Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η Ουαλική ομάδα έχει καταφέρει να κερδίσει τη «Βασίλισσα» σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση!

Για κάποιον που αγαπάει και παρακολουθεί χρόνια το Αγγλικό ποδόσφαιρο, το να αναφέρει πόσες αξέχαστες Ευρωπαϊκές βραδιές έχουν προσφέρει οι Αγγλικές ομάδες είναι περιττό. Χωρίς να συμπεριλάβει καν στην κουβέντα τα μεγαθήρια Liverpool και Manchester United, μπορεί πρόχειρα να ανακαλέσει στη μνήμη του πολλές περιπτώσεις στις οποίες κάποιος σύλλογος από το Νησί έκανε την Ευρώπη να παραμιλάει με τα επιτεύγματά του.

Η κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την πρωτάρα Nottingham Forest τις σεζόν 1978-79 και 1979-80, η άνοδος της Aston Villa στην κορυφή της Ευρώπης το 1982 κόντρα στην τεράστια Bayern Munchen, η κατάκτηση του Κυπέλλου Uefa από την Ipswich το 1981, η πρόκριση των Middlesbrough και Fulham στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης το 2006 και το 2010 αντίστοιχα, είναι μόνο ορισμένα, πρόχειρα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτό που αναφέραμε πιο πάνω.

Σήμερα επιλέξαμε να ασχοληθούμε και να φέρουμε «στο φως» μια ιστορία που κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι από εσάς δε γνωρίζετε. Για την ακρίβεια, δεν τη γνώριζα ούτε εγώ προσωπικά. Χαζεύοντας στο YouTube, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο με τις 5 καλύτερες version του γνωστού πλέον συνθήματος Allez Allez Allez.

Ανάμεσα σε αυτές, όπως μπορείτε να δείτε στην αρχή του βίντεο, υπάρχει ένα σύνθημα των οπαδών της Cardiff City, στο οποίο, μεταξύ άλλων, τραγουδούν «We beat Real Madrid». Ακόυγοντάς το, παρακινήθηκα αμέσως να ασχοληθώ και να αναζητήσω περισσότερες λεπτομέρειες για την εν λόγω νίκη των Bluebirds απέναντι στην ίσως μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη.

Ταξιδεύουμε λοιπόν στο Μάρτιο του 1971. Η Cardiff City υποδεχόταν τη Real μπροστά σε 47.500 θεατές στο Ninian Park για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Οι Μαδριλένοι αγωνίζονταν για πρώτη φορά στην εν λόγω διοργάνωση, μιας και είχαν κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας την προηγούμενη χρονιά απέναντι στη Valencia, έχοντας τερματίσει στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος, πίσω από Atletico, Bilbao και Sevilla. Οι Blues, από την άλλη, δεν συμμετείχαν στον συγκεκριμένο θεσμό εκείνης της περιόδου λόγω της κατάκτησης κάποιου τίτλου στην Αγγλία. Το μοναδικό τους major trophy, εξάλλου, είναι ένα FA Cup που χρονολογείται στο πολύ μακρινό 1927 (κατέκτησαν και το Charity Shield την ίδια χρονιά).

Ο λόγος που η τότε ομάδα της Second Division, αντίστοιχης της σημερινής Championship, αγωνίστηκε στην Ευρώπη, ήταν η κατάκτηση του Welsh Cup την προηγούμενη σεζόν. Μπορεί ο σύλλογος από τη Μαδρίτη να μην ήταν η ομαδάρα που κατέκτησε πέντε συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών την πενταετία 1956-1960, ούτε καν η υπερδύναμη που κατέκτησε το 6ο Ευρωπαϊκό της τρόπαιο μόλις πέντε χρόνια νωρίτερα (1966), ωστόσο δεν έπαυε να είναι η Real Madrid. Για του λόγου το αληθές, το match programme αποκάλεσε την αναμέτρηση ως «την πιο ελκυστική που έλαβε ποτέ χώρα στην Ουαλία».

 

Ένας 17χρονος τότε εξτρέμ, ονόματι Nigel Rees, είναι αυτός που με μια σέντρα ακριβείας θα σημαδέψει το κεφάλι του συμπαίκτη του, Brian Clark, ο οποίος θα στείλει τη μπάλα στα δίχτυα της Real και θα προκαλέσει μια αντίδραση η οποία, όπως εξιστορούν πολλοί, ακούστηκε μέχρι το Bristol. O Rees είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του μόλις 8 βδομάδες νωρίτερα, ωστόσο το αξιοσημείωτο στην περίπτωσή του είναι ότι είχε κληθεί την ίδια μέρα να αγωνιστεί με την ομάδα νέων της εθνικής Ουαλίας σε ένα φιλικό απέναντι στη Σκωτία! Ο ίδιος πήγε να δει τον Jimmy Scoular, τεχνικό της Cardiff City, έναν τρομερά σκληρό και άγριο άνθρωπο, όπως θα περιγράψει τόσο ο Nigel Rees, όσο και πολλοί ποδοσφαιριστές που τον είχαν για προπονητή. «Παιδί μου, είναι δική σου επιλογή, αλλά μην ξεχνάς ποιος πληρώνει το μισθό σου. Δεν υπάρχει επιλογή». Και τότε ήταν που ο Scoular είπε: «Ξεκινάς την Τετάρτη απέναντι στη Real».

Πέρα από την ιδιαίτερη ιστορία που προηγήθηκε της συμμετοχής του στον σπουδαίο αυτό αγώνα, ο Nigel Rees θυμάται επίσης ότι για κάθε 1.000 οπαδούς στην κερκίδα, οι ποδοσφαιριστές της Cardiff θα έπαιρναν μία λίρα bonus. «Κάνουμε πλάκα για αυτό τώρα όταν το συζητάμε, αλλά για εκείνη την εποχή, οι 10, οι 12,50 λίρες ήταν αρκετά μεγάλο ποσό».

Για την ιστορία, η Cardiff City, παρά την ηρωική εμφάνιση και νίκη με 1-0 στην Ουαλία, δεν θα καταφέρει να πάρει και την πρόκριση, μιας και στον επαναληπτικό της Μαδρίτης θα υποκύψει στην ανωτερότητα της Real, θα λυγίσει και θα ηττηθεί με 2-0, χάρη στα τέρματα των Manuel Velazquez και Sebastian Fleitas. Ο αντίκτυπος, ωστόσο, αυτής της ιστορικής νίκης, ήταν τόσο μεγάλος ώστε να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών της Cardiff σχεδόν 50 χρόνια μετά, ενώ και η τοπική South Wales Echo, ύστερα από την ολοκλήρωση του αγώνα, έγραψε χαρακτηριστικά:

Ό,τι και αν συμβεί στη Μαδρίτη, κανείς δεν μπορεί να «κλέψει» τη δόξα από τους παίκτες για το τρομερό show που προσέφεραν.

Όσο για τη συνέχεια της διοργάνωσης; Οι Merengues θα φτάσουν μέχρι τον τελικό, όπου θα αντιμετωπίσουν στην Αθήνα άλλη μία Βρετανική ομάδα, την Chelsea. Έπειτα από μια ισοπαλία, οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν και δεύτερη φορά, με την Chelsea να επικρατεί χάρη σε ένα γκολ του Peter Osgood και να κατακτά το τρόπαιο.

​

ΠΗΓΗ: eyap.gr

Κάρντιφ Ρεάλ Μαδρίτης