Το πρόσωπο της χρονιάς

Aν και μπήκε πολύ αργά στη ζωή μας, μόλις τον Σεπτέμβριο, ο Βλάσης Τσάκας είναι το πρόσωπο της χρονιάς για το ελληνικό ποδόσφαιρο – για την ακρίβεια το πρόσωπο της κρίσης του.

Ο Τσάκας υποσχέθηκε πρίγκιπες, σωτήρες, ευημερία του Παναθηναϊκού. Εφερε τον Ροναλντίνιο, μαζί με τον Σικαμπάλα, μίλησε για τα πλούτη αλλά και την επιπολαιότητα του πρίγκιπα Αλ Σαούντ, έβαλε στο λεξιλόγιό μας όρους όπως το ΜοU, το «γνήσιο της υπογραφής», τις αργίες της Σαουδικής Αραβίας, τον δικηγόρο Πετρόπουλο και πολλά άλλα. Ομως αυτό είναι το πρώτο και το εύκολο επίπεδο ανάγνωσης της ιστορίας – αυτό που τον κάνει πρόσωπο της χρονιάς είναι ό,τι συμβολίζει.

Παραμύθι
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπήρχε πάντα δόξα για «κροίσους». Από τη χώρα πέρασαν διάφοροι «βασιλιάδες» – στον ΠΑΟΚ εμφανίστηκε κάποτε κι ο «βασιλιάς των μαγιό», κάποιος Παπαδόπουλος από τη Σουηδία. Ο Σαλιαρέλης ήρθε ως «βασιλιάς των ρουμπινιών». Σαν χθες ο «κροίσος» Φλωρίδης κουνούσε στην Τούμπα το καπέλο του. Βασιλικές οικογένειες Αράβων αγόρασαν τον Αρη, η Gas Prom ήταν έτοιμη να αποκτήσει τον Ολυμπιακό, ο Λαντάνι θα έβαζε στον Ηρακλή τα χρήματα που έβγαλε ως άνθρωπος του Κασόγκι, ο Κοζώνης θα πουλούσε ένα αεροδρόμιο στο Σικάγο για να επενδύσει στην ΑΕΚ. Ομως κανείς από όλους αυτούς τους ήρωες των πρωτοσέλιδων δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Τσάκα για έναν λόγο: όλοι αυτοί κράτησαν κάποια προσχήματα, ο Βλάσης όχι. Ο Τσάκας πρόσφερε απλόχερα το μεγάλο παραμύθι στον κόσμο που το έψαχνε.

Σχέδιο
Δε νομίζω ότι ο καλός Βλάσης έδρασε βάσει κάποιου σχεδίου: του ζήτησαν να παίξει με τους δημοσιογράφους, όπως προ δεκαετίας έκανε στη Θεσσαλονίκη, κι αυτός έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Στο τέλος έγινε και καρικατούρα, αφού εμφανώς δεν είχε ιδέα του τι έκανε ο Τζίγκερ και με ποιους μιλάει. Ομως το γκροτέσκο της συμπεριφοράς του και η υπερβολική μιντιακή έκθεσή του κατέδειξαν το πόσο η χώρα περιμένει σωτήρες που θα ικανοποιήσουν όνειρα. Κυρίως ο Τσάκας απέδειξε (άθελά του) πως η χώρα απέχει πολύ ακόμα από την ωριμότητά της. Δεν αποκλείεται το 2012 να καταστραφεί: αυτό που αποκλείεται είναι να ωριμάσει.

Καταλύτης
Ο Τσάκας είναι ο καταλύτης του δράματος της ελληνικής κοινωνίας που πτωχεύει πιστεύοντας πως θα βρεθεί μια μαγική λύση να την ξανακάνει πλούσια και σπάταλη. Η παρουσία του έδειξε πως υπάρχουν Ελληνες με διάθεση να πιστέψουν οποιαδήποτε μπαλαφάρα: το 2004 οι ίδιοι άνθρωποι θα γελούσαν μαζί του. Το 2009 οι μέτοχοι του ΠΑΟ θα τον κρεμούσαν ανάποδα έξω από τη Λεωφόρο, όμως το 2011 σχεδόν κανείς δεν τολμά να πει δημοσίως το παραμικρό, γιατί βρίσκουν χρήσιμο αυτό το εμπόριο της ελπίδας κι ας στηρίζεται σε πασιφανή ψέματα. Στην πραγματικότητα έναν Τσάκα ψάχνουν όλοι: και το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ και η αμήχανη Ν.Δ. και η χωρίς πρόταση Αριστερά, ακόμα και το Υπουργείο Οικονομικών κι ο Παπαδήμος θα ήταν ευτυχισμένοι αν έβρισκαν κάποιον να οδηγήσει τον κόσμο σε βεβαιότητες κι ας βασίζονται αυτές στην καθολική αποχαύνωση.

Συνομιλητής
Τα ΜΜΕ αγάπησαν τον Τσάκα όχι γιατί τον πίστεψαν, αλλά γιατί λατρεύουν τα ψέματα. Του έδωσαν λόγο γιατί υποσχόταν Ροναλντίνιους και πρίγκιπες, τον έκαναν πρωτοσέλιδο γιατί έδινε απαντήσεις στα «πώς» στα «πότε» και στα «γιατί», τα οποία οι άλλοι δυσκολευόμαστε να προφέρουμε. Κανείς πρίγκιπας δεν παρακολουθούσε τη «Δίκη της Δευτέρας», καμία πριγκίπισσα δεν ήρθε ποτέ στην Αθήνα, καμία σκανδιναβική Τράπεζα δεν έστειλε εγγυητικές επιστολές, όμως τι σημασία έχει η αλήθεια όταν η χώρα βασανίζεται καθώς την αντικρίζει; Ο Τσάκας έγινε σίγουρα συνομιλητής του Τζίγκερ που δυο χρόνια πριν δεν θα γυρνούσε να τον κοιτάξει και μετέτρεψε σε προσωπικό σόου το οικονομικό αδιέξοδο του ΠΑΟ, δηλαδή την ίδια την κρίση. Νόμοι τροποποιούνται για το χατίρι του! Είναι το πρόσωπο μιας χρονιάς, στην οποία -ενώ οι περισσότεροι αρνηθήκαμε να σοβαρευτούμε- ηλιθίως του ζητάμε να σοβαρευτεί αυτός! Λες και υπάρχει κανείς τέτοιος σε αυτή τη χώρα...

Ακριβά
Είμαι απαισιόδοξος. Ενώ πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας η φρίκη, αντί ν' ανοίξουμε τα μάτια μας, προτιμάμε τα παραμύθια: είναι ανθρώπινο, αλλά θα πληρωθεί ακριβά.                 

Πηγή: sday.gr