Η σκακιέρα των προπονητών στο Καυτατζόγλειο δικαίωσε τον Πορτογάλο προπονητή του Άρη, ο οποίος αντιμετώπισε την αναμέτρηση με τακτικό ρεαλισμό. Αντίθετα, ο Κατσαβάκης υποτίμησε τις δυνατότητες των κιτρινόμαυρων και «έστησε την ομάδα του» με στόχο την πρώτη νίκη στο πρωτάθλημα και όχι την ισοπαλία. Τελικά, η διαφορά ποιότητας μεταξύ των παικτών δεν «καλύφθηκε» από τη συνοχή μεταξύ των γραμμών και το αγωνιστικό πάθος των γηπεδούχων με φυσιολογική κατάληξη την ήττα.

«Μεγάλο πλάτος» από τον Μασάδο

Ο Άρης παρέταξε επιθετικογενές 4-2-3-1 με εντολή για συχνές προωθήσεις των άκρων. Ο Πορτογάλος προτίμησε να εκμεταλλευτεί πλήρως την επιφάνεια του γηπέδου, ώστε να δημιουργηθεί «κενός χώρος» τον οποίο θα εκμεταλλευτούν οι ταχείς επιθετικογενείς παίκτες του. Οι Ακόστα-Νέτο τοποθετήθηκαν «στη γραμμή» με αποτέλεσμα να αναγκάσουν τους αμυντικούς της Δράμας να ακολουθήσουν μέχρι τις δύο «άκρες πλάτους» του γηπέδου. Αποτέλεσμα ήταν να «απλωθεί το παιχνίδι» δημιουργώντας μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των τεσσάρων αμυντικών της Δόξας. Η συγκεκριμένη διάταξη επέτρεψε στους κιτρινόμαυρους να «συνδυαστούν στο χώρο», καθώς δεν εγκλωβίστηκαν στον άξονα του κέντρου. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη της ομάδας ήταν ικανοποιητική γεγονός που αντικατοπτρίζεται από τον μεγάλο αριθμό ευκαιριών.

Εντολή για ανάπτυξη από αριστερά

Διαβάστε την υπόλοιπη ανάλυση στο overlap.gr