Μία ομιλία-μνημείο έκανε ο Δημήτρης Μελισσανίδης στα εγκαίνια του Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού. Ο ηγέτης της Ένωσης χαρακτήρισε το μεγαλόπνοο έργο ως «ταπεινό αντίδωρο της μεγαλοσύνης των εκατοντάδων χιλιάδων Μικρασιατών και Ποντίων, που ζουν απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας. Είναι καταθέσεις ζωής. Είναι καταθέσεις ψυχής».
Δεν παρέλειψε όμως να «φτιάξει» τους Ενωσίτες με μία ατάκα για το μουσείο της ΑΕΚ! «Κανένας σύλλογος δεν θα έχει μουσείο όπως αυτό», ανέφερε μεταξύ άλλων ο «Τίγρης».
Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Δημήτρη Μελισσανίδη:
Ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το νέο γήπεδο όχι μόνο ως αγωνιστική έδρα της ομάδας αλλά ως Κέντρο Αθλητισμού, Μνήμης και Πολιτισμού, ήταν ο ομιλητής της εκδήλωσης και αυτός που συνόψισε σε αδρές γραμμές την αποστολή και τη σημασία του Μουσείου. Ο διοικητικός ηγέτης της ΠΑΕ ΑΕΚ τόνισε τα εξής:
«Σεβασμιώτατε, Κύριε Υπουργέ, Κυρίες και Κύριοι,
Ο ξεριζωμός, η προσφυγιά τα βάσανα, οι συμφορές και οι τραγωδίες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την μοίρα του Έλληνα. Μαζί όμως με την αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία.
Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, με ανοιχτούς δύο πολέμους στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, είναι παρηγοριά μεγάλη να εγκαινιάζουμε σήμερα το «Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού», ένα Μουσείο που περιέχει ανεκτίμητα κειμήλια από τη Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη και τον Πόντο.
Πιστεύω, ότι αυτό το Μουσείο, εμπλουτιζόμενο διαρκώς στο μέλλον, θα συμβολίζει και για τις επόμενες γενιές την ιστορία αιώνων.
Με τη βοήθεια του Θεού αξιωθήκαμε μέχρι σήμερα, να παρουσιάσουμε δύο εμβληματικά επιτεύγματα. Θεμελιώσαμε δύο λαμπρά έργα. Το γήπεδο-κόσμημα της ΑΕΚ, OPAP ARENA, που δίκαια λογαριάζεται ως το καλύτερο στη χώρα. Αλλά και αυτό το Μουσείο του Προσφυγικού Ελληνισμού, με τον τίτλο «Η Κιβωτός της Ρωμιοσύνης», έτσι όπως το βάπτισαν οι δύο νονοί του: ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης και η σπουδαία Πρύτανις του Πανεπιστημίου των Παρισίων, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ.
Σε λίγο, όμως, θα γεννηθεί και το τρίτο μας παιδί: Το Μουσείο της ΑΕΚ. Πιστέψτε με, κανένας Σύλλογος δεν θα έχει ένα μουσείο σαν κι αυτό. Τρίδυμα, λοιπόν, τα παιδιά της ΑΕΚ που ξεδιπλώνουν και αξιοποιούν την κληρονομιά ενός ιστορικού σωματείου, αλλά και των εκατομμυρίων φίλων της ομάδας μας, στο χθες και το σήμερα.
Αυτό που βλέπετε εδώ, είναι ένα ταπεινό αντίδωρο της μεγαλοσύνης των εκατοντάδων χιλιάδων Μικρασιατών και Ποντίων, που ζουν απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας. Είναι καταθέσεις ζωής. Είναι καταθέσεις ψυχής. Είναι καταθέσεις ονείρων. Είναι τα άνθη ευλαβείας όλου αυτού του κόσμου, που έφυγε από τις αδάμαστες, τις ανυπότακτες πατρίδες και δημιούργησε το Έπος της Νέας Ελλάδας.
Βρίσκω πολύ συγκινητικό, ότι δεκάδες ανώνυμοι άνθρωποι έρχονται κάθε μέρα και φέρνουν ένα κομμάτι, που είναι το φυλακτό τους, το κρυμμένο κληροδότημα των προγόνων τους που κρατούν σφιχτά μέσα στην καρδιά τους.
Όμως, εδώ έχουν καταθέσει σημαντικά κειμήλια και μεγάλες προσωπικότητες της πατρίδας μας: ο άρχοντας του ελληνικού «επιχειρείν», Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο δημοσιογράφος που με την καυστική πένα του μετακινούσε βουνά και άλλαζε καθεστώτα, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, που έχει γράψει το μισό ελληνικό τραγούδι, ο Γιώργος Νταλάρας και η Χάρις Αλεξίου, που τραγούδησαν τη «Μικρά Ασία», αυτό το έργο του Απόστολου Καλδάρα, που συγκινεί όλους τους Έλληνες, η Γιώτα Λύδια και τόσοι άλλοι.
Θα έλεγα ότι στο Μουσείο αυτό βρίσκεται και ένας «τιτάνας» του Ποντιακού Ελληνισμού: ο Στέλιος Καζαντζίδης. Θα το βλέπει από εκεί ψηλά και η ψυχή του θα αγαλλιάζει.
Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος σε τούτες τις σελίδες της ιστορίας. Κι αυτός ο συνδετικός κρίκος, είναι η ηλιόλουστη Ορθοδοξία. Γιατί η Ορθοδοξία είναι πλούτος και ρίζα αθανασίας. Αυτή ενέπνευσε εκείνους που έδωσαν αγώνες για να ελευθερωθεί η πατρίδα και εμάς που δεν θέλουμε και δεν πρέπει ποτέ να τους ξεχάσουμε.
Με χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός της σημερινής σας παρουσίας. Μου χαρίζει το λυτρωτικό συναίσθημα ότι και εγώ, σαν ένας από όλους εσάς, όταν ήρθε η ώρα, έπραξα το καθήκον μου.
Σε λίγο θα κάνετε έναν μικρό περίπατο σ’ αυτό το Μουσείο. Είναι ένας μικρός περίπατος στην Ιστορία. Στην ιστορία της Ελλάδας, της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Με συντριβή και δέος, άνθρωποι απλοί μας έδιναν κάτι που γι’ αυτούς ήταν μοναδικό. Όπως ένα εικόνισμα. Ένα ανεκτίμητο γι’ αυτούς περιουσιακό στοιχείο. Έτσι, λοιπόν, αυτός ο χώρος είναι η «Επτάφωτος Λυχνία», που πάντα καίει, σε κάθε καρδιά πρόσφυγα, γιατί κάθε καρδιά πρόσφυγα έχει μέσα της το νόστο, δηλαδή τον καλό γυρισμό. Και μέχρι τη συντέλεια του κόσμου, αυτή η λαχτάρα δεν θα φύγει από την καρδιά κανενός από μας.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω, τον κ. Ηλία Παπαγεωργίου και την ομάδα των μουσειολόγων του καθώς και την επικεφαλής της όλης προσπάθειας, τη δικηγόρο κα Έφη Μαυροπούλου».