Γεννημένος τον Απρίλη του 1984 στην υπέροχη, αγροτική κωμόπολη του Γκρέιτ Χάργουντ ο Matt Derbyshire είχε ιδιαίτερη αδυναμία στην ομάδα της περιοχής του. Όντας από νεαρή ηλικία στις ακαδημίες της γειτονικής Darwen, μόλις έκλεισε τα 16, έφυγε από τους «Salmoners», με σκοπό να ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα στην Great Harwood Town. Το όνειρο του πραγματοποιήθηκε, και εκείνη την σεζόν ανακοινώθηκε από την -διαλυθείσα- πλέον ομάδα της περιοχής του και ξεκίνησε να αγωνίζεται και να σκοράρει κατά ρiπάς στην North West Counties League. Ολοκλήρωσε την σεζόν με 26 συμμετοχές και 21 τέρματα και αμέσως, η μεγάλη ομάδα του Λάνκασιρ έστρεψε τα βλέμματα πάνω του.

Είναι μεγάλο κατόρθωμα για έναν τόσο νεαρό παίκτη, να αγωνίζεται σε τέτοια πρωταθλήματα. Εκεί οπού οι τακτικές πάνε περίπατο και μιλάει η σκληραγώγηση. Και όμως όχι μόνο αγωνίστηκε, αλλά ξεχώριζε αισθητά με το τσαγανό, το ταλέντο και την ποιότητα του. Μετά από μόλις ένα χρόνο παρουσίας στην ομάδα στην Harwood, Blackburn και Manchester United, πλησίασαν το νεαρό ταλέντο. Αφού απέρριψε την πρόταση των «Κόκκινων Διαβόλων», τα «Ρόδα» προσέφεραν 20 χιλιάδες λίρες για την απόσπαση της υπογραφής του παίκτη και τον έφεραν στο Ewood Park! Αφού πέρασε ένα χρόνο με τις ρεζέρβες και δυο ως δανεικός σε Plymouth και Wrexham, ο Derbyshire ήταν έτοιμος για την πρόκληση της Premier League.

 

Ποτέ δεν υπήρξε ένας καυτός επιθετικός. Υπήρξε όμως ένας παθιασμένος νεαρός, με καλή αίσθηση του γκολ που έδινε το 100% στο παιχνίδι, αγωνιζόμενος πάνω από όλα για την ομάδα. Κατέγραψε 86 συμμετοχές και 20 τέρματα, παίζοντας μάλιστα και στην Ευρώπη την σεζόν 2007/08. Μια χρονιά στην οποία -να θυμίσουμε- η ομάδα του Mark Hughes είχε κερδίσει την συμμετοχή της στο UEFA Cup μέσω του Intertoto, ενώ το ίδιο καλοκαίρι σκόραρε και απέναντι στην Λάρισα, με την ομάδα του Κάμπου να είναι αυτή ωστόσο που παίρνει την πρόκριση!

The Greek Challenge

Μεσούσης της σεζόν 2008/09, ο Ολυμπιακός είχε βγει στο κυνήγι για έναν ακόμα επιθετικό, ο οποίος θα πλαισίωνε τους Diogo, Darko Kovacevic και τον ανεπαρκή Oscar Gonzalez. Στο Λιμάνι, κατέληξαν στην περίπτωση του Άγγλου άσου, ο οποίος και έφτασε στην Αθήνα με την μορφή εξάμηνου δανεισμού, μέχρι και το τέλος της σεζόν. Λίγες μέρες αφότου πρόβαρε τα ερυθρόλευκα, έκανε και το ντεμπούτο του σε έναν αγώνα κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ενώ στον επαναληπτικό χρίστηκε σκόρερ, χαρίζοντας την πρόκριση στην νέα του ομάδα!

 

Πραγματικά υπήρχε καλύτερος τρόπος να συστηθείς; Πρόσθεσε άλλα δυο τέρματα με τους Ηρακλή και Πανιώνιο, αλλά το παιχνίδι της ζωής του το έκανε σε εκείνον τον δραματικό τελικό με την ΑΕΚ. Ένα από τα πιο αξέχαστα παιχνίδια όχι μόνο του θεσμού, αλλά και του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα δύο γρήγορα γκολ του Blanco, είχαν φέρει την ομάδα του Dusan Bajevic μπροστά στο σκόρ. Στην ανάπαυλα όμως, ο Ernesto Valverde κάνει την έκπληξη και βγάζει τον Sebastian Leto, για να περάσει ο Άγγλος στο παιχνίδι. Δεν πρόλαβαν να συμπληρωθούν δυο λεπτά από την επανέναρξη και ο Derbyshire μειώνει σε 2-1. Ο Dudu ισοφάρισε 2-2 και τότε ήταν η στιγμή που ξεκίνησα να σκέφτομαι την πιθανή απώλεια του τροπαίου!

Ένα μαγικό σόλο του Ignacio Scocco στο 90ο λεπτό βάζει την ΑΕΚ μπροστά με 3-2 και κάπως έτσι πανηγύρισα με την ψυχή μου, κοροϊδεύοντας επιδεικτικά τον «ερυθρόλευκο» πατέρα μου. Που να ήξερα ο καημένος… Με την ένταση στα τελευταία λεπτά να έχει χτυπήσει «κόκκινο», στο 96ο λεπτό, και ενώ η κάμερα αποτυπώνει την αναμονή στους πάγκους, ξαφνικά μια απότομη αλλαγή πλάνου δείχνει τον σχετικά αδύνατο Άγγλο φορ με διάσειση στο έδαφος, την μπάλα στα δίχτυα και τους παίκτες να πανηγυρίζουν έξαλλα, προετοιμάζοντας τους εαυτούς τους για άλλα τριάντα λεπτά παράτασης και μιας ώρας πέναλτι!

 

 

Η συνέχεια γνωστή. Στην παράταση έπεσαν κυριολεκτικά «κορμιά», η διαδικασία των πέναλτι δεν σταματούσε ποτέ (15-14) και μετά από την αποτυχημένη πρόταση του σπίκερ του αγώνα να «κοπεί το κύπελλο στα δύο», ο Pelletieri έχασε το πέναλτι, εγώ την ψυχραιμία μου, και ένα νεαρό αμούστακο παιδί από την Αγγλία, έπαιρνε το κύπελλο και το τρόπαιο του MVP στο σπίτι, όντας εκείνη την εποχή μόλις 23 ετών και μην έχοντας αγωνιστεί ποτέ στο εξωτερικό.

Και αυτή πάνω κάτω ήταν η καριέρα του Derbyshire στον Ολυμπιακό. Οι εμφανίσεις αυτές έκαναν τον δανεισμό μόνιμη μεταγραφή έναντι τριών εκατομμυρίων λιρών, και ήταν από τους διασωθέντες εκείνης της χρονιάς, όπου οι «Ερυθρόλευκοι» τερμάτισαν στην πέμπτη θέση. Εν συνεχεία μετά την φυγή του Bozidar Badovic, o Valverde επανήλθε στην τεχνική ηγεσία και τον ενημέρωσε πως είναι εκτός πλάνων, με συνέπεια να παραχωρηθεί δανεικός στην Birmingham, πριν αποχωρήσει οριστικά για την Nottingham Forest. Δεν πήρε ποτέ θέση βασικού, αλλά ήταν μια από τις «τίμιες» αλλαγές, αγωνιζόμενος 44 φορές και σκοράροντας μια ντουζίνα τέρματα με την κόκκινη φανέλα, έχοντας και δυο σύντομα περάσματα δανεισμών από τις Oldham και Blackpool.

 

Το 2014 άλλαξε και πάλι ομάδα, αλλά όχι και χρώματα. Η Rotherham είχε μόλις ανέβει στην Championship και έψαχνε έναν έμπειρο επιθετικό να «κουβαλήσει» τον σύλλογο στην δύσκολη μάχη της παραμονής. Αποτέλεσε πραγματικό «στυλοβάτη» των «Millers» με 78 γεμάτες συμμετοχές και 18 τέρματα σε δύο χρόνια, αποφεύγοντας την πρώτη φορά τον υποβιβασμό. Την δεύτερη δεν κατάφερε να διορθώσει τα κακώς κείμενα στον σύλλογο, και αποχώρησε στο τέλος της σεζόν για τα μέρη μας (πρακτικά λίγο νοτιότερα) και την Ομόνοια.

The Cypriot Challenge

Στην Κύπρο αντιμετωπίστηκε σαν κάποιος που δεν θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που είχαμε γνωρίσει στον Ολυμπιακό. Και όμως διέψευσε τους πάντες, ζώντας μια δεύτερη νιότη στην Λευκωσία. Τα νούμερα; Εξωπραγματικά! 127 συμμετοχές με την πράσινη φανέλα, 69 τέρματα και δυο συνεχόμενες χρονιές πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, με 27 και 25 γκολ αντίστοιχα Αγωνίστηκε και πάλι σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ φέτος κατέκτησε και το πρωτάθλημα. Το πρώτο δικό του μετά αυτό με τον Ολυμπιακό το 2009, και το πρώτο της Ομόνοιας μετά από μια δεκαετία. Λατρεύτηκε φυσικά και στο ΓΣΠ, και όταν ανακοίνωσε στο τέλος της σεζόν την αποχώρηση του από τον σύλλογο, διοργανώθηκε ένα φιλικό με τον Ολυμπιακό στο Ρέντη προς τιμήν του. Κρίμα που δεν έγινε υπό την παρουσία κόσμου, ώστε να λάβει το standing ovation που του αξίζει.

 

Συνοψίζοντας, ο Matt, όπου και αν αγωνίστηκε έγινε ιδιαίτερα αγαπητός από όλο τον κόσμο. Ταπεινός, πολύ χαμηλών τόνων, και μονίμως με ένα χαμόγελο σε κάθε του αγώνα. Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να βρεις ένα πρότυπο σαν τον κύριο Derbyshire. Έναν παίκτη που μπορεί να μην συγκαταλέγεται στους κορυφαίους, αλλά με την προσήλωση και την καλοσύνη του, κατάφερε να αποκτήσει τους δικούς του οπαδούς ανεξαρτήτως ομάδος, έστω κι αν δεν έμαθαν ποτέ να προφέρουν σωστά το όνομά του! Πλέον στα 34 του, έφυγε για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης για την νεοσύστατη ομάδα της Macarthur στην A-League της Αυστραλίας. Να δούμε αν θα αφήσει και εκεί το στίγμα του…

ΠΗΓΗ: eyap.gr

Ματ Ντάρμπισιρ