Euro 2020: Aγγλία και Γερμανία αγωνίζονται το απόγευμα της Τρίτης (29/6) στον αγωνιστικό χώρο του Γουέμπλεϊ για μια θέση στα προημιτελικά του Euro 2020, σε μια αναμέτρηση με βαθιά… ιστορία πίσω της. Από το γκολ φάντασμα του Τζεφ Χάρστ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966, μέχρι το χαμένο πέναλτι  του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ, στον ημιτελικό του Euro 1996, στο ίδιο γήπεδο, και την ήττα των Άγγλων από τα Πάντσερ ένα βήμα πριν τον τελικό το 1990 στο Τορίνο, ξανά στην… ρώσικη ρουλέτα, οι δύο χώρες μας έχουν συνηθίσει σε… δράματα. Αυτά, όμως, είναι γνωστά… Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω θα δούμε ένα φιλικό το 1938 που έχει σημαδέψει, με πολύ άσχημο τρόπο, την ιστορία των Άγγλων μιας και οι… σφόδρα εχθροί του Χίτλερ, λίγο πριν την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν χαιρετήσει ναζιστικά μαζί με τους Γερμανούς τον… Φύρερ πριν την αναμέτρηση.

Η ιστορία ξεκινάει τρία χρόνια πριν, όταν οι Βρετανοί αποφασίζουν να παίξουν με τους Γερμανούς, στο Λονδίνο και μάλιστα στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, το γήπεδο της Τότεναμ, ομάδας με πολύ ισχυρό το εβραϊκό στοιχείο στις τάξεις των οπαδών. Τότε η αγγλική κυβέρνηση καταλαβαίνει πολύ καλά ότι ο αθλητισμός δε μένει έξω από την πολιτική… Στην Αγγλία, παρά την στάση της κυβέρνησης, που ήταν αρκετά ανεκτική στις πρώτες θηριωδίες των Ναζί, συνδικάτα και εβραϊκές οργανώσεις ζήταγαν την αναβολή της αναμέτρησης, ενώ όταν κάτι τέτοιο δεν έγινε υπήρξε έντονος ο φόβος για επεισόδια, μιας και 10.000 Γερμανοί είχαν αποφασίσει να ταξιδέψουν στο Λονδίνο για να δουν τον αγώνα.

Τελικά το φιλικό θα γίνει και μάλιστα τα Τρία Λιοντάρια θα κερδίσουν με 3-0, με δύο γκολ του Κάμσελ και ένα του Μπάστιν, όμως οι διαδηλώσεις κατά του Χίτλερ και της Γερμανίας θα ταράξουν συθέμελα την πρωτεύουσα της Αγγλίας, ενώ η αστυνομία θα συλλάβει αρκετούς από τους πρωτεργάτες των κινητοποιήσεων. Μάλιστα η Ομοσπονδία, ως ένδειξη… σεβασμού για τη Γερμανία, θα συμφωνήσει να δοθεί και ρεβάνς στο Βερολίνο. Μετά από πολλές εβδομάδες διαπραγματεύσεων θα αποφασιστεί ο αγώνας να γίνει το Μάιο του 1938. Μόλις δύο μήνες πριν τη σέντρα, οι Ναζί θα εισβάλουν στην Αυστρία και θα την προσαρτήσουν, παραβιάζοντας και επίσημα τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919. Η διεθνής Κοινότητα θα κοιτάζει… σαστισμένη τον Χίτλερ να ξεκινάει το σχέδιο που είχε οργανώσει, ενώ η Αγγλία θα διαμαρτυρηθεί μέσω του Πρέσβη της στο Βερολίνο για την κίνηση αυτή, όμως η αντίδραση θα είναι… αναιμική μιας και με τίποτα δεν ήθελε να κάνει τα πράγματα πιο έντονα υπό τον φόβο της απειλής πολεμικής σύγκρουσης, κάτι που προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει.

Σε αυτό το κλίμα τα Τρία Λιοντάρια ετοιμάζονταν για το φιλικό με τους Γερμανούς, όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει άρδην από την τελευταία αναμέτρηση των δύο χωρών. Τα Πάντσερ ήταν για 14 αγώνες αήττητα, ενώ οι αθλητικές αναμετρήσεις είχαν πάρει μορφή… εθνικής υπόθεσης, μιας και όπως ανέφερε ο Βρετανός Πρέσβης στο Βερολίνο "οι Ναζί ψάχνουν τέτοιες νίκες για να ενισχύσουν την ανωτερότητα του καθεστώτος τους…". Από την άλλη η Αγγλία ερχόταν με ένα σερί τριών ηττών από Ουαλία, Σκωτία και Αυστρία, κάτι που έκανε τον κόσμο να αρχίσει να πιστεύει ότι η Εθνική ομάδα δεν είναι ανίκητη όπως λίγα χρόνια πριν. Οι Γερμανοί ζούσαν και… ανέπνεαν για τον αγώνα. Ενδεικτικό είναι ότι η παίκτες της Εθνικής βρέθηκαν για δύο εβδομάδες σε στρατόπεδο στο Μέλανα Δρυμό, με σκοπό να προετοιμαστούν, ενώ οι φίλαθλοι παρακαλούσαν να βρεθούν στο γήπεδο και να βρουν ένα εισιτήριο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι η αναμέτρηση είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, χωρητικότητας 120.000 θέσεων, ενώ μέχρι και 14 μέρες πριν το φιλικό είχαν υποβληθεί πάνω από 400.000 ξεχωριστές αιτήσεις για την απόκτηση του… μαγικού χαρτιού.

Οι Άγγλοι δημοσιογράφοι βλέποντας όλα αυτά έδιναν το κλίμα στις εφημερίδες της εποχής, ενώ έφτασαν σε σημείο να ρωτήσουν τον προπονητή των Τριών Λιονταριών αν ο δημοκρατία θα καταφέρει να νικήσει τον φασισμό μέσα στο Βερολίνο. Το σοκ για τους Βρετανούς θα έρθει λίγες ώρες πριν το φιλικό, όταν ο υπεύθυνος της FA, Στάνλεϊ Ρους, ενημέρωσε τους παίκτες ότι θα πρέπει να χαιρετήσουν ναζιστικά, πριν την έναρξη του αγώνα… Η απόφαση πάρθηκε καθώς το 1936, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Βρετανοί σε ανάλογη στιγμή δεν το είχαν κάνει κάτι που είχε εξοργίσει τον Φύρερ, έτσι ο Ρους αποφάσισε να μην ρίξει… λάδι στη φωτιά ειδικά εκείνη την χρονική περίοδο και να… υποκλιθεί αυτή τη φορά…

Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν πολλά χρόνια μετά, οι Άγγλοι διεθνείς οργίστηκαν με την απόφαση αυτή. Ανάμεσα στους παίκτες και ο θρυλικός Στάνλεϊ Μάθιους που διηγήθηκε πως ο αρχηγός της ομάδας, Έντι Χάπγκουντ, ένας ήρεμος και σεμνός άνθρωπος, χτύπησε με το χέρι του τον Ρους λέγοντάς του ότι θα χαιρετήσει ναζιστικά μόνο όταν πάψει να λάμπει ο ήλιος. Χρειάστηκε να παρέμβει ο Νέβιλ Χέντερσον, Πρεσβευτής της Αγγλίας στο Βερολίνο, που κατάφερε να πείσει τους ποδοσφαιριστές λέγοντας ότι ο χαιρετισμός δεν είναι επικύρωση του καθεστώτος, αλλά επίσημη χειρονομία προς τους οικοδεσπότες.

Λίγα λεπτά μετά τα Τρία Λιοντάρια θα ύψωναν τα δεξιά τους χέρια μπροστά στους Γκέμπελς, Γκέρινγκ και Ες που βρίσκονταν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Μεγάλος απόντας ο Χίτλερ, που σύμφωνα με τους ιστορικούς του ποδοσφαίρου δεν βρέθηκε στις εξέδρες, μιας και φοβόταν μήπως οι Άγγλοι, για ακόμα μια φορά, αποδειχθούν… ασεβείς προς το πρόσωπό του. Βέβαια, υπάρχουν και οι άλλοι που λένε πως δεν πήγε να παρακολουθήσει το φιλικό, μιας και ήταν στη μέση του σχεδιασμού για το πως θα εισβάλλει στην Τσεχοσλοβακία, κάτι που έγινε τελικά τον Μάρτιο του 1939.

Στην Αγγλία ακόμα και σήμερα εκείνος ο χαιρετισμός των Άγγλων διεθνών θεωρείται μια από τις πιο… μαύρες στιγμές της Εθνικής ομάδας, όπως είπε το 2003 το BBC… Για την ιστορία η Αγγλία ήταν νικήτρια στο Βερολίνο με 6-3, σε μια αναμέτρηση που το ποδοσφαιρικό κομμάτι δεν το θυμάται απολύτως κανένας…

 

Euro 2020 Αγγλία Γερμανία