Απόλυτος influencer, θρύλος και μοναδικός

Απόλυτος influencer, θρύλος και μοναδικός στην κυριολεξία. Αυτός ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης, ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία 91 ετών, την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022, βυθίζοντας σε πένθος την αθλητική δημοσιογραφία, στην Ελλάδα.

Γιατί θεωρείτο ως ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και το ποδόσφαιρο, την εμβρίθεια στον τρόπο μετάδοσης και τη γλαφυρότητα του ύφους του. Υπήρξε μία εμβληματική φυσιογνωμία που άφησε εποχή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης τον αναφέρει στο γνωστό τραγούδι «αρχίζει το ματς». Αυτό επιβεβαιώνουν, μιλώντας στο Sportdog, τρεις δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ που έζησαν το φαινόμενο «Διακογιάννης» και είχαν να πούνε κάτι ξεχωριστό.

Χρήστος Σωτηρακόπουλος, Άρια Αγάτσα και Διονύσης Βραϊμάκης μεταφέρουν τις απόψεις τους για το πως ο Γιάννης Διακογιάννης σημάδεψε την αθλητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα!

Χρήστος Σωτηρακόπουλος: «Ο απόλυτος influencer»

O Γιάννης Διακογιάννης δεν σημάδεψε απλώς μία ολόκληρη εποχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο, για την ελληνική δημοσιογραφία, για τον ελληνικό αθλητισμό. Ο Γιάννης Διακογιάννης ήταν ένας από τους ανθρώπους που άλλαξε πλήρως το ό,τι ήταν η τηλεόραση για τηνν Ελλάδα. 'Αλλαξε πλήρως τον τρόπο με τον οποίον κάποιος μιλκούσε στην τηλεόραση, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κάποιος παρουσίαζε στην τηλεόραση. Και γενικώς η απώλειά του δεν ήταν μόνο μία απώλεια της ελληνικής δημοσιογραφίας, αλλά περισσότερο της κοινωνίας, της Ελλάδας, μία απώλεια του ίδιου του πολιτιστικού και κοινωνικού χώρου. Γιατί ήταν ένας άνθρωπος με τεράστια κουλτούρα, με φοβερές γνώσεις και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο και όλα τα υπόλοιπα αθλήματα, στον στίβο, την κολύμβηση ποδηλασία. Ήταν ένας υπερπλήρης δημοσιογράφος και ένας απόλυτος influencer σχεδόν μισό αιώνα πριν έρθουν τα social media στη ζωή μας. Έλεγε κάτι ο Γιάννης Διακογιάννης και ήταν απόλυτο και το έλεγαν όλοι την επόμενη ημέρα. Αυτό ήταν κάτι τρομερό και αν σκεφτούμε, ότι συνέβαινε στα τέλη του '60 και το '70, νομίζω ότι επηρέασε την επιλογή την επαγγελματική πολλών νέων παιδιών και πολλών ανθρώπων.

Άρια Αγάτσα: «Έφυγε ο θρύλος της αθλητικής δημοσιογραφίας»

Στα πρώτα μου βήματα στην αθλητική δημοσιογραφία, νέα και από τις πρώτες γυναίκες στο χώρο, το όνομα του Διακογιάννη, ακουγόταν συνέχεια στην ΕΡΤ, στην αθλητική δημοσιογραφία και όπου και αν πήγαινες στα γήπεδα. Ήταν όνομα-θρύλος. Είναι ένας θρύλος της αθλητικής δημοσιογραφίας, ένας μεγάλος δάσκαλος, ένας εμβληματικός δημοσιογράφος που άνοιξε τεράστιους δρόμους, όχι μόνο επειδή ήταν τρομερά επιμελής στο αντικείμενό του. Μου έχουν διηγηθεί συνάδελφοι, ότι κλεινόταν για μέρες, πριν από κάθε διοργάνωση και διάβαζε. Ήθελε να ήταν πλήρως ενημερωμένος.

Δεν έγινε τόσο αγαπητός, επειδή έπεφτε πάνω στο αντικείμενο και του... έβγαζε το ζουμί, που λέμε λαϊκιστί. Ήταν ένας άνθρωπος που όταν μετέδιδε είχε ψυχή και καρδιά. Ήταν μέσα στο αντικείμενο. Έδινε παλμό και δόνηση. Γι'αυτό βγήκε και το τραγούδι του Κελαηδόνη που λέει «πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή».

Ήταν μία προσωπικότητα δημοσιογραφική που τα είχε όλα. Γνώριζε πολύ καλά τα θέματα. Μελετούσε πάρα πολύ, αλλά μετέδιδε με τον δικό του μοναδικό τρόπο το γεγονός στον ακροατή και τον τηλεθεατή. Η σταδιοδρομία του ήταν μεγάλη. Αθλητική Ηχώ, Φως των Σπορ, Ελευθεροτυπία, Μεσημβρινή, Νέα. Δεν ήταν μόνο η τηλεόραση. Ήταν ένας βαθύς γνώστης. Αναμφιβήτητα ήταν ο κορυφαίος στον τομέα. Τον θεωρούν όλοι ως έναν από τους θεμελιωτές του σύγχρονου αθλητικού ρεπορτάζ.

Είχα την τύχη και την τιμή, να τον γνωρίσω αρκετά αργότερα με την ιδιότητα της αντιπροέδρου της ΕΣΗΕΑ, όπου τιμήσαμε όλους τους βετεράνο της αθλητικής δημοσιογραφίας. Ο Γιάννης ήταν ένας άνθρωπος κοντά στον συνάδελφο, κοντά στον συνδικαλισμό και αγαπούσε τους συναδέλφους. Εκεί είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μία άλλη πλευρά του Γιάννη Διακογιάννη, αυτήν του συναδέλφου. Είναι βέβαιο, ότι θα μας λείψει πολύ. Είναι βέβαιο, ότι αθλητική δημοσιογραφία θρηνεί. Ο θανάτος του έχει προκαλέσει συγκίνηση. Όλος ο κόσμος ανταποκρίθηκε.

Βρίσκεται στο πάνθεον, όχι μόνο της αθλητικής δημοσιογραφίας αλλά και στην καρδιά μας. Θα είμαστε κοντά του στην Εξόδιο Ακολουθία, για να τον αποχαιρετίσουμε ως συνάδελφοι και εκλεγμένοι στην ΕΣΗΕΑ και να του πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα προσέφερε.

Διονύσης Βραϊμάκης: «Μοναδικός, στην κυριολεξία»

Για τον Γιάννη Διακογιάννη δεν πέφτεις στην παγίδα τού κλισέ «ο τελευταίος μεγάλος». Μεγάλοι υπάρχουν ακόμα, υπήρξαν στην εποχή του –θα υπάρχουν πάντα. Το εκτόπισμα του Διακογιάννη δεν θα υπάρξει ποτέ· στους αιώνες. Ο καταταλαιπωρημένος όρος «μοναδικός» αποκτά την πληρότητα του νοήματος και την κυριολεξία του στον άνθρωπο που με τη φωνή του μας γαλούχησε τηλεοπτικά και μας επιμόρφωσε αθλητικά. Μοναδικός! Μοναδικός στο είδος του.

Υπάρχει μια ακόμα κυριολεξία στο όνομα Διακογιάννης: πιονέρος! Ένας σκαπανέας τής τηλεόρασης, ένας από εκείνους που μας δυτικοποίησαν (ή με τον νεολογισμό Κωστόπουλου: μας ξεβλάχεψαν!) τηλεοπτικά. Παρών στα στούντιο, στα γήπεδα και στους στίβους από την εποχή τής μαυρόασπρης τηλεόρασης, με τα χιόνια στην οθόνη, όταν το πρόγραμμα άνοιγε, περίπου, με την έπαρση και έκλεινε με την υποστολή της σημαίας. Άψογος και πλήρης από τα πρώτα τηλεοπτικά βήματα της χώρας. Σαν έτοιμος από καιρό να γίνει αμέσως αυτό που έγινε στην αθλητική και τηλεοπτική δημοσιογραφία: μοναδικός.