Άπαντες θα ήθελαν στον πάγκο τους τον Κάρλο Αντσελόττι: τον μοναδικό προπονητή στην Ιστορία του Πρωταθλητριών/ Champions League που κατέκτησε το τρόπαιο με τα «μεγάλα αφτιά» τέσσερις φορές, δύο με τη Μίλαν (’03,’07), δύο και με τη Ρεάλ (’14,’22). Όπως όμως και τον μοναδικό, που κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο και στα πέντε, σημαντικότερα πρωταθλήματα της Γηραιάς Ηπείρου: στην Ιταλία, με τη Μίλαν, στην Αγγλία με την Τσέλσι, στη Γαλλία με την Παρί Σεν Ζερμέν, στη Γερμανία με τη Μπάγερν Μονάχου και στην Ισπανία με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μέχρι και η εθνική Βραζιλίας είχε ζητήσει τη βοήθειά του: ο ίδιος την αποδέχθηκε με υπερηφάνεια, μετά όμως το deal χάλασε γιατί το να τοποθετήσεις έναν Ιταλό, έναν Αργεντινό ή έναν Ουρουγουανό επικεφαλής των Cariocas, μακροπρόθεσμα, δεν θέλει και πολύ, θα μπορούσε να γίνει αιτία να ξεσπάσει μέχρι και εμφύλιος.

Καλύτερη η λύση του Πεπ Γκουαρντιόλα, που αν κατακτήσει και 2ο συνεχόμενο Champions League με τη Μάντσεστερ Σίτι (και 4ο  προσωπικό ύστερα από τα δύο, του ’09 και του ’11 με τη Μπαρτσελόνα), επί της ουσίας δεν θα έχει άλλο κίνητρο να παραμείνει στην Ευρώπη.

Και ακόμη καλύτερη του Ζοσέ Μουρίνιο, αφενός γιατί ξέρει τη γλώσσα, αφετέρου γιατί έχει πείρα και γνώσεις άσχετα εάν λίγο ξεπερασμένες ή προβλέψιμες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, διαφορετικά δεν θα είχε γνωρίσει, από τη Ρόμα την 5η απόλυση της καριέρας του ύστερα από εκείνες, από τις Τσέλσι (δύο φορές), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τόττεναμ.

Ο ίδιος θα ήθελε να επιστρέψει στην Premier League, και μάλιστα στη Γιουνάιτεντ: ωστόσο ο «Σερ» Τζιμ Ράτκλιφ, φρέσκος μέτοχος και αποκλειστικός υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος των «Κόκκινων Διαβόλων» για την μετά Τεν Χαγκ εποχή, μέχρι στιγμής έχει εκφραστεί θετικά μόνο για τον Άγγλο ομοσπονδιακό τεχνικό, Γκάρεθ Σαουθγκέιτ.

Εναλλακτικά, ο βρετανικός Τύπος κάνει λόγω για προχωρημένες  συζητήσεις με τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον μοναδικό προπονητή της Ιστορίας που έχει κατακτήσει 3 συνεχόμενα Champions League (το ’16,’17 και ’18 με τη Ρεάλ Μαδρίτης), αιωρείται όμως ένα γιγάντιο ναι, μεν, αλλά, αφενός γιατί ο «Ζιζού» έχει να προπονήσει τρία χρόνια, αφετέρου γιατί και ο γερμανικός Τύπος τον φέρνει σε συζητήσεις με τη Μπάγερν Μονάχου για τη μετά Τούκελ εποχή. Που μαζί με τον Κλοπ, από τη Λίβερπουλ και τον Τσάβι, από τη Μπαρτσελόνα, είναι μέχρι στιγμής οι τρεις προπονητές που έχουν ήδη προαναγγείλει ότι, από τις 30 Ιουνίου δεν θα βρίσκονται πλέον στους πάγκους τους. Και εδώ είναι, ακριβώς, που γεννιέται το μεγάλο μπέρδεμα.

 

Η Μπάγερν Μονάχου συζητάει παράλληλα και με τον Τσάμπι Αλόνσο,  τον άνθρωπο που οδηγεί τη Μπάγερ Λεβερκούζεν στην κατάκτηση της ιστορικής της, πρώτης Μπουντεσλίγκα. Με τον Ισπανό όμως, η πρώτη ομάδα που είχε έρθει σε επαφή ήταν η Λίβερπουλ. Που, καλού, κακού συζητάει και με τη Μπράιτον για τον Ιταλό Ντε Ζέρμπι, που, με τη σειρά του επίσης συζητάει με τη Μπαρτσελόνα για τη μετά Τσάβι εποχή. Αλλά και με την Τόττεναμ, στην περίπτωση που ο Άγγελος Ποστέκογλου αποφασίσει να προπονήσει μία από τις δύο ομάδες η άλλη είναι η ΑΕΚ, της καρδιάς του.

Οι «Blaugrana» όμως, συζητούν παράλληλα και με άλλα τρία ονόματα: τον Αντόνιο Κόντε, που έχει να βρει ομάδα από πέρυσι, όταν απολύθηκε από την Τόττεναμ. Τον Μασσιμιλιάνο Αλλέγκρι, ο κύκλος του οποίου στη Γιουβέντους δείχνει να έχει κλείσει. Και τον Τιάγκο Μότα, που φέτος κάνει θαύματα με τη Μπολόνια προσπαθώντας να την ξαναβγάλει στην Ευρώπη, είτε μέσω Champions, είτε Europa League.

Τον Ιταλό- Βραζιλιάνο όμως, τον «φλερτάρουν» τόσο η Παρί Σεν Ζερμέν, απ’ όπου ο Λουίς Ενρίκε θα φύγει στην περίπτωση που δεν κατακτήσει το Champions League. Όσο οι Γιουβέντους, Μίλαν, αλλά και Νάπολι. Την 11άδα, σχεδόν των, καλών προπονητών κλείνει ο Μαουρίτσιο Σάρι, φρέσκο- απολυμένος από τη Λάτσιο. Όπου και να πήγε, Έμπολι, Νάπολι, Γιουβέντους, Τσέλσι, Λάτσιο, οι ομάδες του έπαιξαν το καλύτερο ποδόσφαιρο, εισπράττοντας ωστόσο, σε φήμη και τρόπαια, λιγότερα απ’ ότι έσπερναν.

Ένα από τα τελευταία gossip, θέλουν τον Σάρι να επιστρέφει στο Λονδίνο, αυτή τη φορά όμως στην Τόττεναμ, ως αντικαταστάτη του Ποστέκογλου. ‘Η ν’ αναλαμβάνει τη Μπολόνια, στην περίπτωση που ο Τιάγκο Μότα προτιμήσει μία από τις λεγόμενες «big». Το ερχόμενο καλοκαίρι μας επιφυλάσσει πολλά και ενδιαφέροντα. Και ίσως θα είναι η πρώτη χρονιά που οι μεταγραφές των προπονητών ξεπεράσουν, σε κύρος και φήμη, των όποιων ποδοσφαιριστών.