17 Ιουλίου 1994: Η Βραζιλία κερδίζει το 15ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τέταρτο δικό της, νικώντας την Ιταλία με 3-2 στα πέναλτι (0-0) στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ. Η νίκη των Βραζιλιάνων αφιερώνεται από τους παίκτες στον Αϊρτον Σένα που χάθηκε πρόσφατα. Πρώτοι σκόρερ της διοργάνωσης ανακηρύσσονται ο Βούλγαρος Στόιτσκοφ και ο Ρώσος Σαλένκο με 6 γκολ.

Ο τελικός ανάμεσα στην Ιταλία και Βραζιλία ήταν η μοναδική αναμέτρηση που έληξε 0-0 και το θέαμα φυσικά δεν ικανοποίησε τους 94.000 θεατές, οι οποίοι υπέμειναν τη ζέστη και την υγρασία στο γήπεδο της Πασαντίνα στο Λος Άντζελες. Η αγωνία όμως είχε χτυπήσει κόκκινο! Ο νικητής έπρεπε να περάσει από τη διαδικασία των πέναλτι. Με τους Μπαρέζι, Μασάρο και Μάρσιο Σάντος να έχουν αστοχήσει, ο Μπάτζιο ήξερε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να ευστοχήσει για να παραμείνει η Εθνική του ομάδα ζωντανή στη διεκδίκηση του πολυπόθητου Τροπαίου. Τα πόδια του ξαφνικά βάρυναν. Ο «Μικρός Βούδας», όπως τον αποκαλούσαν, καθώς από τη δεκαετία του ΄80 ο Ιταλός είχε ασπαστεί τον βουδισμό, πήρε λίγη φόρα και σούταρε από την άσπρη βούλα. Η μπαλιά – βολίδα πήρε ύψος και πέρασε πάνω από το δοκάρι του βραζιλιάνου τερματοφύλακα, Ταφαρέλ. Με κατεβασμένο το κεφάλι και πλήρως απογοητευμένος, ο Μπάτζιο έχασε το πέναλτι και μαζί το Μουντιάλ. Οι Βραζιλιάνοι ήταν παγκόσμιοι πρωταθλητές.

Ο ίδιος λίγο αργότερα είπε: «Πήγα να το χτυπήσω δυνατά στο κέντρο και λίγο ψηλά. Ήξερα ότι ο Ταφαρέλ πάντοτε διάλεγε γωνία και έπεφτε. Ήθελα, λοιπόν να το στείλω ψηλά, ώστε να μην μπορεί να το αποκρούσει με το πόδι. Δεν σούταρα ποτέ όμως έτσι τα πέναλτι. Πήγα ενάντια στη φύση μου. Ήταν το μοναδικό πέναλτι που έστειλα άουτ στη ζωή μου. Θα θυμάμαι πάντα αυτό το πέναλτι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Από παιδί ονειρευόμουν να παίξω σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου αλλά δεν πίστευα ότι μπορούσε να τελειώσει με τέτοιο τρόπο. Ακόμα δεν μπορώ να αποδεχτώ τι έγινε εκείνη την ημέρα.

Ωστόσο, με βοήθησε να μείνω ψύχραιμος γιατί η ζωή είναι συνέχεια προκλήσεις». Ο Μπάτζιο, στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του, «Una Porta Nel Cielo», άφησε όμως υπονοούμενα για το πώς τον αντιμετώπισε η ομάδα του μετά από το χαμένο πέναλτι. «Ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου. Ακόμη την έχω στο μυαλό μου. Εάν μπορούσα να σβήσω μια στιγμή από την πορεία μου, αυτή θα ήταν. Αυτό που πολλοί ξεχνούν είναι πως ακόμη και να είχα σκοράρει, η Βραζιλία θα είχε την ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο με το τελευταίο της πέναλτι, αφού νωρίτερα είχαν αστοχήσει Μπαρέζι και Μασάρο. Όλοι έψαχναν έναν αμνό για να σφάξουν κι επέλεξαν εμένα. Ξεχνώντας πως είχαν φτάσει στον τελικό χάρη σε εμένα«....