Τελείωσα τον αγώνα, αλλά ήμουν σε λειτουργία αυτόματου πιλότου. Αν κάποιος μού είχε μιλήσει εκείνη την ώρα, δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να απαντήσω. Δεν θυμάμαι τον αγώνα μετά από αυτό το σοκ.

Μετά το ματς, στο αεροπλάνο, δεν είμαι καλά και το αφήνω να φανεί. Μετά προσπαθώ να ακολουθήσω ένα πρωτόκολλο αποκατάστασης για να τρώω καλά και να ξεκουράζομαι.

Δεν ήμουν στην κανονική μου κατάσταση και έτσι με φρόντιζαν. Είχα αδυνατίσει γιατί ήμουν αφυδατωμένος, ήμουν εκτός φόρμας. Μετά, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω έναν προημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου επειδή ήμουν λίγο κουρασμένος".

Τελικά έπαιξα και μάλλον καλά, ακόμα κι αν έχασα αυτή τη μονομαχία από τον Χούμελς (στο γκολ του Γερμανού) για την οποία μιλούσα τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Αυτό που δεν θα μάθουμε ποτέ είναι τι θα είχε συμβεί αν είχα ξαναχτυπήσει το κεφάλι. Όταν ξέρεις ότι οι επαναλαμβανόμενες δεισείσεις έχουν δυνητικά θανατηφόρο αποτέλεσμα, λες στον εαυτό σου ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε πολύ στραβά.

Τότε δεν ήμουν οικογενειάρχης, αλλά σήμερα, στα 30 μου και με τρία παιδιά, σκέφτομαι διαφορετικά".

Θυμάμαι ότι ένιωσα κούραση στα μάτια. Κοιτάζοντας πίσω, ρωτάω τον εαυτό μου: αν ήξερα ότι ήταν διάσειση, θα το έλεγα, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα παίξω αυτό το ματς (προημιτελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Γερμανίας;

Δεν ξέρω καν αν υπήρχαν τεστ πριν από 10 χρόνια. Πώς μπορώ να μετρήσω εκείνη τη στιγμή την ικανότητά μου να παίζω ή όχι;

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις ούτε τους γιατρούς, είναι λίγο περίπλοκο. Εδώ και 10 χρόνια, δεν ήθελα ποτέ να μιλήσω για αυτό γιατί μπορεί να ακούγεται σαν συγγνώμη και ποτέ δεν ήθελα να φαίνεται έτσι, γιατί δεν είναι", αποκάλυψε ο Ραφαέλ Βαράν.