Η «Γιούβε του Νότου» που έχει μάθει να κερδίζει με χαμόγελο, πίτσες, αλλά και… μπίρες

Την ώρα που η, κανονική, Γιουβέντους, χωρίς πρωτάθλημα από το ’20, και κύπελλο από το ’21, προσπαθεί να συμμαζέψει τα κομμάτια της και να επιστρέψει στην ελίτ της ευρωπαϊκής μπάλας, στη Νότιο Ιταλία μία άλλη Γιούβε μόλις πανηγύρισε την επιστροφή της, ύστερα από πέντε χρόνια στη Serie B.

 Είναι η Γιούβε Στάμπια, η ομάδα του Καστελλαμάρε ντι Στάμπια, μίας κωμόπολης 63χιλιάδων ανθρώπων, το πολύ 30χλμ από τη Νάπολι, βυθισμένης στην παραδεισένια Ακτή Αμαλφιτάνα, δίπλα από το Σορέντο, το Αμάλφι, το Ποζιτάνο και την Πομπηία, όπου οι πλούσιοι της Αρχαιότητας διατηρούσαν τις πολυτελείς βίλες- εξοχικά τους, πολλές από τις οποίες θάφτηκαν, αναπόφευκτα κάτω από την καταστροφική έκρηξη λάβας, το 79 π.Χ. του Βεζούβιο.

 Απόλυτα λογικό, σε τέτοια μέρη οι άνθρωποι του σήμερα να επιβιώνουν, κυρίως από τον τουρισμό, τη θάλασσα ή την αμφιθεατρική θέα. Και να ξεδίνουν με την ποδοσφαιρική ομάδα, το πραγματικό καμάρι και κόσμημα της πόλης γύρω από την οποία περιστρέφονται το ενδιαφέρον, αλλά και η καθημερινότητα των κατοίκων, ανεξαρτήτου ηλικίας ή φύλου. Άνδρες, γυναίκες, παππούδες, γιαγιάδες, αγόρια και κορίτσια είναι συνεχώς δίπλα της, τόσο στις προπονήσεις, όσο στα εκτός έδρας παιχνίδια, πόσο μάλλον στα εντός όταν από κάθε μπαλκόνι θα κρέμεται αυστηρά μία κίτρινο- μπλε σημαία.

 

 Δεν υπήρχε τέτοια φρενίτιδα τα προηγούμενα χρόνια: τώρα τελευταία συνέβη και συγκεκριμένα τον περασμένο Ιανουάριο όταν μία αποστολή της Uefa ήρθε στην πόλη για ένα αφιέρωμα γύρω από το φαινόμενο «Γιούβε Στάμπια». Γιατί τότε, μαζί με την ολλανδική Αϊντχόφεν ήταν οι δύο μοναδικές ομάδες, και των τριών επαγγελματικών κατηγοριών, των πέντε μεγαλύτερων, ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων που είχαν δεχτεί μόλις 6 γκολ σε 19 παιχνίδια.

 Έκτοτε, και συνειδητοποιώντας σταδιακά τη δυναμική της αυτοπεποίθησής της η Γιούβε Στάμπια συνέχισε τον καλπασμό της προς τον θρίαμβο, αφήνοντας πίσω της ιστορικές ομάδες (Αβελλίνο, Μπενεβέντο, Κροτόνε, Κατάνια ή Τάραντο), που κάποτε είχαν παίξει ένα σημαντικό ρόλο και στη Serie A.

 Για τον προπονητή, Γκουίντο Παλιούκα -απλή συνωνυμία με τον Τζανλούκα, άλλοτε διεθνή, Ιταλό γκολκίπερ- τα μυστικά της επιτυχίας μίας ομάδας που ιδρύθηκε το 1907, διαλύθηκε τέσσερις φορές και ξανά ιδρύθηκε το 2002 είναι συγκεκριμένα: να βρεις παιδιά που, πάνω απ’ όλα είναι φίλοι μεταξύ τους, που θα βρίσκονται για προπόνηση μία ώρα νωρίτερα, και θα φύγουν μία ώρα αργότερα, να τους μάθεις ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι κουραστική δουλειά, αλλά ένα παιχνίδι με πειθαρχία και μετά, ως επιβράβευση να πηγαίνουμε όλοι μαζί για πίτσες, αλλά και μπίρες.

 

 Η πλάκα είναι ότι, σήμερα δεν θα διηγούμασταν το αίσιο τέλος του παραμυθιού της Γιούβε, αλλά κάποιας άλλης ομάδας εάν, το 2002 στο δημοψήφισμα για αλλαγή του ονόματος επικρατούσαν τα, σκέτα Στάμπια ή Καστελλαμάρε. Τελικά νίκησε το Γιούβε, όπως είχε πρώτο ιδρυθεί η ομάδα προς τιμήν της διασημότερης Γιουβέντους. Και επειδή, δεν είναι κοινό μυστικό ότι η Vecchia Signora έχει ορκισμένους φιλάθλους σε κάθε ιταλική πόλη, πλην όμως του Τορίνο, μόλις τους δόθηκε η επιλογή της ψήφου, Νότιοι ή ξε- Νότιοι, η Γιούβε θα παραμείνει πάντα Γιούβε. Και ας έχει να κατακτήσει το πρωτάθλημα 4 ολόκληρα χρόνια…      

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις