Βιθέντε Ντελ Μπόσκε: Δεν είναι λίγες οι φορές που στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο βλέπουμε ομάδες να κυριαρχούν για μερικά χρόνια και αμέσως μετά να χάνονται κλείνοντας τον κύκλο τους. Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει τη Ρεάλ των δεκαετιών 50-60, τον Άγιαξ του 70, την Λίβερπουλ των 80s, τους Μαδριλένους των 00s, την Μπαρτσελόνα του Γκουρντιόλα και στην συνέχεια του Ενρίκε, αλλά φυσικά και την εθνική Ισπανίας που από το 2008 μέχρι το 2012 σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μάλιστα για τους Φούριας Ρόχας, μετά το νικητήριο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και τα συνεχόμενα Euro των 2008, 2012, ακολούθησαν πολύ δύσκολα χρόνια, με αποτυχίες που προκάλεσαν αίσθηση στους πάντες. Η προσπάθεια της ανάκαμψης ήρθε στο περασμένο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με την παρουσία της στα ημιτελικά, αλλά και την ανάκαμψή της στα προκριματικά του Μουντιάλ του Κατάρ, στον όμιλο της Εθνικής, που παρά τα ανεπιτυχή αρχικά αποτελέσματα δείχνει έτοιμη να πάρει την πρώτη θέση, ενώ την Τετάρτη (8/9) αντιμετωπίζει το Κόσβο στην Πρίστινα.

Βέβαια ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να συνδέσει την παρουσία του με τεράστιες επιτυχίες τόσο της Ρεάλ Μαδρίτης , έχοντας κερδίσει 2 Champions League, ισάριθμα πρωταθλήματα και από ένα Κύπελλο και σούπερ καπ Ευρώπης, αλλά και της Ισπανίας που την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου το 2012 και αμέσως μετά στην πρώτη θέση της Ευρώπης, δύο χρόνια μετά, δεν είναι άλλος από τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. Ο 70χρονος πια πρώην τεχνικός άλλωστε είναι… συνώνυμο με τους Μερένχες μιας και εκτός από τις επιτυχίες που είχε όταν ήταν προπονητής, είχε αγωνιστεί εκεί για 18 χρόνια. Μάλιστα σε όλη αυτή την περίοδο, ζούσε ένα… δράμα, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η Ρεάλ δεν είναι συνδεδεμένη με τον δικτάτορα Φράνκο, αλλά και να μπορέσει να πείσει τους πάντες γύρω του, με πρώτη την οικογένειά του, ότι δεν έχει πάρει τον… στραβό δρόμο.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Στην μνήμη πολλών που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, η Μαδριλένοι είναι συνδεδεμένοι με την δικτατορία του στρατάρχη Φράνκο, που ήταν στην εξουσία από το 1936 μέχρι το 1975, όμως ο Ντελ Μπόσκε αν και μέλος της ομάδας για πολλά χρόνια ήταν στην απέναντι, πολιτικά, όχθη. Ο πατέρας του, Φιρμίν, ήταν εργαζόμενος για πολλά χρόνια στους σιδηροδρόμους. Όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος, το 1936, έλαβε μέλος μιας και τα συνδικάτα στην Ιβηρική εκείνη την περίοδο είχαν πολύ έντονη δράση. Με την επικράτηση του Generalisimo και της χούντας, μια από τις πρώτες κινήσεις που έγιναν ήταν να φυλακιστούν όσοι ήταν μέλη στα σωματεία, αλλά πολλές φορές να προχωρήσει και σε εκτελέσεις. Άλλωστε δεν είναι κρυφό ότι 2011 στο Μπούργκος ομάδα ανθρωπολόγων βρήκαν 59 τάφους, που όπως διαπιστώθηκε όλοι ήταν εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, αλλά παράλληλα και μέλη του συνδικάτου.

Ο Φιρμίν, τελικά ήταν πιο… τυχερός, μιας και συνελήφθη περνώντας τρία χρόνια σε φυλακή, μετά από μια… συμβουλή στην αστυνομία από έναν γείτονα που τον… ενοχλούσε, αφού τον θεωρούσε… εχθρό του κράτους. Η περίοδος αυτή, όμως δεν τον άλλαξε, όπως περίμενε το καθεστώς του Φράνκο. Μετά την αποφυλάκισή του συνεχίζει να έχει έντονη δράση, φυσικά παράνομα, μοιράζοντας προκηρύξεις για απεργίες στα εργοστάσια, άκουγε κρυφά τους σταθμούς των εξορίστων στην Γαλλία, αλλά έκανε και συναντήσεις με άλλους, με ίδιες ιδέες, με σκοπό ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα του. Βέβαια παρά όλα αυτά η οικογένειά του μεγάλωσε, μιας και γεννήθηκε, το 1950 ο δεύτερος γιος του Βιθέντε. Τα προβλήματα φυσικά ήταν πάρα πολλά, αφού η δράση του και η φυλάκισή του τον εμπόδιζε να βρει μια καλή δουλειά, κάτι που έκανε την οικογένειά του να ζει στην φτώχεια.

Ο μικρός Βιθέντε, με τον μεγάλο αδερφό του Φιρμίν, δεν έχαναν βέβαια την ευκαιρία να πηγαίνουν και βλέπουν από κοντά την τοπική ομάδα, Σαλαμάνκα, από κοντά, κάτι που τον έκανε να ερωτευτεί πραγματικά το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε τις προπονήσεις, ενώ στο σπίτι ανάμεσα στις εκπομπές του La Pirenaica (παράνομος σταθμός που είχε δημιουργήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας) και τα δίπλα από τα βιβλία του Λένιν, που είχε κρυφά ο πατέρας του στο σπίτι, έβλεπε την ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης να σαρώνει τα πάντα στην Ευρώπη. Τότε θα αγαπήσει την Βασίλισσα και με την αφέλεια του παιδιού θα πει στον πατέρα του ότι θέλει να πάει να δοκιμαστεί εκεί, κάτι που πραγματικά σόκαρε τον Φιρμίν. Σε συνεντεύξεις που έχει δώσει αργότερα ο Βιθέντε θυμάται ότι "Ο πατέρας μου ήταν προοδευτικός. Εξ' αιτίας των πολιτικών του ιδεών εξέτισε τρία χρόνια φυλάκισης. Ήταν ένας πολύ ευθύς, υπεύθυνος και δίκαιος άντρας αλλά και πολύ ριζοσπαστικός σε κάποια θέματα. Η γενιά του πέρασε πολλά στον πόλεμο αλλά και μεταπολεμικά. Η άποψη του σε αυτό που του ζήτησα ήταν ξεκάθαρα αρνητική".

Όμως τα ο Φιρμίν, μιας και αγαπούσε υπερβολικά τα παιδιά του, θα καταφέρει να κάνει στην άκρη το προσωπικό του ζήτημα και στα 17 του ο Βιθέντε θα πάει να δοκιμαστεί στην Μαδρίτη. Και όχι απλά να δοκιμαστεί, μιας και οι άνθρωποι των Μερένχες θα εντυπωσιαστούν με το νεαρό και θα τον κάνουν άμεσα μέλος της ομάδας του. Η χαρά στην Σαλαμάνκα ήταν τεράστια για όλους, όχι όμως και για τον ίδιο τον Φιρμίν, που σύμφωνα με όσα έλεγε ένας οικογενειακός του, στενός, φίλος "η καρδιά του έσπασε σε πολλά μικρά κομματάκια βλέποντας τον γιο του με την φανέλα που είχε υποστηρικτή τον βασικό ταξικό εχθρό του".

Ο νεαρός Βιθέντε θα γίνει βασικό γρανάζι της Ρεάλ Μαδρίτης, όμως ο Φιρμίν παρά το γεγονός ότι θα παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια των Μερένχες στην Μαδρίτη, όπου θα πάει αργότερα και θα μείνει μόνιμα εκεί, όμως ποτέ δεν θα μιλήσει στους δημοσιογράφους για τον γιό του και τις επιτυχίες του, ενώ δεν θα το κάνει ποτέ ούτε και στον ίδιο τον Βιθέντε. Ο Φιρμίν θα πεθάνει το 1982, περίπου δύο χρόνια πριν ο γιος του κρεμάσει τα παπούτσια του, χωρίς ποτέ να καταφέρει να χωνέψει ότι ο μικρός της οικογένειας ήταν μέλος της Ρεάλ.

Από την πλευρά του ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε, ήταν αυτός που πολλές φορές προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα που έχουν οι Μαδριλένοι σαν ομάδα του Φράνκο. Μάλιστα όταν ο δικτάτορας πέθανε, το 1975 όντας μέλος της Ρεάλ, δήλωσε ανακουφισμένος που ο σύλλογος που βρισκόταν αντιμετώπισε την είδηση αδιάφορα, όντας πολιτικά ανεξάρτητος, ενώ χρόνια μετά είχε αναφέρει πως "Ευτυχώς η κατάσταση ομαλοποιήθηκε, η δημοκρατία επέστρεψε και μπορέσαμε να ζήσουμε τις ζωές μας φυσιολογικά". Όταν το 2016 ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε αποσύρθηκε από την προπονητική, πολλές φορές υπήρχαν κρούσεις προς εκείνον ώστε να κατέβει στην πολιτική σκηνή, όμως ποτέ δεν το δέχθηκε, μιας και από τότε έχει αποφασίσει να αφοσιωθεί στην οικογένειά του και κυρίως στον γιο του, τον Άλβαρο που έχει σύνδρομο Ντάουν και τον υπεραγαπά, θέλοντας να κερδίσει τον χαμένο χρόνο που δεν ήταν δίπλα του…

Βιθέντε Ντελ Μπόσκε Ισπανία Ρεάλ Μαδρίτης