Αφορμή για να ψάξουμε αριστερά και δεξιά, τι σχέση μπορεί να έχουν τα πουλιά με τη μπάλα ήταν η «μεντιατική» -νεολογισμός των mass media- καταιγίδα που ξέσπασε την περασμένη εβδομάδα πάνω από τη Ρώμη, το «Ολύμπικο», τη Λάτσιο και τον θρυλικό της αετό «Olympia» που, μέχρι νεωτέρας του απαγόρευσαν να πετάξει για τα επόμενα τρία, μπορεί και περισσότερα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας. Τι φταίει όμως το κακόμοιρο;

 Ούτε ευθύνεται για κάτι. Ούτε «αποτρελάθηκε», όπως συνέβη πριν μερικά χρόνια στον ανυπάκουο συνάδελφό του «Mefi’» της Νις που δεν άκουγε κανέναν και έκανε ό,τι ήθελε. Μία ξεκουραζόταν στο οριζόντιο δοκάρι, μία στη στέγη του γηπέδου, μέχρι που του πέταξαν αμέτρητα ρολά χαρτιών υγείας, τρόμαξε και σταδιακά αποσύρθηκε. Αυτό που συνέβη στη Λάτσιο ήταν εντελώς διαφορετικό, απλά τα σπασμένα τα πλήρωσε άθελά της η «Olympia».

 Για όλα φταίει η απερισκεψία του ιστορικού της εκπαιδευτή, Ισπανού Χουάν Μπερναμπέ που είχε τη φαεινή ιδέα ν’ ανεβάσει στα σόσιαλ φωτογραφίες και βίντεο του μορίου του, ύστερα από χειρουργική επέμβαση προσθετικής. Ο πρόεδρος της Λάτσιο, Κλάουντιο Λοτίτο έγινε έξαλλος, εξερράγη σαν ηφαίστειο και τον απέλυσε επί τόπου, χωρίς δεύτερη σκέψη μαζί με τον χειρουργό του και επίσημο ουρολόγο της ομάδας.

 «Η έννοια της ανηθικότητας είναι πολύ λίγη για να περιγραφεί το μέγιστο σφάλμα τους. Η πράξη τους σήμανε έλλειψη σεβασμού, όχι μόνο προς τον κόσμο της Λάτσιο, αλλά και προς όσα 9χρονα ή 10χρονα παιδάκια έχουν πλέον πρόσβαση στο ό,τιδήποτε έχει να κάνει με την αγαπημένη τους ομάδα. Τα πάντα έχουν ένα όριο και η αποτρόπαια συμπεριφορά τους ξεπέρασε κάθε ηθικό κώδικα και εσωτερικό φραγμό. Κρίμα για την «Olympia» που μέχρι να βρεθεί καινούργιος εκπαιδευτής θα πετάει μόνο πάνω από το προπονητικό κέντρο του Φορμέλλο».

 Ο Μπερναμπέ, βέβαια ζήτησε αμέσως συγγνώμη. Επικαλέστηκε το ανθρώπινο λάθος και την κακιά στιγμή του πατήματος ενός κουμπιού κι επιπλέον αρνήθηκε ν’ αποδεχθεί την απόλυση υποσχόμενος να φτάσει στα πολιτικά δικαστήρια. Εν μέρει είχε ένα δίκιο ο Λοτίτο με την άμεση παύση της συνεργασίας τους. Εν μέρει όμως έχει και ο Μπερναμπέ, όχι γι’ αυτό το περιστατικό, αλλά για ένα παλαιότερο όταν και τότε ανέβασε βίντεο ύστερα από κάποια σημαντική νίκη με τον ίδιο να πανηγυρίζει με τον γνωστό «ρωμαϊκό χαιρετισμό», ουρλιάζοντας παράλληλα το «Duce! Duce!»,  ξεκάθαρη αναφορά στον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι τον οποίο πολλοί οπαδοί της Λάτσιο, εάν όχι όλοι, ακόμη νοσταλγούν. Γιατί το αναφέραμε; Γιατί για εκείνον τον χαιρετισμό, τον αγαπημένο του Χίτλερ ο Μπερναμπέ είχε πλήρως αθωωθεί από τον πρόεδρό του. Ενώ τώρα απολύθηκε ως ανήθικος. Δύο μέτρα, δηλαδή και δύο σταθμά εκτός κι αν τα 9χρονα ή 10χρονα δεν σοκάρονται πλέον από τίποτα.

 Αρκετά όμως με τους αετούς γιατί υπάρχουν και τα καναρίνια. Μάλιστα είναι οκτώ οι ομάδες που έχουν σαν έμβλημά τους το συμπαθέστατο, κίτρινο πουλάκι με κορυφαία ιστορία όλων εκείνη της Νόργουϊτς και το πώς προέκυψε να καταλήξει στις φανέλες της.

 Βρισκόμαστε στον Μεσαίωνα: το συγκεκριμένο είδος δεν υπάρχει στην Αγγλία, αλλά το εισήγαγαν οι «Strangers», Φλαμανδοί Προτεστάντες που κρύφτηκαν όσο πιο μακριά γινόταν να γλιτώσουν από την Ιερά Εξέταση. Σχεδόν όλοι τους βρήκαν δουλειά σε εργοστάσιο υφασμάτων και για να μένουν ξύπνιοι και τη νύχτα, ο καθένας είχε μαζί του κι ένα κλουβί μ’ ένα καναρίνι που τραγουδούσε συνεχώς για να μην τους πάρει ο ύπνος. Δεκαετίες αργότερα και προς τιμήν τους, ο πρώτος πρόεδρος της Νόργουϊτς, Τζον Πάικ επέβαλλε το κίτρινο- πράσινο ως επίσημο χρώμα της εμφάνισης με σύμβολο το καναρίνι.

 Πριν μερικά χρόνια, στο Λινκολνσάιρ ολόκληρη η κομητεία περίμενε με αγωνία το τοπικό ντέρμπι ανάμεσα στη Γκράνθαμ Τάουν και την Ουόρκσοπ Τάουν, big match της Northern Premier League East, την αντίστοιχη 7η κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος. Αλλά το μεγάλο παιχνίδι αναβλήθηκε γιατί ένα σμήνος κορακιών είχε καταστρέψει το χορτάρι του γηπέδου της Γκράνθαμ. Ήταν τέτοια η χαρά των οπαδών της Ουόρκσοπ για την κακοτυχία των αντιπάλων, που έκτοτε ψήφισαν για να υιοθετηθεί το κοράκι σαν επίσημο έμβλημά τους.

 Πλάκα έχει και η ιστορία της Μπράιτον, το παρατσούκλι της οποίας ήταν αρχικά The Shrimps, οι γαρίδες. Οι φίλαθλοί της όμως είχαν πέσει σε κατάθλιψη, γιατί δεν άντεχαν άλλο να τους αποκαλούν με το όνομα ενός θαλασσινού που όλοι τρώνε. Προέκυψε λοιπόν το The Dolphins, τα δελφίνια, όταν όμως ένας οπαδός της Κρίσταλ Πάλας έγραψε ειρωνικά κάπου, πώς να φωνάζει μία εξέδρα «δελφίνια» είναι σαν ν’ αντιμετωπίσεις ένα Καλάσνικοφ με νεροπίστολο, τότε το έμβλημα άλλαξε για η φορά και καθιερώθηκε ως Seagulls, οι Γλάροι.

 Κάποια άλλη στιγμή θ’ ασχοληθούμε και με τις «καρακάξες» της Νιουκάσλ, τη «βασιλική κουκουβάγια» της εθνικής Φινλανδίας που κάποτε, κατά τη διάρκεια επίσημου αγώνα με το Βέλγιο έμεινε ακίνητη για 6 λεπτά πάνω από το οριζόντιο δοκάρι των αντιπάλων. Τις κουκουβάγιες της Σέφιλντ Ουένσντεϊ ή το «Dodo» της Δημοκρατίας του Μαυρίκιου, πιθανότατα του μοναδικού κράτους του πλανήτη που ως έμβλημα της ποδοσφαιρικής του εθνικής ομάδας χρησιμοποιεί ακόμη ένα σπανιότατο παπαγάλο (το Dodo), το οποίο όμως έχει αφανιστεί δεκαετίες…                  

Πτηνά Υπόλοιπος Κόσμος Λάτσιο Διεθνή