Σχεδόν έναν χρόνο πριν η Ουαλία προκρινόταν στο επερχόμενο Euro και ο Gareth Bale το πανηγύριζε με μία «προκλητική» σημαία, που -ας πούμε δικαιολογημένα- έβαζε την ομάδα του κάτω από την χώρα του, αλλά και από το αγαπημένο του χόμπι, το γκολφ. Η φυγή από την Μαδρίτη αποτελούσε μονόδρομο, αλλά το οικονομικό σκέλος και η εμμονική… υπομονή του ανυπέρβλητα εμπόδια. Όλα αυτά έμελλε να ξεπεραστούν μόνο για έναν λόγο, την επιστροφή στην Tottenham.

Στο ποδόσφαιρο μπορείς ανά πάσα στιγμή να γίνεις ξεπερασμένος. Αρκεί ένας ταλαντούχος νεαρός που παίζει στην ίδια θέση με σένα, ένας πρωτοπόρος προπονητής με μία τακτική που δεν σε χωρά ή στην χειρότερη ένας τραυματισμός για να αλλάξουν τον κόσμο και την καριέρα σου. Ο Gareth Bale αποτελεί έναν από τους παίκτες που έχει ζήσει κάτι τέτοιο κι από τις δύο μεριές. Κάπως έτσι στα 20 του χρόνια εκτόπισε σταδιακά τον Nico Kranjcar, παίρνοντας προαγωγή από αριστερό μπακ σε χαφ, για να έρθει τον Οκτώβριο του 2010 το παιχνίδι-σταθμός απέναντι στην Inter, όταν και με το φημισμένο του χατ-τρικ δεν κοίταξε ποτέ ξανά την άμυνα και έγινε το απόλυτο επιθετικό «υπερόπλο».

Η «πτώση» των τελευταίων ετών βασίζεται σε μία παρόμοια θεώρηση. Η γήρανση του Cristiano Ronaldo που έφερε επιθετικό δίδυμο στην Real Madrid (αντί για τριάδα), η φυγή του θριαμβευτή Zinedine Zidane και η λογική της συνεχόμενης επένδυσης σε wonderkid wingers τύπου Asensio, Vinicius Jr., Rodrygo και Vazquez χτυπούσαν συνεχώς «καμπανάκια» σε έναν πανάκριβο αστέρα, που στην πρώτη του πενταετία στην Μαδρίτη υπήρξε πάντοτε αντάξιος της επένδυσης σε αυτόν. Δεν είναι μόνο τα 89 γκολ και 62 ασίστ σε 187 εμφανίσεις σε αυτό το διάστημα, αλλά κυρίως τα τέσσερα Champions League, στα δύο εκ των οποίων υπήρξε ο μεγάλος πρωταγωνιστής στους τελικούς της ομάδας του απέναντι σε Atletico Madrid (2014) και Liverpool (2018).

Ο Ουαλός άσσος ήταν αναγκασμένος να πέσει στην παγίδα, που υπομονετικά στήνει στον εαυτό του για χρόνια. Από τότε που οι αθλητικές επιδόσεις του ως σχολιαρόπαιδο ανάγκαζαν τους γυμναστές να του επιβάλλουν προσωπικούς κανόνες για να συμμετέχουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Θα μπορούσε άνετα να παίζει ράγκμπι ή να είναι αθλητής στίβου, όπως ακριβώς θα μπορούσε να είναι αριστερό μπακ, αριστερός χαφ, επιθετικός μέσος ή κεντρικός φορ. Μιλάμε άλλωστε για έναν υπεραθλητή χωρίς όρια, που ακόμα και ο ανταγωνισμός του… γκολφ κατάφερε να τον συνεπάρει! Αυτές οι ικανότητες αποδείχθηκαν εξίσου δώρο και κατάρα. Όταν μπορείς να κάνεις τα πάντα -σε αθλητικά πλαίσια- είναι δύσκολο να αποδεχθείς όρους όπως η ήττα και η βελτίωση. Είσαι σχεδόν υποχρεωμένος να κάνεις κριτική πριν την αυτοκριτική.

Είναι μια από τις πιο χιλιοπαιγμένες φάσεις της τελευταίας δεκαετίας κι όμως παραμένει ακόμα εξωπραγματική αν την παρακολουθήσεις. Αυτό που έκανε ο Bale στον Bartra σε ένα «El Classico» του 2014 είναι μια στιγμή τόσο άνισης ανταγωνιστικότητας, που ίσως δεν έχουμε δει ούτε από τους Messi και Ronaldo στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Ισπανός αμυντικός δεν χώλαινε μόνο για να τον φτάσει στο σπριντ, αλλά αδυνατούσε να επιστρατεύσει κάθε μέσο για να τον σταματήσει. «Έγινα από ήρωας ο πιο σκ@@ένιος παίκτης στον κόσμο. Είχα σκοράρει το πρώτο τέρμα κι έκανα ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της ζωής μου. Έπειτα συνέβη αυτό. Ήταν πραγματικά βάναυσο».

O Bartra φυσικά δεν ήταν το μόνο θύμα του. Η Rayo Vallecano σε εκείνο το ανεπανάληπτο 10-2, η Liverpool και ο Karius, η Εθνική Βελγίου στο τελευταίο Euro και πολλοί ακόμα δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τον Bale των τελευταίων χρόνων. Την πιο ακριβή μεταγραφή στον κόσμο έως το 2016 και την πρώτη στην ιστορία που έσπασε το φράγμα των 100 εκ. ευρώ. Σχεδόν όλα όσα αναφέραμε έγιναν πριν πατήσει τα 30, φτάνοντας στο απόγειο μιας σπουδαίας καριέρας, που ξαφνικά έμοιαζε πως μόνο κατηφορικά μπορεί να συνεχίσει. Την χρονιά που μας πέρασε ο Ουαλός έγραψε μόλις 20 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, τις λιγότερες στην καριέρα του από την debut season του στην Tottenham!

Η προαναφερθείσα σημαία, που έβαζε την Real Madrid σε… τρίτο πλάνο εξόργισε οπαδούς, διοίκηση, αλλά και ποδοσφαιρόφιλους γενικότερα, που έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν ξιπασμένο και κακομαθημένο αστέρα, που «κάθεται» στον παχυλό μισθό του και αδιαφορεί για το άθλημα γενικότερα. Από τότε ο Bale έγραψε μόλις εφτά εμφανίσεις (οι περισσότερες ολιγόλεπτες) και αφού κατάλαβε πως δεν μπορεί να ανακτήσει τον σεβασμό μέσα στο γήπεδο, απόφάσισε να τον χάσει κι άλλο εκτός αυτού. Με την επιστροφή στα γήπεδα μετά την καραντίνα, έγινε «καρικατούρα» του εαυτού του, παρακολουθώντας τον αγώνα από την τρύπα (!) της ταινίας που έβαζε στις κάλτσες του, παριστάνοντας πως κοιμάται με την προστατετυτική μάσκα πάνω από τα μάτια του και κρατώντας σιγή ιχθύος στις υπόνοιες από τον σύλλογό του για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.

 

Αυτό όμως αποτελεί μόνο την μία όψη του νομίσματος. Από την φυγή του Zidane και μετά η «παντοκρατορία» της Real γινόταν ολοένα και πιο ασταθής. Ο ερχομός του Lopetegui και μετέπειτα του Solari δεν κατάφεραν ποτέ να ισορροπήσουν το καράβι, με τον Γάλλο τεχνικό να επιστρέφει άρον-άρον σε μία σεζόν που τελείωσε χωρίς κανένα τρόπαιο, για πρώτη φορά από την μεταγραφή του Bale κι έπειτα. Ο Ronaldo αποχώρησε και τα «βέλη» της ολικής αναδόμησης χτύπησαν κατάστηθα τον Ουαλό top earner της ομάδας.

Ακόμα κι όταν τα πράγματα -φυσιολογικά- δεν βελτιώθηκαν μαγικά, οι ευθύνες δεν αποδόθηκαν ως έπρεπε και ο «φταίχτης» παρέμεινε στο περιθώριο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι δεν κοιτούσαν πέρα από τα χάλια τους. Άλλωστε όπως είχα σκεφτεί προσωπικά και τότε, την σημαία την σήκωσε μαζί με όλους τους συμπαίκτες του και όχι μόνος του. Πόσο πιθανόν είναι ολόκληρη η Εθνική Ουαλίας να έκανε τους «παλιάτσους» για να χλευάσει την -ίσως- καλύτερη διαχρονικά ομάδα στον κόσμο, αν όχι για να στηρίξει τον αρχηγό της σε μία απύθμενα δύσκολη γι’ αυτόν κατάσταση. Στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο δε ο παίκτης έφτασε μια ανάσα από την Jiangsu Suning της Κίνας, όμως ξαφνικά οι Μαδριλένοι άλλαξαν τους όρους της συμφωνίας, επηρεασμένοι από την άσχημη αγωνιστική τους εικόνα! Πραγματικά αδιανόητο!

 

Τα τελεσίδικα του Zidane που έφερναν τον παίκτη στην έξοδο από τότε και δήλωναν πως πια είναι εκτός πλάνων, άξαφνα πριν την οριστικοποίηση της μεταγραφής του έγιναν σχεδόν αποθεωτικά σχόλια και εκδηλώσεις φιλίας. Πολλοί πιστεύουν πως ο Bale δόθηκε στην Tottenham ως ύστατη λύση και «λαμπυρίζον» περιτύλιγμα στην πώληση του Reguilon, ελπίζοντας σε ένα πιο κερδοφόρο ξεφόρτωμα, αν ο Ουαλός παίξει περισσότερο στην δική του Tottenham. Στο επίκεντρο όμως βρίσκεται ο ίδιος, που «σταυρώθηκε» χωρίς δεύτερη σκέψη στην Real, βρήκε ανταγωνισμό μόνο στην Εθνική Ουαλίας (την οδήγησε ως αρχηγός στα τελικά του Euro) και στο γκολφ (φήμες λένε πως παίζει σαν πραγματικός επαγγελματίας) και έρχεται όχι για την χαμένη του αίγλη σε ένα γνώριμο περιβάλλον, αλλά με σκοπό να «αναστηθεί».

«Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα αγωνιστεί, αφού αναρρώνει από τραυματισμό. Η διάθεση του και το κίνητρο όμως είναι ιδιαίτερα υψηλά. Προσπαθεί με ζήλο καθημερινά και δηλώνει απερίφραστα πως βρίσκεται στην ομάδα της καρδιάς του. Πιστεύω πως αν λάβουμε αυτά υπόψιν, θα επιστρέψει νωρίτερα από το αναμενόμενα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως παραμένει ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο», αυτά δήλωσε ο Jose Mourinho και η αλήθεια είναι πως έρχεται να μας θυμίσει τα αυτονόητα. Την δεδομένη στιγμή ο Bale είναι ίσως ο πιο decorated ποδοσφαιριστής της Premier League, είναι ζωντανός θρύλος της σύγχρονης Tottenham που έρχεται να συναντήσει τον διάδοχό του Harry Kane και απέχει παρασάγγας από το να θεωρηθεί «βετεράνος», αφού είναι ένας υπεραθλητής της γενιάς του και μόλις 31 ετών!

Εκτός αυτού και τα «Σπιρούνια» τον έχουν ανάγκη, αφού μετά το αγωνιστικό ζενίθ υπό τον Mauricio Pochettino, έφτασαν να τον απολύσουν, να φέρουν στην θέση του τον αμφιλεγόμενο «Special One» και παρουσίασαν ένα υποτονικό και αδιάφορο πρόσωπο στην περυσινή Premier League, κερδίζοντας δύσκολα το τελευταίο ευρωπαϊκό εισιτήριο (μέσω της βαθμολογίας) και μένοντας μακρυά από το Champions League για πρώτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια! Ποιος καταλληλότερος για να φέρει την «άνοιξη» από έναν «κούκο», που έφυγε με τρία βραβεία κορυφαίου της σεζόν, 26 γκολ και 15 ασίστ και 100 εκ. ευρώ;

Οι New York Times έγραψαν υπέροχα πως οι συνθήκες της μετακίνησης στην Tottneham (καθόλου χρήματα, μόλις το 50% του μισθού του) όχι μόνο δεν αποτελούν ρίσκο για την ομάδα και τον ίδιο τον Bale, αλλά στην πραγματικότητα μοιάζουν σκέτη τρέλα από την Real. Ο σύλλογος δεν ασχολήθηκε ενεργά για να αποδώσει μία επένδυσή της, που στις νόρμες κυριαρχίας της, που συχνά παρέρχονται στην Μαδρίτη, υπήρξε καθοριστική για την συγκέντρωση τίτλων. Επιπλέον κατάφερε με τις στοχευμένες δηλώσεις της και διαρρεύσεις στα μέσα να αποδείξει την μνήμη χρυσόψαρου και να διαμορφώσει την άποψη των εκατομμυρίων οπαδών της, που πρώτοι θα την κατηγορήσουν αν ο Ουαλός επιτύχει κάπου αλλού. Και ξέρω πως σε πολλούς αυτό δεν φαντάζει εύκολο, όμως ο νόστος του αποδεικνύει πως αναγνωρίζει με ευκολία τις προτεραιότητές του. Tottenham. Ουαλία. Γκολφ. Με αυτήν την σειρά.

​ΠΗΓΗ: eyap.gr

 

Γκάρεθ Μπέιλ Τότεναμ