Euro 2020: Η Ιταλία εδώ και μερικές ώρες ζει πραγματικά μέρες 1982 και 2006, μιας και μετά από 53 άγονα χρόνια κατάφερε και κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης, για δεύτερη φορά, μετά το μακρινό 1968. Η τεράστια επιτυχία αυτή, ήρθε να σβήσει μια και καλή την ντροπή των Ατζούρι για την αποτυχία της μη παρουσίας στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, στην Ρωσία. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η παρουσία της πράσινης φανέλας στα προκριματικά του Euro 2020, όπου οι Ιταλοί αντιμετώπισαν μεταξύ άλλων και την Εθνική μας. Το συγκεκριμένο χρώμα, είναι αυτό που φοράνε κατά καιρούς οι μικρές εθνικές των Ατζούρι, για να έχουν κίνητρο και στόχο να φορέσουν μεγαλώνοντας τα μπλε. Αυτό επέλεξε και η Ομοσπονδία της γειτονικής χώρας, να δώσει κίνητρο στους παίκτες για να επιστρέψουν στις επιτυχίες, κάτι που έγινε και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο στη διοργάνωση.

Όμως τελικά από την στιγμή που η Squadra Azzurra βρέθηκε στον τελικό, οι πάντες στην χώρα ήταν σίγουροι για την κατάκτηση του τροπαίου, για έναν συγκεκριμένο λόγο. Το μεγάλο φινάλε στο Γουέμπλεϊ ήταν προγραμματισμένο να γίνει στις 11 Ιουλίου, μια ημερομηνία χαραγμένη στην μνήμη των γειτόνων. Για να δούμε γιατί πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω 39 ολόκληρα χρόνια πίσω, στο μακρινό 1982 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο που γινόταν στην Ισπανία.

Οι παίκτες του τότε ομοσπονδιακού τεχνικού, Έντζο Μπέαρζοτ, έφταναν στην Ιβηρική έχοντας το στίγμα των στημένων αγώνων που είχαν συγκλονίσει την χώρα λίγο καιρό πριν, με Μίλαν, Λάτσιο και πολλές άλλες ομάδες να υποβιβάζονται, ενώ παράλληλα ο Πάολο Ρόσι, βασικός επιθετικός της Εθνικής, προερχόταν από αποκλεισμό λόγω της ίδιας υπόθεσης. Την ίδια στιγμή η εικόνα τους στα φιλικά έδειχνε πολλά προβλήματα, κάτι που φάνηκε και στους ομίλους. Σε ένα πολύ εύκολο γκρουπ, με αντιπάλους Περού, Πολωνία και Καμερούν οι Ιταλοί θα έχουν τρεις ισοπαλίες, 1-1, 0-0, 1-1 αντίστοιχα, με δύο γκολ ενεργητικό και θα προκριθούν στην επόμενη φάση, μιας και ήταν καλύτεροι στην ισοβαθμία!

Ο Τύπος θα είναι άκρως επιθετικός απέναντί τους, ενώ ο πρόεδρος της Λίγκας, τότε, Αντόνιο Ματαρέζε, θα πει "Αυτή η ομάδα είναι ντροπή! Ήθελα να πάω στα αποδυτήρια και να τους κλωτσήσω τον κώλο". Όλα αυτά βέβαια την ώρα που οι Ατζούρι είχαν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο φαβορί για το κύπελλο Βραζιλία και την Αργεντινή του Μαραντόνα, που είχε ήδη αρχίσει να δείχνει το απέραντο ταλέντο του. Τα πράγματα όμως με ένα άκρως μαγικό τρόπο άλλαξαν από τη μια μέρα στην άλλη, με το ιταλικό… δαιμόνιο να δίνει ρεσιτάλ. Η αρχή έγινε όταν οι Ατζούρι αντιμετώπισαν την Αλμπισελέστε, με τον Τζεντίλε να γίνεται… σκιά του "Πίπε ντε Όρο", που με τα μαρκαρίσματά του, τον έβγαλε εκτός εαυτού και αγώνα! Τα υπόλοιπα ήρθαν… μόνα τους με τους Ταρντέλι και Καμπρίνι να δίνουν τη νίκη με 2-0.

Η θέση στα ημιτελικά περνούσε πλέον από την αναμέτρηση με μια από τις καλύτερες version των Καριόκας, έχοντας στις τάξεις της τον… λευκό Πελέ, Ζίκο, αλλά και τους Σόκρατες, Φαλκάο και Σερέζο. Όμως η… αλεπού των πάγκων, Μπέαρζοτ, είχε δει τα προβλήματα των Βραζιλιάνων στην άμυνα και αποφάσισε να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στον Ρόσι, ξέροντας ότι η πρόκριση θα ερχόταν μόνο με νίκη,  με τον τελευταίο να τον δικαιώνει απόλυτα! Ο… στημένος θα βάλει δύο φορές μπροστά τους Ιταλούς, με γκολ στο 5' και στο 25', όμως οι Καριόκας με τους Ζίκο στο 12' και Φαλκάο 68' θα ισοφαρίσουν. Το τέλος όμως θα είναι διαφορετικό. Ο Ρόσι θα ολοκληρώσει το… σόου του και στο 75' θα κάνει το 3-2, ενώ ταυτόχρονα από… μαύρο πρόβατο θα μετατραπεί σε ήρωα της Ιταλίας.

Στα ημιτελικά αντίπαλοι θα είναι οι Πολωνοί, ομάδα που είχαν παίξει και πάλι στην πρώτη φάση του Μουντιάλ έχοντας αποσπάσει την… λευκή ισοπαλία. Η αναμέτρηση του Καμπ Νόου είχε και πάλι πρωταγωνιστή τον φορ της Γιουβέντους, καθώς με δύο ακόμα τέρματα, στο 22' και στο 73' θα στείλει από το πουθενά τη Squadra Azzurra στον μεγάλο τελικό της Μαδρίτης, ενάντια στην Δυτική Γερμανία.

Το ημερολόγιο έγραφε 11 Ιουλίου 1982, όταν μετά από ένα πρώτο μέρος γεμάτο άγχος ο Ρόσι θα σκοράρει και πάλι στο 57', δίνοντας προβάδισμα στους Ιταλούς. Οι Ατζούρι θα είναι απόλυτα κυρίαρχοι και στο 69' ο Ταρντέλι θα κάνει το 2-0, με την κραυγή του στους πανηγυρισμούς να δείχνει ακριβώς το πως ένιωθαν οι πάντες, ενώ σχεδόν 10 λεπτά μετά ο Αλτομπέλι θα κάνει το 3-0 Το τελικό 3-1 θα γράψει ο Μπράιτνερ, όμως η Squadra Azzurra ήταν και πάλι στην κορυφή, μετά το μακρινό 1938.

Οι Άγγλοι, λοιπόν, την Κυριακή έπρεπε να ξέρουν από νωρίς, πριν την έναρξη του τελικού, ότι το Κύπελλο είναι χαμένο, μιας και 11 Ιουλίου η Ιταλία δεν χάνει, απλά σηκώνει τρόπαια! Περιμένουμε την επόμενη φορά που κάποιος… άτυχος θα βρεθεί σε φινάλε διοργάνωσης, την ίδια ημερομηνία, ώστε το… σερί να συνεχιστεί.

Euro 2020 Αγγλία Ιταλία