Έχουμε πλέξει το εγκώμιο του «μοντέρνου ποδοσφαίρου» άφθονες φορές. Είναι παντού και σε άλλες ομάδες έχει κάνει τουλάχιστον κάποιο -επιφανειακό- αγωνιστικό καλό, ενώ άλλες τις έχει καταστρέψει. Όταν το 2010 η Cardiff άλλαζε χέρια και περνούσε στην ιδιοκτησία ξένων, Μαλαισιανών επενδυτών, η ομάδα θα γνώριζε μεν κάποιες αγωνιστικές επιτυχίες, αλλά για μία τριετία θα ξεχνούσε τελείως ποια είναι!

Οι περιπέτειες των «Bluebirds» με εκκεντρικούς επιχειρηματίες υπήρξαν πρόβλημα και αρκετά χρόνια στο παρελθόν. Στο τέλος του 2000 ο Λιβανέζος επιχειρηματίας και πρώην ιδιοκτήτης της Wimbledon, Sam Hammam, ανέλαβε πρόεδρος και σκοπός του ήταν να ταυτίσει την ομάδα με ολόκληρη την Ουαλία, ως εθνικό της αντιπρόσωπο στο ποδόσφαιρο. Μέρος του σχεδίου του ήταν η μετονομασία της στο εμπορικότερο «The Cardiff Celts», η αλλαγή των χρωμάτων της από μπλε σε πράσινο, άσπρο και κόκκινο, τα χρώματα δηλαδή της Ουαλίας.

Ευτυχώς για όλους, μετά από συζητήσεις με βετεράνους παίκτες και οπαδούς ο Hammam δέχτηκε να κάνει πίσω στα ριζοσπαστικά του σχέδια και περιορίστηκε σε μία μικρότερη αλλαγή στο έμβλημα της ομάδας. Έκανε βέβαια και πολλά καλά στην ομάδα, με αποτέλεσμα σήμερα να απολαμβάνει τον τίτλο του επίτιμου προέδρου στο Cardiff City Stadium. Όμως οι Datuk Chan Tien Ghee και Tan Sri Vincent Tan Chee Yioun -με τον δεύτερο να είναι ακόμη ιδιοκτήτης της ομάδας- αποδείχθηκαν πιο φιλόδοξοι. Το deal για την αλλαγή της ιδιοκτησίας οριστικοποιήθηκε στις 27 Μαΐου του 2010 και ξεκίνησε άσχημα, με πολύμηνο μεταγραφικό εμπάργκο λόγο χρεών που κράτησε σχεδόν όλο το καλοκαίρι.

Με τις αποπληρωμές των χρεών να πηγαίνουν καλά, ήταν η ώρα για το «επόμενο βήμα». Αυτή τη φορά το όνομα της ομάδας την γλίτωσε και στο στόχαστρο βρέθηκαν μόνο τα χρώματα και το σήμα της. Αν και οι αντιδράσεις των φιλάθλων καθυστέρησαν λίγο τις διαδικασίες, το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Το καλοκαίρι του 2012 η Cardiff «επεκτείνεται σε διεθνείς αγορές» φέροντας από τώρα έναν κόκκινο δράκο στο στήθος, ως προσπάθεια σύνδεσης του συλλόγου με Ασιάτες φιλάθλους και τις δικές τους παραδόσεις, ενώ παραδόξως ο κόκκινος δράκος είναι και στη σημαία της ίδιας της Ουαλίας.

Το χρώμα κατέληξε κι αυτό να αλλάξει από μπλε σε κόκκινο, ενώ στο νέο έμβλημα κάτω από τον δράκο φιγούραρε η φράση «Fire & Passion» που καμία σχέση δεν έχει με το Cardiff ή την Ουαλία. Το «bluebird» δεν εξαφανίστηκε, όμως περιορίστηκε σε μία πολύ μικρότερη εκδοχή του στο κάτω μέρος του σήματος. Σε μία συγκυρία για την οποία μάλλον οι φίλοι της Cardiff δε θα τρέξουν ακριβώς να την βγάλουν σημαδιακή, η πρώτη χρονιά της ομάδας στα «ξένα» χρώματα είναι αυτή που θα την επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία μετά το 1962, οπότε θα έκανε ντεμπούτο στην Premier League, παίρνοντας μάλιστα μαζί της το τρόπαιο της Championship, αφού τερμάτισε στην πρώτη θέση.

Η επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια σήμαινε και μεγάλα ποσά για μεταγραφές. Η ίδια η ομάδα έσπασε το ίδιο της το ρεκόρ μεταγραφών επανειλημμένα μέσα στο ίδιο καλοκαίρι και έφερε παίκτες όπως οι Andreas Cornelius, Steven Caulker και Gary Medel, με τα συνολικά έξοδα στην μεταγραφική περίοδο να φτάνουν τα 36 εκατομμύρια λίρες. Φυσικά το γεγονός αυτό δεν εξασφάλισε και πολλά, και παρά την αλλαγή του προπονητή Malky Mackay τον Δεκέμβριο και την πρόσληψη του πρώτου μη Βρετανού προπονητή της ομάδας, Ole Gunnar Solskjær, οι Ουαλοί δεν ξέφυγαν από την τελευταία θέση και τον άμεσο υποβιβασμό πίσω στην Championship.

Παρά τις προσδοκίες του κόσμου για γρήγορη επιστροφή στην Premier League, η Cardiff, που θεωρούνταν φαβορί, έκανε μία πολύ μέτρια σεζόν τερματίζοντας αρκετά μακρυά από το αναμενόμενο, μόλις στην 11η θέση, τη χειρότερή της από το 2008. Στις 2 Ιανουαρίου του 2015 σημειώθηκε η κατώτερη προσέλευση της ομάδας στο νέο γήπεδο που αγωνίζεται από το 2009, όταν φιλοξένησε την Colchester United για το FA Cup και κόπηκαν μόνο 4194 εισιτήρια. Μία κρίσιμη εβδομάδα μετά, και ύστερα από συζητήσεις με στελέχη κι οπαδούς, η διοίκηση έκανε το πρώτο βήμα για την επιστροφή της ομάδας στο στοιχείο της, ανακοινώνοντας πως η εντός έδρας εμφάνιση θα αλλάξει ξανά και θα γυρίσει στο μπλε που πάντα είχε.

Μόλις την επόμενη μέρα φιλοξένησε την Fulham και με τα μπλε την κέρδισε με 1-0. Παρότι η αλλαγή ήταν μία νίκη των οπαδών ενάντια στην εμπορευματοποίηση της ομάδας τους, η αστάθεια συνεχίστηκε. Εκείνη τη σεζόν η μέση προσέλευση είχε πέσει κατά περίπου 7000 εισιτήρια και ο κόσμος ήταν δυσαρεστημένος με τον τρόπο που λειτουργούσε ο σύλλογος. Τα παράπονα στην ουαλική πρωτεύουσα χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι την ενάτη του Μαρτίου για να εισακουστούν. Ο ιδιοκτήτης Vincent Tan, που πλέον έχει παραμείνει μόνος στον σύλλογο, κάνει πίσω και δέχεται να γυρίσει η ομάδα στο παραδοσιακό της έμβλημα!

Σχεδιάστηκε μία νέα εκδοχή του, στο γαλάζιο της Cardiff και με το «bluebird» στο κέντρο. Μικρή παραφωνία για κάποιους ήταν μία εσωτερική κορδέλα κόκκινου χρώματος, αλλά και η διατήρηση του δράκου σε μικρότερο μέγεθος και στο κάτω μέρος του σήματος, με πρόσχημα τη σύνδεση της ομάδας με την χώρα της. Πιθανότατα είναι απλά το τελευταίο στοιχείο που θυμίζει στον Μαλαισιανό την μορφή της επένδυσης όπως την φανταζόταν, χωρίς όμως να υπολογίζει τους φίλους της ομάδας που μετάλλασε. Τουλάχιστον τώρα όπως δηλώνουν οι οπαδοί «ξέρουν ότι υποστηρίζουν την Cardiff City».

Σε ένα παραμύθι όπου στο τέλος οι πρωταγωνιστές επανέφεραν την ισορροπία, αυτή η νίκη θα μεταφραζόταν και σε νίκες εντός του αγωνιστικού χώρου. Όμως, αν και ξανανέβηκε στην Premier League ακόμη μία φορά το 2018, αυτή τη φορά με το σωστό σήμα, και παρά τα οικονομικά ανοίγματα (όπως με την γνωστή υπόθεση του Sala) η ουαλική ομάδα ξαναγύρισε στην Championship και φέτος πλασάρεται στις μεσαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Προσωπική εκτίμηση βέβαια είναι πως κανένας πραγματικός φίλος της Cardiff δεν θα προτιμούσε να έμενε στην Premier με τον δράκο στο έμβλημα. Εκεί που για τρία χρόνια έχασαν την ομάδα τους κι αντ’ αυτού είχαν ένα προϊόν που την θύμιζε, με τον αγώνα τους πήραν πίσω αυτό που τους άνηκε δικαιωματικά. Κι αυτό είναι πολλές φορές καλύτερο απ’ όσες χρονιές κι αν βασίλευε ο ασιατικός -τάχα ουαλικός- δράκος στα σαλόνια της Premier League!

ΠΗΓΗ: eyap.gr

Κάρντιφ