Βραζιλία: Όταν κάποιος δει μια φανέλα χρώματος κίτρινο, με πράσινο, το πρώτο πράγμα που θα του έρθει στο μυαλό είναι η εθνική Βραζιλίας και όχι άδικα. Με την συγκεκριμένη εμφάνιση έχουν γράψει χρυσές σελίδες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο παίκτες όπως ο Πελέ, ο Ζίκο, ο Σόκρατες, ο Ρονάλντο, ο Ροναλντίνιο, ο Νεϊμάρ και πολλοί άλλοι. Μάλιστα ο αρχηγός της εθνικής Βραζιλίας το 1970, Κάρλος Αλμπέρτο, έχει δηλώσει ότι "Για εμάς τους Βραζιλιάνους αυτή η κίτρινη φανέλα είναι ιερή. Όταν τη φοράμε, φυσικά αισθανόμαστε υπερηφάνεια, αλλά έχουμε και ευθύνη. Ευθύνη να εμπνέουμε και να ενθουσιάζουμε τον κόσμο".

Όμως τα δύο χρώματα δεν ήταν πάντα αυτά που συντρόφευαν τους Καριόκας και μάλιστα αυτή η αλλαγή είναι συνδεδεμένη με την μεγαλύτερη τραγωδία του ποδοσφαίρου στην χώρα, το Maracanazo… Ήταν 16 Ιουλίου 1950, σαν σήμερα ακριβώς 71 χρόνια πριν, όταν ολόκληρη η χώρα περίμενε από τους ποδοσφαιριστές που φόραγαν λευκά μπλουζάκια και γαλάζια σορτσάκια, ναι αυτά ήταν τα χρώματα της Εθνικής Βραζιλίας από τότε που ξεκίνησε να υπάρχει, να μην χάσουν από την Ουρουγουάη ώστε να γίνουν Παγκόσμιοι πρωταθλητές στο Μουντιάλ που διοργάνωναν. Στο Μαρακανά βρίσκονταν 199.854 άτομα, τουλάχιστον με βάση τα εισιτήρια που κόπηκαν, και είδαν τους συμπατριώτες τους να ανοίγουν το σκορ στο 47' με τον Φριάσα. Οι Ουρουγουανοί όμως ήταν έτοιμοι να διαλύσουν το βραζιλιάνικο πάρτι και αφού ο Σκιαφίνο στο 66' ισοφάρισε, ο Γκίτζια στο 79' χάρισε το δεύτερο τρόπαιο στην χώρα του. Ο "χρυσός" σκόρερ για την Ουρουγουάη πολλά χρόνια μετά είχε δηλώσει ότι "Τρεις άνθρωποι έχουν σιωπήσει το Μαρακανά. Ο Φρανκ Σινάτρα, ο Πάπας και εγώ…" και δεν είχε άδικο. Η ήττα της Βραζιλίας χαρακτηρίστηκε εθνική καταστροφή ενώ την ώρα που ο διαιτητής σφύριξε την λήξη της αναμέτρησης δύο οπαδοί αυτοκτόνησαν πηδώντας στο κενό, μέσα στο Μαρκανά, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που έδωσαν τέλος στην ζωή τους σε ολόκληρη την χώρα.

Εκτός από το γεγονός ότι οι παίκτες που αγωνίστηκαν θεωρήθηκαν "καταραμένοι" και δεν μπόρεσαν ποτέ ξανά να αγωνιστούν στην Βραζιλία, το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την λευκή φανέλα και το γαλάζιο σορτς που φορούσαν οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής. Η Ομοσπονδία τόνισε ότι είναι "μη πατριωτικά" μιας και δεν είναι στην σημαία της χώρας. Εκεί υπάρχουν το κίτρινο, λόγω του ακατέργαστου πλούτου της χώρας, το πράσινο, για τις τεράστιες περιοχές δάσους που υπάρχει, αλλά και με το μπλε και το λευκό, για τη νύχτα και τα αστέρια που φωτίζουν το Ρίο. Το 1953 μάλιστα η εφημερίδα της χώρας, Correio da Manha, αποφάσισε να διοργανώσει διαγωνισμό που συμμετέχοντες θα σχεδίαζαν τη νέα φανέλα των Καριόκας. Βασικός κανόνας να περιέχει και τα τέσσερα χρώματα της σημαίας, κίτρινο, πράσινο, μπλε και λευκό, ενώ η νικήτρια θα ήταν αυτή που θα φόραγε η Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, στην Ελβετία.

Ανάμεσα σε αυτούς που εμπνεύστηκαν από τον διαγωνισμό ήταν και ο 18χρονος Αλντίρ Γκαρσία Σλι, εικονογράφος εφημερίδων. Έτσι από το σπίτι του στην Πελότα, μια μικρή πόλη στο Ρίο Γκράντε ντο Σούλ, κοντά στα σύνορα με την Ουρουγουάη, έφτιαξε 100 διαφορετικές εμφανίσεις δοκιμάζοντας πολλούς συνδυασμούς των τεσσάρων χρωμάτων. Ο ίδιος είχε πει σε μεταγενέστερο χρόνο "Τελικά συνειδητοποίησα ότι η φανέλα πρέπει να είναι κίτρινη. Αυτό ταίριαξε τέλεια με το μπλε στο σόρτς και τις λευκές κάλτσες, ενώ μετά αποφάσισα να φτιάξω πράσινο τον γιακά". Η αρμονία των χρωμάτων ήταν αυτή που κέρδισε τους κριτές και διάλεξαν την συγκεκριμένη εμφάνιση ανάμεσα σε 401 συμμετοχές. Μάλιστα ο Σλι είχε φτιάξει δεύτερο σετ, με πράσινη φανέλα, λευκό σορτς και κίτρινες κάλτσες.

Η πρώτη φορά που η Βραζιλία φόρεσε τα συγκεκριμένα χρώματα ήταν τον Μάρτιο του 1954 και συνδυάστηκαν με νίκη απέναντι στην Χιλή με 1-0 στο Μαρακανά. Τέσσερα χρόνια μετά οι Καριόκας θα σπάσουν την… κατάρα και θα στεφθούν Παγκόσμιοι πρωταθλητές, στο Μουντιάλ της Σουηδίας, όμως η ιστορία θα γυρίσει την... πλάτη στον Σλι, μιας και εκείνη την ιστορική μέρα η Βραζιλία θα φοράει μπλε φανέλα, αφού οι αντίπαλοι στον τελικό, Σουηδοί, ήταν αυτοί που φόρεσαν τα κίτρινα. Μάλιστα η Ομοσπονδία της χώρας, πριν το μεγάλο γεγονός, αρνήθηκε οι παίκτες να φορέσουν τις λευκές μπλούζες, έτσι άνθρωποι της ομάδα πήγαν στην Στοκχόλμη και αγόρασαν 22 φανέλες χρώματος μπλε και επάνω ράφτηκε το σήμα της ομάδας.

Ο Σλι, που πέθανε το 2018, συνέχισε τη ζωή του στο Ρίο, αμέσως μετά τη νίκη του στον διαγωνισμό, παίρνοντας θέση στην εφημερίδα που τον διοργάνωσε, ενώ στην συνέχεια έγινε πολύ γνωστός δημοσιογράφος, μεταφραστής και καθηγητής, ενώ έγραψε πολλά έργα. Όσο για την Camisa Canarinho, την κίτρινη φανέλα της Βραζιλίας, έχει καταφέρει να γίνει μια πραγματική μηχανή… χρημάτων. Τα έσοδα της Ομοσπονδίας κάθε χρόνο από αυτή είναι τεράστια, ενώ το 1996 άφησε στην άκρη την Umbro και συμφώνησε με την Nike για 100 εκατομμύρια, ενώ παράλληλα η αμερικάνικη εταιρία έγινε χορηγός της Βραζιλίας. Μάλιστα το 2019 η Nike αποφάσισε να σπάσει την… κατάρα και δημιούργησε λευκή φανέλα για τους Καριόκας για να γιορτάσει τα 100 χρόνια ζωής του Copa America και τα 70 από την τελευταία φορά που τα φόρεσε, όμως δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο της χώρας ότι έτσι θα λυθούν τα... μάγια.

 

Αλντίρ Γκαρσία Σλι Μαρακανάσο Ουρουγουάη Βραζιλία