"Χούλιγκαν Ολυμπιακού πλάκωσε τον Γεωργίου και έστειλα έναν παλαιστή

Γιώργος Γεωργίου: Θλίψη στον δημοσιογραφικό κόσμο σκόρπισε η είδηση του θανάτου του Γ. Γεωργίου, παλιού συνεργάτη του sportdog, για αυτό και επικοινωνήσαμε με τον Νίκο Καραγιαννίδη - Ιστορικός διευθυντή τής εφημερίδας Φίλαθλος, που "έβγαλε" στη δουλειά τον Γεωργίου και συνυπήρξε μαζί του για πολλά χρόνια.

Προφανώς όσα είπε ο Ν. Καραγιαννίδης έχουν ξεχωριστή σημασία, καθώς τον γνώριζε καλύτερα από τον καθένα και, φυσικα, δικαιούται να έχει λόγο για τα έργα και τις ημέρες του Γιώργου Γεωργίου.

"Ήταν άνθρωπος όπως τον εισέπραττε ο κόσμος. Δεν είχε την ικανότητα και δεν ήθελε να παρουσιαστεί διαφορετικά. Δεν ήταν τύπος σαν τον Λαζόπουλο, που παρουσίασε μια τηλεοπτική φιγούρα ή κάποιος αλλο κωμικός. Ήταν αυτό που βλέπαμε, δεν παρίστανε κάτι άλλο, δεν έκανε προσπάθεια να χτίσει επικοινωνική φιγούρα", ανέφερε αρχικά ο Ν. Καραγιαννίδης και στη συνέχεια συμπλήρωσε για το πώς είχε φτάσει στον Φίλαθλο και άρχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα:

"Ο Καίσαρης τον είχε φέρει στον Φίλαθλο, που ήταν συμμαθητές στο γυμνάσιο, στα Πετράλωνα. Χαρτοπαίκτες και καφενόβιοι και οι δύο, αν και διέφεραν οπαδικά: Ο Καίσαρης ήταν γαύρος, με το ΦΩΣ στο χέρι κυκλοφορούσε, αλλά όταν μπήκε στη δημοσιογραφία (αν και δεν ήθελε να γίνει δημοσιογράφος), αποστασιοποιήθηκε από τον οπαδισμό. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάναμε παρέα και είχα μεγάλη εκτίμηση στην αξία και στο πρόσωπο του. Ο Καίσαρης, λοιπόν, το 1983, έναν χρόνο αφότου κυκλοφόρησε ο Φίλαθλος, μου είπε να πάρει έναν φίλο του και να τον κάνει δημοσιογράφο. Του είπα "Είσαι τρελός, θα πάρουμε κάποιον 35 ετών για να τον κάνουμε δημοσιογράφο;". Γιατί ερχόντουσαν πιτσιρικάδες τότε, ο Σπυρόπουλος, ο Νικολακόπουλος, τι να τον κάνω κάποιον 35 ετών; Και επέμενε να τον πάρουμε για να πάρει κανένα μεροκάματο, γιατί είχε μείνει ρέστος γιατί δεν είχε δουλειά ως ιατρικός επισκέπτης που εργαζόταν τότε".

Ήταν καλός το πρώτο διάστημα;

"Όταν πήρα τα χειρόγραφά του έπαθα την πλάκα της ζωής μου, έγραφε αγγέλους. Είναι δυνατόν να συζητάμε για ένα πρόσωπο που έγινε γνωστό από το μπλα-μπλα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και όχι από το κείμενο; Αλλά το κείμενό του ήταν αριστούργημα. Δεν είχε καμία σχέση με τους πιτσιρικάδες που ξεκινούσαν και έπρεπε να περάσει καιρός για να πιάσουν".

Οπαδικά;

"Ήταν Απολλωνιστής, γιατί ήταν και ο πατέρας του οπαδός, που ήταν γκαρσόν στου Ζόναρς. Ο ψυχισμός του ήταν εναντίον των μεγάλων ομάδων, όσο πιο μεγάλη ήταν η ομάδα τόσο περισσότερο την αντιπαθούσε. Υπέφεραν από τα όργια των μεγάλων σε βάρος τους, που τους είχαν στην καρπαζιά. Τα ήξερε ο Γεωργίου και δεν γούσταρε. Εγώ τον έβαλα να κάνει ρεπορτάζ Ολυμπιακου, μάγκας ήταν, περπατημένος, τον έβαλα να κάνει ρεπορτάζ Ολυμπιακού - Ομάδα που την αντιπαθούσε. Αυτή, πάνω-κάτω, ήταν και η γραμμή του Φιλάθλου, να μην έχουμε οπαδούς-ρεπόρτερ σε κάθε ομάδα. Δεν μπορούσε όμως να λειτουργήσει επαγγελματικά, ο χαρακτήρας του ήταν καφενόβιος, δεν μπορούσε να λειτουργήσει σε πειθαρχία, να μπει σε τροχιά ανόδου, σταδιοδρομίας".

Πώς έφτασε στο Καφενείο των Φιλάθλων;

"Το 1997 ειχε ηδη το Καφενείο των Φιλάθλων, στον Φίλαθλο, στην εφημερίδα ως στήλη. Και του είπα να το κάνουμε τηλεοπτικό. Αυτός δεν είχε ιδέα, είπε εντάξει, κι έτσι ένα βράδυ κάναμε σε ένα καφενείο του Μοσχάτου το καφενείο των φιλάθλων. Θυμάμαι πολύ καλά ότι είχα φέρει φιλοξενούμενο της εκπομπής τον Παναγιώτη Τσάμη, που ήταν πολύ καλός στο μπλα-μπλα, για να γίνει νταβαντούρι. Μετά άρχισε να πηγαίνει σε διάφορα κανάλια, έφτασε στον Real κ.λπ.".

Υπάρχει ιστορία με τον Γεωργίου που θυμάσαι να μου πεις;

"Όταν ήταν ρεπόρτερ του Ολυμπιακού είχε πάει στην προπόνηση της ομάδας και τον είχαν πλακώσει στο ξύλο, κάποιος από τους αρχηγούς των χούλιγκαν. Έρχεται μετά στην εφημερίδα και μου λέει τι έγινε. Εμείς δεν ήμασταν φιλικοί προς τον Ολυμπιακό και καμία ομάδα. Δεν ήμασταν υπηρετικό πρόσωπο. Οπότε τον έβλεπαν ως ξένο σώμα εκεί. Έφαγε τις ψιλές του, και μου ανέφερε το όνομα αυτού που τον είχε χτυπήσει. Ήταν χούλιγκαν στον Ολυμπιακό, τότε, και μου είπε ότι κάθε βράδυ πηγαίνει στην Ομόνοια για να πάρει εφημερίδα. Έστειλα ένα παλαιστή για να τον περιποιηθεί και πήγα κι εγώ μαζί με τον Καίσαρη για να πάρουμε εφημερίδα. Ήρθε όμως ο παλαιστής και μας είπε "Αυτός είναι φουκαράς, δεν τον χτύπησα, τον λυπήθηκα και του έδωσα και χαρτζιλίκι από πάνω". Τελικά μετά από 2-3 τον είχε συλλάβει η αστυνομία και τον είχαν πάει Κορυδαλλό για άλλον λόγο. Υπάρχει κι άλλη ιστορία με ξύλο όμως".

Ποια;

"Τον Γεωργίου τον είχε πλακώσει και ο Αλέφαντος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κοπεί το όνομα του Αλέφαντου από τον Φίλαθλο, είχε πειράξει κάποιον δικό μας. Είχαν έρθει από τη διοίκηση της ΑΕΚ και μου είχαν ζητήσει την άδεια για να πάρουν τον Αλέφαντο στην ομάδα. Τους είχα πει ότι δεν με νοιάζει ποιον θα πάρουν, αλλά δεν θα γράφουμε το όνομά του - Θα λέμε, μόνο, "Ο προπονητής της ΑΕΚ". Βέβαια μετά Γεωργίου και Αλέφαντος είχαν γίνει κολλητοί. Ήταν και μια πηγή του Γεωργίου ο Αλέφαντος, του έδινε ατάκες και ιδέες".

Τελευταία είχατε επικοινωνία;

"Τον χτύπησε ο καρκίνος. Τι να συζητάμε. Ήταν και άνθρωπος που λύγιζε εύκολα ο Γεωργίου, ήταν λαϊκός και συναισθηματικός άνθρωπος. Δεν έγινε θύμα, να πάρει τουπέ, ούτε όταν είχε κονομήσει λεφτά. Ήταν λαϊκός άνθρωπος. Αισθανόταν βασιλιάς όταν έπαιζε μπαρμπούτι. Εγκεφαλικά και πνευματικά τον είχε επηρεάσει το μπαρμπούτι, πώς να λειτουργήσει σωστά στο παιχνίδι. Μέσα σε καφενείο μεγάλωσε, είχε χιλιόμετρα πολλά στα καφενεία, κι από εκεί μέσα το αλητόβιο εμπλουτίστηκε από λεξιλόγιο και σκέψη ενός λαϊκού ανθρώπου. Πήγαινε για να παίξει χαρτιά και θα άκουγε ποδοσφαιρικές και πολιτικές κουβέντες".