήσει να «μαγεύει» στο γήπεδο με την φανέλα της Γιουνάιτεντ και η φήμη του αρχίζει να διορθώνεται. Η κατάκτηση του Champions League συνδυάζεται με την δεύτερη θέση της «Χρυσής Μπάλας» του 1999 και η ανοδική πορεία της ποδοσφαιρικής του αξίας, συνεχίζεται ασταμάτητα. Ένα γεγονός, όμως πριν από το παιχνίδι κόντρα στην Τσέλσι στο πλαίσιο του Community Shield το 2000, θα τον βάλει για τα καλά στον ίσιο δρόμο. Με τα περίεργα κουρέματα και τα χρωματιστά παπούτσια να βρίσκονται ακόμα στην «απαγόρευση» και στην αφάνεια, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ εμφανίζεται με μαλλί μοϊκάνα στο Γούμπλεϊ.

Ο Σερ Άλεξ Φέρκιουσον το βλέπει, εξοργίζεται και με απίστευτη ψυχραιμία, του λέει να πάει το ξυρίσει λίγη ώρα πριν την έναρξη του παιχνιδιού. Ο ίδιος δεν το πιστεύει και νομίζει ότι όλα είναι πλάκα, αλλά το ύφος του Σκωτσέζου προπονητή ήταν απόλυτα σοβαρό. Ένας γοητευτικός άντρας με μακριά μαλλιά, εμφανίζεται στον αγωνιστικό χώρο με ξυρισμένο κεφάλι, κάνοντας άπαντες να απορήσουν. Αν και αγωνίστηκε σε όλο το παιχνίδι, είδε την Τσέλσι να κερδίζει με 2-0 και να παίρνει τον τίτλο αλλά εκείνος, να καταλαβαίνει σε τι όρια πρέπει να κινείται για το υπόλοιπο της καριέρας του.

Η εκδίκηση την κατάλληλη στιγμή!

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια στο UEFA Euro του 2000 (αποκλεισμός από τους ομίλους), ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ως αρχηγός πλέον της Αγγλίας, καλείται να οδηγήσει την ομάδα στην πρώτη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά το 1966. Με πλούσιες εμπειρίες και μία πιθανή μεταγραφή να είναι ορατή στα μάτια του ποδοσφαιρικού κόσμου, το ταξίδι σε Κορέα και Ιαπωνία φαντάζει ως μία μοναδική ευκαιρία για διάκριση. Η κλήρωση, προσφέρει μία ανεπανάληπτη ευκαιρία για «εκδίκηση» στον ταλαντούχο μέσο, αφού στους ομίλους και συγκεκριμένα την δεύτερη αγωνιστική, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ομάδα που παραλίγο να τον καταστρέψει. Την Αργεντινή.

 

Η εκδίκηση θα ήταν όπως την φανταζόταν. Ο Μάικλ Όουεν κερδίζει πέναλτι στο 44ο λεπτό, ο Μπέκαμ θα αναλάβει την εκτέλεση και με την ευστοχία του, θα δώσει την νίκη στην ομάδα του, βάζοντας κι ένα «λιθαράκι» παραπάνω για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Μπορεί να πήρε το «αίμα» του πίσω αλλά η πορεία της ομάδας σταμάτησε στα προημιτελικά από την (μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου), Βραζιλία, σπαταλώντας ακόμη μία ευκαιρία για την κατάκτηση. Οι εμφανίσεις του, είχαν πείσει ότι επρόκειτο για έναν «αστέρα της εποχής» αλλά η απώλεια μίας επιτυχίας, το επισκίαζε.

Η ρήξη με τον ποδοσφαιρικό «πατέρα» του και η Ρεάλ!

Τα «σύννεφα» από τα σενάρια περί συμφωνίας ανάμεσα στον Μπέκαμ και στην Ρεάλ Μαδρίτης, το 2003, ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα ενός από τους πιο ήρεμους ανθρώπους του αθλήματος. Ο αποκλεισμός από την Άρσεναλ στο FA Cup και τα λάθη του ανθρώπου με το «7» στην πλάτη, έφερε μία μεγάλη διαμάχη στα αποδυτήρια και μία κίνηση που, ουσιαστικά, τελείωσε την θητεία του Becks στο Μάντσεστερ. Ένας έντονος διάλογος μεταξύ τους, κατέληξε με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να εκτοξεύει ένα παπούτσι στο φρύδι του Άγγλου μέσου, με αποτέλεσμα το κλίμα να γίνει ακόμα πιο βαρύ.

Παρότι το σκηνικό έγινε στα αποδυτήρια, ο Τύπος ήξερε κάθε λεπτομέρεια την επόμενη μέρα. Το ίδιο καλοκαίρι, ο Μπέκαμ θα υπογράψει για τη Ρεάλ Μαδρίτης, βάζοντας τον επίλογο στα 11 χρόνια παρουσίας στην Γιουνάιτεντ με 62 γκολ σε 265 συμμετοχές αλλά, παράλληλα, η σχέση του με τον προπονητή που τον ανέδειξε παρέμενε «κλονισμένη». Μετά από χρόνια, οι δύο άνδρες είχαν αφήσει πίσω τις διαφορές τους, με τον παλαίμαχο πλέον, ποδοσφαιριστή, να τον αναφέρει και ως «πατέρα» του, όταν τον αντιμετώπισε με την Μίλαν για το Champions League.

Ο «Golden Balls» (όπως τον φωνάζει η σύζυγός του, Βικτώρια) σε συλλογικό επίπεδο, κατέκτησε τα πάντα στο πέρασμά του, με τις ομάδες που αγωνίστηκε, να τον προσθέτουν στην ιστορία τους ως έναν «θρύλο». Όμως, σίγουρα και ο ίδιος αλλά και το κοινό, θα ήθελε να προσθέσει μία επιτυχία με τα χρώματα της Αγγλίας πριν πει αντίο στο ποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα ήταν η προσθήκη του στην λίστα με τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές χωρίς το συγκεκριμένο «στέμμα» και σε ένα πανέμορφο εξώφυλλο που κατέληγε… τσαλακωμένο!

 

ΠΗΓΗ: england365.gr

Ντέιβιντ Μπέκαμ