Έχουμε ξεχάσει τις συνήθειές μας, τα κέφια μας, τις συνήθειες που μας φτιάχνουν αυτά τα κέφια. Εγώ, για παράδειγμα, «έκοψα» την μπάλα. Ή, ακόμα κι όταν ασχολούμαι, σταμάτησα να το κάνω και να το γουστάρω, να το απολαμβάνω. Μονίμως αλλού τον έχω το νου μου κι ας είναι και επάγγελμα εκτός από χόμπι όλη αυτή η ιστορία. Άλλωστε, όλοι στη δουλειά μας το ίδιο δεν παθαίνουμε καθημερινά στην Ελλάδα του 2011; Εργαζόμαστε μηχανικά κι έχουμε το μυαλό μας αλλού, γκρινιάζουμε στον διπλανό μας, γκρινιάζει κι αυτός, το βγάζουμε από μέσα μας. Ή έτσι νομίζουμε, γιατί η γκρίνια έχει γίνει βραχνάς. Αντί να το λες και να «ξεφορτώνεις», το λες, μετά το ακούς από τον άλλο και «φορτώνεις» περισσότερο.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr