Μετά από καιρό, για να μην πω μετά από χρόνια, ο Παναθηναϊκός κάνει επιτέλους σωστές μεταγραφές.

Από κάθε άποψη.

Και ηλικιακά και σαν βιογραφικό και το κυριότερο σαν ενεργούς ποδοσφαιριστές και όχι κάποιους που βολοδέρνουν στα αζήτητα, έχουν να ακουμπήσουν μπάλα καμιά εικοσαριά μήνες ή είναι βαριά τραυματίες σε φάση αποθεραπείας.

Βέβαια αν διαβάσει κανείς το τι λέγεται τώρα και τι λεγόταν τότε για τέτοιου είδους μεταγραφές, θα διαπιστώσει πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά.

 

Αυτά που λένε τώρα για τις πολύ καλές πραγματικά κινήσεις που έκανε ο Παναθηναϊκός, είναι περίπου ίδια με όσα έλεγαν και όλα αυτά τα χρόνια για αυτούς τους απίθανους τύπους που "έβρισκε" και έφερνε ο Παναθηναϊκός, μερικούς από τους οποίους μάλιστα ακόμα τους έχει στο ρόστερ του και τους πληρώνει κι από πάνω για να κάθονται.

Γι' αυτό και καμιά σημασία δεν έχουν όλα τα "γούστα" που ξαφνικά παρελαύνουν σαν να έγινε Εθνική παλιγγενεσία από την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού μετά τις τελευταίες μεταγραφές.

Η ουσία είναι κι αυτό έχει σημασία, πως αυτή την φορά οι συγκεκριμένες μεταγραφές δεν έχουν ανάγκη από άμπαλα μπιζαρίσματα και άναρθρες κραυγές ντελίριου, ακριβώς γιατί είναι ποδοσφαιρικές μεταγραφές, έχουν ποδοσφαιρικά διαπιστευτήρια και απλά απομένει το πάντρεμά τους με την ομάδα και η άμεση συμμετοχή τους στην προσπάθειά της στην νέα σεζόν.

 

Όμως και για να προλάβω τους γνωστούς ανόητους, κανείς και ποτέ δεν είπε ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα κάνει φέτος καλές μεταγραφές ή θα είναι λογικά καλύτερος από πέρυσι.

Επομένως όσοι μετά τις τελευταίες κινήσεις, απαντάνε ότι "τώρα τι έχετε να πείτε" περισσότερο στον εαυτό τους απαντάνε παρά σε κάποιους άλλους.

Καθώς εκείνο που έλεγαν οι περισσότεροι και ανάμεσά τους συνεχώς και με επιμονή και αυτή εδώ η στήλη, ήταν ότι ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά μοιάζει να ρίχνει όλο το βάρος του μεταγραφικά στην νέα σεζόν στην Ελλάδα, δείχνοντας μια αδικαιολόγητη και ανεξήγητη "ραστώνη" για την ανάγκη να είναι πλήρης η ομάδα για τα προκριματικά στην Ευρώπη.

Κι αυτό δυστυχώς δεν άλλαξε, ούτε μετά και τις τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις του Παναθηναϊκού.

Η ομάδα από το "6" και μπροστά θα πάει ίσα-ίσα με τους μίνιμουμ αριθμητικά παίκτες για ενδεκάδα.

 

Κι αυτή την στιγμή μάλιστα, εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι οι πανηγυρισμοί και οι βαρύγδουπες αναλύσεις και προβλέψεις για το πόσο φοβερός θάναι ο Παναθηναϊκός... όταν και όποτε μπουν και οι νέες μεταγραφές στην ενδεκάδα, αλλά τι θα γίνει με τους Παλάσιος και Αϊτόρ που έχουν "ίωση" και ή δεν θα παίξουν με την Σλάβια, ή αν παίξουν θα έρχονται από πολυήμερη αποχή από τις προπονήσεις και αν δεν αντέξουν και χρειαστεί να γίνουν αλλαγή δεν υπάρχει κανείς ουσιαστικά για να πάρει την θέση τους.

 

Όποιος αυτό δεν το βλέπει, ή αν το βλέπει, το... προσπερνάει και σφυρίζει αδιάφορα σαν να μην συμβαίνει και το γυρίζει στο κλέφτικο και στα "γούστα" για τις μεταγραφές που έγιναν, τότε όχι απλά περιφρονεί ξεδιάντροπα το συμφέρον του Παναθηναϊκού, αλλά τορπιλίζει ταυτόχρονα την ανάγκη να επικεντρωθεί στο συγκεκριμένο παιχνίδι η ομάδα και ο κόσμος και να αφήσει για λίγες μέρες τους πανηγυρισμούς και τα... μεγάλα γούστα.

 

Καθώς αυτός είναι ένας πολύ υπαρκτός κίνδυνος για τον Παναθηναϊκό.

Να παρασυρθεί δηλαδή και η ομάδα στο πανηγυρικό των ημερών και να παει μέσα στην τρελή χαρά για το παιχνίδι με την Σλάβια μην δίνοντας βάση στις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Καθώς ειδικά στην Ευρώπη, τα παιχνίδια δεν κερδίζονται ούτε με τα πρωτοσέλιδα, ούτε με τις ραδιοφωνικές εκπομπές, ούτε με το... καλό κλίμα και τα ντελίρια που υπάρχουν στις ομάδες, πολύ περισσότερο όταν όλα αυτά δεν έχουν και την παραμικρή σχέση με τους αγώνες και τις απαιτήσεις τους.

Τα παιχνίδια και οι προκρίσεις κερδίζονται μέσα στα γήπεδα, από τον προπονητή και τους παίκτες και απ' αυτή την άποψη ο Παναθηναϊκός για τον άλφα ή τον βήτα λόγο πάει λειψός στο συγκεκριμένο παιχνίδι και δυστυχώς αυτό δεν το αλλάζουν οι πολύ καλές μεταγραφές που έκανε τις τελευταίες μέρες.

 

Αν κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την αντικειμενική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις πραγματικές του δυνατότητες έξω από τα σύνορα της χώρας, αν δεν πήραν κανένα μάθημα από το γεγονός ότι οι θεωρητικά καλύτερες ή έστω οι δύο πρώτες ομάδες της βαθμολογίας την σεζόν που τελείωσε, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκαν δια... περιπάτου από μεσαίες ομάδες του Ισραήλ και της Βουλγαρίας και ο Παναθηναϊκός τώρα αντιμετωπίζει ομάδα από την Τσεχία, τότε λυπάμαι, για τους συγκεκριμένους δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα.

 

Μπορώ όμως να επαναλάβω για πολλοστή φορά και ας γίνομαι συνέχεια "παράξενος και κακός" πως ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια πολύ-πολύ δύσκολη αποστολή και καλό είναι να αφήσει στα συννεφάκια τους τους πάσης φύσεως πανηγυριτζηδες και "κατασκευαστές πανηγυρικής ατμόσφαιρας" και να προσηλωθεί όσο γίνεται περισσότερο στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του αγώνα με την Σλάβια.

Κι αυτό γιατί οι ατμόσφαιρες και τα κλίματα, φτιάχνουν και ξαναφτιάχνουν και έχουν και χρόνο μπροστά τους να... επανορθωθούν αν κάτι χαλάσει.

Η Ευρώπη όμως και η προοπτική της επιστροφής του Παναθηναϊκού εκεί που ανήκε ιστορικά, δεν έχει τέτοια περιθώρια και πολυτέλειες.

Ή περνάς την Σλάβια και επιστρέφεις ή την πατάς και αντίο ζωή.

Conference League Παναθηναϊκός