…Δοξασίες, προκαταλήψεις ή απλές συμπτώσεις το βέβαιο είναι ότι, Εκεί Πάνω κάποιος, κάποιοι θα πρέπει να μας κάνουν χοντρή πλάκα με αριθμούς, απίστευτες συγκυρίες κ ιστορικά συμβάντα: όχι μόνο του αθλητισμού, αλλά κ της πολιτικής. Η κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου, από την Αργεντινή, αλλά κ οι παράλληλες, σχεδόν πορείες των Αμερικανών προέδρων, Λίνκολν κ Κέννεντι έρχονται, για μία ακόμη φορά να επιβεβαιώσουν τον κανόνα του εξωφρενικά, ανεξήγητου.     

 Η Seleccion κ ο Λέο Μέσι στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές, για 3η φορά στην ιστορία τους σχεδόν αντιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο ο Ντιέγκο Μαραντόνα, πριν 36 χρόνια είχε οδηγήσει την Albiceleste στο μεξικανικό θρίαμβο.

Για να το πετύχει όμως, η Αργεντινή χρειάστηκε στο παράλληλο σύμπαν μία σειρά από συμπτώσεις που, αν μη τι άλλο όχι μόνο δεν περνάνε απαρατήρητες, αλλά μας βάζουν, αναγκαστικά κ αναπόφευκτα σε (τρελές) σκέψεις.

Το Μαρόκο, για παράδειγμα, τερμάτισε 1ο στον όμιλό του και το ’86, αλλά κ πρόσφατα στο Κατάρ.

Το Βέλγιο 3ο, όπως κ τότε στο Μεξικό.

Το ’86 η Αγγλία είχε νικήσει 3-0 στους 16 κ αποκλείστηκε 1-2 στα προημιτελικά, όπως ακριβώς κ στο Κατάρ. Ενώ τόσο ο διαιτητής του τελικού του ’86, ο Βραζιλιάνος Φίλιο, όσο ο Πολωνός Μάρτσινιακ γεννήθηκαν στις 7 Ιανουαρίου…

«Εάν είναι αλήθεια ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, θα πρέπει να περιμένουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα», είχε πει κάποτε κ ο διάσημος Ιταλός προπονητής Αρίγκο Σάκι, που τη δεκαετία του ’90 οδήγησε τη Μίλαν στην κατάκτηση των πάντων κ την Squadra Azzurra έως τον χαμένο, στα πέναλτι, τελικό Μουντιάλ με τη Βραζιλία.

Είναι κ αυτή μία άποψη, αλλά άντε να εξηγήσεις στον κόσμο γιατί είναι περισσότεροι εκείνοι που πιστεύουν σε δοξασίες κ προκαταλήψεις, από εκείνους που απλά ερμηνεύουν τα όποια φαινόμενα ως απλά παιχνίδια του σύμπαντος ή της τύχης.

Για παράδειγμα, στις 17 Ιουνίου του ’90, σ’ ένα κατάμεστο «Σαν Πάολο» της Νάπολι που φώναζε ρυθμικά, κ ασταμάτητα το «Ντιέγκο, Ντιέγκο!», η Ιταλία αποκλειόταν στα πέναλτι από την Αργεντινή για μία θέση στον τελικό του Μουντιάλ. Το 17, για τους Ναπολετάνους είναι αντίστοιχα, εάν όχι περισσότερο «γκαντέμικο» με το 13. Κ ως αποδεικτικό επιχείρημα, το κρίσιμο κ τελευταίο πέναλτι των Ιταλών, το είχε χάσει ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι, με το Νο 17 στην πλάτη.

Πλάκα κάνεις!...

…Στον κόσμο της πολιτικής η  διασημότερη, ίσως «διαβολική» σύμπτωση αφορά τον Έϊμπραχαμ Λίνκολν και τον Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι,  δύο από τους πλέον φιλελεύθερους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών, με βίαιους παράλληλους ακόμη κι αν, από τη γέννηση του ενός και του άλλου μεσολάβησαν 100 ολόκληρα χρόνια διαφοράς.

 Ο Λίνκολν, λοιπόν εξελέγη στο Κονγκρέσο το 1846. Ο Κέννεντι το 1946.

Ο Λίνκολν εξελέγη πρόεδρος το 1860. Ο Κέννεντι το 1960.

Κι οι δύο ασχολήθηκαν με τα δικαιώματα του πολίτη. Κι οι δύο συζύγους τους έχασαν παιδιά κατά τη διάρκεια της θητείας τους στον Λευκό Οίκο.

Η γραμματέας του Λίνκολν ονομαζόταν Κέννεντι. Του Κέννεντι, ονομαζόταν Λίνκολν.

Κι οι δύο πυροβολήθηκαν στο κεφάλι, ημέρα Παρασκευή. Κι οι δύο δολοφονήθηκαν από Νότιους. Κι οι δύο διαδέχτηκαν από Νότιους προέδρους που ονομάζονταν Τζόνσον: ο Λίνκολν, από τον Άντριου Τζόνσον που γεννήθηκε το 1808. Ο Κέννεντι από τον Λίντον Τζόνσον που γεννήθηκε το 1908.

 Ο δολοφόνος του Λίνκολν, Τζον Ουάιλκς Μπουθ γεννήθηκε το 1839. Ο δολοφόνος του Κέννεντι, Λι Χάρβι Όσβαλντ, γεννήθηκε το 1939. Κι οι δύο δολοφονήθηκαν πριν τη δίκη τους.

Λιονέλ Μέσι