Σχεδόν απαρατήρητη είχε περάσει η απουσία του προέδρου της Αργεντινής, Αλμπέρτο Φερνάντεζ από τις εξέδρες του «Λουσαίλ» της Ντόχα για τον τελικό Μουντιάλ με τη Γαλλία. Και πολύ καλά έπραξε: γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει… σάλιο. Και γιατί το 40% του λαού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ποιος ο λόγος να επιβαρυνθεί με ανούσια έξοδα ο κρατικός προϋπολογισμός; Η’ να προκαλέσει το λαϊκό αίσθημα, όταν η χώρα βιώνει μία ακόμη, εξαντλητική κοινωνικό- οικονομική κρίση;

Στα καλά νέα όμως, μία μελέτη του ΟΑΣΕ, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη δίνει στην χώρα του Τάνγκο φως, αλλά κ ελπίδες  ανάκαμψης. Γιατί, πέρα από την ποδοσφαιρική υπερηφάνεια για την κατάκτηση του Μουντιάλ, η Ιστορία αποδεικνύει ότι το Όπιο του Λαού, εάν είναι σωστά και καλά κουνημένο, μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις και για την ίδια την οικονομία, ως κινητήριος δύναμη στον τομέα των εξαγωγών. Το ίδιο συνέβη και στην Ιταλία, τόσο το ’82, όσο και το 2006 με μία αύξηση του +0,4% και του +0,7% του ΑΕΠ, δηλαδή του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Η’ ακόμη καλύτερα στην Ισπανία το 2010, μ’ ένα +0,8.

Οικονομικά μιλώντας, η ομάδα του Μέσι στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια με το 24ο χαμηλότερο ΑΕΠ της Ιστορίας, το δεύτερο χαμηλότερο μετά την Ουρουγουάη του 1950 (53ο). Ενώ σε σχέση με τους θριάμβους του ’78 (15ο και του ’86, 19ο ΑΕΠ), η Αργεντινή βρισκόταν σε σαφώς καλύτερη θέση.

Το Νοέμβριο, η νέα υποτίμηση του πέσο κ ο πληθωρισμός άγγιξαν το 92,4%. Το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων 30 χρόνων κ αφού η χώρα, χρεωκοπημένη τρεις, μπορεί και τέσσερις φορές στην Ιστορία της μόλις είχε καταφέρει, με το ζόρι να βγει από το μόνιμο σπιράλ του υπέρ- πληθωρισμού καταπίνοντας μισθούς, συντάξεις, τις όποιες, ατομικές οικονομίες στην άκρη, όσο την αγοραστική αξία.

 

Οι επιπτώσεις ήταν και παραμένουν δραματικές, διότι το 36,7% του λαού ζει σε συνθήκες φτώχειας: δεν είναι αστείο, είναι περίπου τα 17, από τα 47 εκατομμύρια των κατοίκων της. Στη Λατινική Αμερική, μόνο η Βενεζουέλα βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα: με τη διαφορά όμως, ότι πάνω από την Αργεντινή βρίσκεται μονίμως η Δαμόκλειος Σπάθη ενός ιστορικού χρέους 380 δις δολαρίων, το οποίο καλύφθηκε εν μέρει (44 δις) από το Νομισματικό Ταμείο. Είναι ένα θαύμα, που η (όχι απαραιτήτως καλύτερη) ομάδα κατέκτησε το Μουντιάλ. Θαύμα, επίσης, αλλά ακόμη ανούσιο, γιατί δεν είναι επαρκές και δεν φαίνεται, το γεγονός ότι η οικονομία εμφάνισε ένα +6,4% το πρώτο 6μηνο του ’22.

Για τον Μάρκο Μέλο, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Σόρει «μόνο η κατάκτηση του Κυπέλλου θα μπορούσε να ξανά φουσκώσει τις τσέπες της οικονομίας μέσω της αύξησης των εξαιρετικά, αυτήν την περίοδο συμφερόντων εξαγωγών. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο πληθωρισμός κρατάει πολύ χαμηλά τις τιμές. Οπότε θα είναι μεγάλη ευκαιρία για τον υπόλοιπο κόσμο να προμηθευτεί φθηνότερα, κυρίως σιτηρά και κρέατα».

Η μελέτη του βασίζεται στα στοιχεία του ΟΑΣΕ, από το 1961 μέχρι σήμερα και διασταυρώνοντάς τα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ομάδα που κερδίζει το Μουντιάλ συνήθως αυξάνει κατά 0,25 μονάδες το ΑΕΠ της τουλάχιστον στα δύο μεθεπόμενα, από τη διοργάνωση 6μηνα.

Διαφορετική είναι η άποψη του Κοινωνιολόγου, Ροντρίγκο Ντασκάλ σύμφωνα με τον οποίο η κατάκτηση του Μουντιάλ «ναι μεν μπορεί να ωφελήσει την οικονομία, αλλά στιγμιαία, κ όχι σε βάθος χρόνου».

Κι αυτό γιατί «δεν είναι μόνο η εικόνα της δραματικής, οικονομικής κρίσης, αλλά κ η πολιτική με πλέον χαρακτηριστικό το χάσμα στην Κυβέρνηση ανάμεσα στον πρόεδρο Φερνάντεζ και την αντιπρόεδρο Κριστίνα Κίρχνερ, με τη σειρά της, πρώην προέδρου και συζύγου του επίσης πρώην… προέδρου.

«Το ποδόσφαιρο, στην Αργεντινή έχει πράγματι τη μοναδική δυναμική να μας ενώνει, μέσω του συναισθήματος: ο εθνικός συμβολισμός όμως, ούτε σε ταΐζει, ούτε και μπορεί να σου αλλάξει την καθημερινότητά σου. Είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές. Μπράβο μας. Άντε τώρα στις δουλειές μας. Όλοι μας»…  

Μουντιάλ 2022 Αργεντινή