Αθλητικό Σαν Σήμερα: 1 Νοεμβρίου
1895: Κυκλοφορεί το “The Horseless Age”, το πρώτο περιοδικό που είναι αφιερωμένο στον μηχανοκίνητο αθλητισμό
1897: Μια ομάδα μαθητών του λυκείου ''D’ Azeglio'' του Τορίνο αποφασίζουν να ιδρύσουν μια ομάδα ποδοσφαίρου που στην τύχη ονομάζουν Juventus. Ο πρώτος πρόεδρος είναι ο Enrico Cantari, ενώ στις 24/7/1923 ο Eduardo Agnelli, γιός του ιδρυτή της Fiat, θα ψηφιστεί πρόεδρος της ομάδας και θα διαδεχτεί τον ποιητή και συγγραφέα Corradino Corradini που έγραψε τον ύμνο της ομάδας. Το 1947 ο Giovanni, υιός του Eduardo ο οποίος θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, θα αναλάβει την προεδρία
1946: Ο πρώτος αγώνας του ΝΒΑ γίνεται στο Τορόντο ανάμεσα στους New York Knicks και στους Toronto Huskies (68-66) μπροστά σε 7.090 θεατές. Ο Ossie Schectman των Knicks σημειώνει το πρώτο καλάθι του NBA.
1947: Πεθαίνει το διάσημο άλογο ιπποδρομιών ''Man O’ War''
1977: Ο Vasili Alekseyev καταρρίπτει το 80ό παγκόσμιο ρεκόρ του στην άρση βαρών στα +110 κιλά, ένα σερί, που ξεκίνησε στις 24/1/1970, όταν πέτυχε το πρώτο του παγκόσμιο. Όλα αυτά τα οκτώ χρόνια ήταν ανίκητος, κατέκτησε όλους του ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους τίτλους και κέρδισε τα χρυσά στους Ολυμπιακούς του 1972 και 1976, ενώ ήταν ο μόνος, που ξεπέρασε τα 600 κιλά συνολικά στις τρεις κινήσεις
1987: Η Νέα Ζηλανδία σημειώνει παγκόσμιο ρεκόρ πόντων σε διεθνή αγώνα ράγκμπι όταν κερδίζει την Ιαπωνία με 106-4 στο Τόκιο
1991: Η Μόρφω Δροσίδου κερδίζει το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τάε Κβον Ντο στα 65 κιλά
1998: Ο Κενυάτης John Kagwe κερδίζει τον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά καλύπτοντας 26.2 μίλια σε 2 ώρες, 8 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα
1999: Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ο 23χρονος διεθνής Βολιβιανός τερματοφύλακας Manuel Torez όταν χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του στην επαρχία Ταρίγια της Βολιβίας
1999: Ο Walter Payton, μέλος του Hall of Fame του αμερικάνικου ποδοσφαίρου και μεγαλύτερος rusher, πεθαίνει σε ηλικία 45 ετών από μια σπάνια ασθένεια στο συκώτι
2019: Πεθαίνει σε ηλικία 63 ετών ο Γιώργος Καρούντζος, ιδιοκτήτης του οινομαγειρείου “Το Τριφύλι” πίσω από το πέταλο του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το μαγαζί είχε ξεκινήσει το 1964 από τους γονείς του ως σουβλατζίδικο για τους φιλάθλους.
Αντιγράφουμε από σχετικό κείμενο που δημοσιεύτηκε τότε στην Athens Voice:
Το «Τριφύλλι» είναι η ταβέρνα που οι περισσότεροι ξέραμε από τα νιάτα μας, εγώ η ίδια πήγαινα από τότε που ήμουνα μαθήτρια. Κολλητά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, πρωτάνοιξε το 1962 όταν το νεαρό ζευγάρι τότε, ο Νίκος και η Κούλα, με καταγωγή από την Αρκαδία, αποφάσισαν να ψήνουν στην αυλή τους σουβλάκια για τους φιλάθλους που γέμιζαν το γήπεδο. Στη πορεία μπήκε και ο γιος τους Γιώργος στη δουλειά, γρήγορος, αεικίνητος, φίλος με όλους. Τη δεκαετία του ’70 η ταβέρνα έγινε στέκι φοιτητών, καλλιτεχνών, διανοούμενων, όλοι τους έρχονταν μέχρι εδώ για να φάνε τους αξεπέραστους μεζέδες, από το μικρό αλλά ξελιγωτικό «μενού»: κεφτέδες (το μεγάλο σουξέ), συκωτάκια στο τηγάνι, ντολμαδάκια, μπακαλιάρος - σκορδαλιά (…από την «ντούρα»), σαλάτα, πατάτες τηγανητές. Όλα ένα ποίημα, φαγητό εντελώς σπιτικό και μερακλίδικο, που κατέβαινε ακόμα πιο εύκολα χάρη στη καλή ρετσίνα του μαγαζιού.
Ο Γιώργος συνέχιζε απτόητος και με την ίδια πάντα κοσμοσυρροή στα χρόνια που ακολούθησαν, τον τελευταίο καιρό μάλιστα είχε βάλει και τον δικό του γιο στη δουλειά. Ο Γιώργος Καρούντζος ήταν κλασική περίπτωση ταβερνιάρη, από αυτούς που στην αρχή σου έκοβε τη φόρα, στα πρώτα πάρε-δώσε ήταν βλοσυρός και απόμακρος, γρήγορα όμως έσπαγε τον πάγο, άρχιζε τα καλαμπούρια, στο τέλος της βραδιάς καθότανε και στο τραπέζι σου να πιει ένα κρασί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως όποτε πηγαίναμε νωρίτερα, κάνα τέταρτο δηλαδή πριν ανοίξει (αυστηρά κάθε βράδυ στις 8.30), μας άφηνε απ’ έξω να περιμένουμε όρθιοι… «τώρα μαγειρεύουμε, είμαστε κλειστά για το κοινό»! Πέθανε από καρδιακή ανακοπή προχτές, η κηδεία του έγινε χτες στο χωριό του, τη Βλαχέρνα Αρκαδίας. Θα μας λείψει το γέλιο του, τα καλαμπούρια του, η φωνάρα του όταν τον παραζορίζαμε με τις παραγγελίες, η καλή του η καρδιά. Θα μας λείψουν και όλα όσα αντιπροσώπευε από μια εποχή που έφυγε και δεν γυρίζει πίσω…