Στις 29 Μαρτίου 1979 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας, Νίκος Πεντζαρόπουλος, ο οποίος ήταν γνωστός με το παρατσούκλι "ήρωας του τάμπερε".

Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε τη χώρα και βύθισε στη θλίψη το φίλαθλο κοινό. Είχε γεννηθεί το 1927 στην Καλλιθέα και από μικρός διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στο ποδόσφαιρο. Έπαιζε στην τοπική ομάδα “Κεραυνός” και εντυπωσίαζε με τις αποκρούσεις του από τη θέση του τερματοφύλακα. Τότε τον ανακάλυψε ο προπονητής του Πανιωνίου, Γιώργος Ρουσσόπουλος, ο οποίος ήταν παλαίμαχος τερματοφύλακας και του ζήτησε να ενταχθεί στην ομάδα του Πανιωνίου.

Ο Πεντζαρόπουλος τον δικαίωσε καθώς σύντομα κατάφερε να καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα. Ο Πεντζαρόπουλος “κατέβαζε ρολά” στο τέρμα και διακρινόταν για τη μαχητικότητα και την αυτοθυσία του. Ιστορική παραμένει η απόκρουση του σε έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό. Ο νεαρός τότε τερματοφύλακας εκτοξεύθηκε στον αέρα, προκειμένου να αποκρούσει τη “βολή” του ποδοσφαιριστή Ανδρέα Μουράτη. Η κίνηση του ενθουσίασε ακόμη και τον παίκτη της αντίπαλης ομάδας, ο οποίος τον πλησίασε και του έδωσε ένα φιλί. Στα 19 του χρόνια κλήθηκε στην Εθνική και τρία χρόνια αργότερα, στη 10η του συμμετοχή σε αγώνα της εθνικής, έκανε τους πάντες να παραμιλάνε με τις αποκρούσεις του. Τότε, του δόθηκε το προσωνύμιο “Ήρωας του Τάμπερε”.

Η Εθνική έπαιζε εναντίον της Δανίας στο γήπεδο Τάμπερε της Φινλανδίας παρουσία 7.000 θεατών. Οι Δανοί έκαναν αλλεπάλληλες επιθέσεις στην ελληνική εστία, όμως ο Πεντζαρόπουλος είχε στήσει “τοίχο” μπροστά από το τέρμα. Οι απίστευτες εκτινάξεις του έσωσαν την ομάδα από μια ντροπιαστική ήττα και κατάφερε με τις επεμβάσεις του να κρατήσει το σκορ 2-1.

Ο ελληνικός και ξένος Τύπος τον αποθέωσε και οι Έλληνες δημοσιογράφοι τον αποκάλεσαν “ήρωα του Τάμπερε”.

Τότε, τον εντόπισε ο προπονητής της Ιντερ και του πρότεινε συμβόλαιο με την ιταλική ομάδα, ωστόσο ο Πανιώνιος εμπόδισε τη μεταγραφή του, καθώς δεν δέχτηκε τις χρηματικές προτάσεις της Ιντερ, παρόλο που ο Πεντζαρόπουλος είχε ήδη μετακομίσει στην Ιταλία και είχε ξεκινήσει προπονήσεις. Οι Ιταλοί τον αποκάλεσαν “ιπτάμενο τερματοφύλακα” και περίμεναν πως και πως να τον δουν σε επίσημους αγώνες. Η εφημερίδα “Εμπρός” έγραφε τον Δεκέμβριο του 1952 δημοσιεύοντας φωτογραφία του Πεντζαρόπουλου από τη λίμνη Κόμο, πως η καριέρα του ανεκόπη ξαφνικά από τη στιγμή που μετακόμισε στην Ιταλία. Όπως ανέφερε, έμενε σε μια πανσιον, τα απογεύματα προπονούταν στο γήπεδο της Ίντερ και στον ελεύθερο του χρόνο έκανε βόλτες στην ιταλική εξοχή. Τις Κυριακές παρακολουθούσε τους αγώνες της ομάδας μαζί με τους φιλάθλους από τις κερκίδες. Ο Πανιώνιος και η ΕΠΟ δεν τους έδωσαν την άδεια να παίξει στην Ίντερ και ο Πεντζαρόπουλος παρέμεινε καθηλωμένος επί έναν χρόνο.

Οι Ιταλοί τον ήθελαν στην ομάδα τους, όμως δεν κατάφεραν να τον αποκτήσουν. Μετά από ένα χρόνο, ο Πεντζαρόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα και εντάχθηκε ξανά στον Πανιώνιο. Όμως η ψυχολογία του ήταν πεσμένη και δεν επανέλαβε τις θρυλικές εμφανίσεις με την ομάδα των κυανέρυθρων.

Στα 28 του χρόνια αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Έγινε προπονητής στις ακαδημίες του Πανιωνίου και ένας από τους μαθητές του ήταν ο επίσης κορυφαίος τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Αντώνης Μανίκας, ο οποίος έγραψε ιστορία με τις αποκρούσεις του στα πέναλτι. “Ημουν από τους τελευταίους μαθητές του κύριου Νίκου. Μπορώ να πω ότι σαν σώμα έμοιαζα με τον κύριο Νίκο, μου το έλεγε και ο ίδιος αυτός. Το 1975 μου είχε κάνει κάποιες δηλώσεις και τις έχω κρατήσει στον συγχωρεμένο τον Λάζαρο Πατσουράκο. Για μένα ήταν ένα μαγικό άγγιγμα να το πω έτσι που βρέθηκα στον δρόμο του Νίκου Πεντζαρόπουλου”, είχε πει αρκετά χρόνια αργότερα για τον δάσκαλό του ο Μανίκας.

​

Νίκος Πεντζαρόπουλος Πανιώνιος