Οι κιτρινόμαυροι δεν κατάφεραν να κερδίσουν ούτε τον Παναιτωλικό, καθώς παρουσίασαν για ακόμα ένα παιχνίδι εικόνα ομάδας «χωρίς αρχή και τέλος». Αναιτιολόγητα, ο Πρόμπιερζ δεν άλλαξε τα βασικά «συστατικά» της αποτυχημένης πορείας με φυσικό επακόλουθο να σημειωθεί εκ νέου ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Από την αντίπερα όχθη, ο Τεννές προετοίμασε την ομάδα του για να αντιμετωπίσει τον…Ολυμπιακό και δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα αμυντικά κενά του Άρη, τη σωματική κόπωση των παικτών του και το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα που υπήρχε στο γήπεδο κατά το τελευταίο 15λεπτο.
Οι φιλοξενούμενοι χρησιμοποίησαν κλασσικό αμυντικογενές 4-3-3. Ο Τεννές παράταξε την ομάδα με μικρό πλάτος, βάθος στην άμυνα, επεδίωξε να δημιουργήσει συνοχή μεταξύ των γραμμών προκειμένου να μειώσει τους ελεύθερους χώρους και να προσφέρει δυνατότητα αλληλοκαλύψεων στο «μισό γήπεδο». Όλοι οι ποδοσφαιριστές (πλην του Καμαρά) είχαν λάβει εντολές για προτεραιότητα στα αμυντικά τους καθήκοντα, παραβλέποντας τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Οι νεοφώτιστοι αποφάσισαν να «σπαταλήσουν» όλες τις σωματικές και ψυχικές τους δυνάμεις για την επίτευξη των αμυντικών τακτικών ζητούμενων του προπονητή τους και κατέβαλλαν υπερπροσπάθεια ώστε να εφαρμόσουν κατά γράμμα το δόγμα του «αμυντικού ποδοσφαίρου». Φυσικό επακόλουθο ήταν, λοιπόν, να παρακολουθήσουμε ανύπαρκτο επιθετικό πλάνο χωρίς αντεπιθέσεις.
Ο Παναιτωλικός κατάφερε να παρουσιάσει όλες τις εκφάνσεις του αμυντικού ποδοσφαίρου:
Διαβάστε την υπόλοιπη ανάλυση στο overlap.gr