Παρά το γεγονός ότι δε χρησιμοποιήθηκε στη φυσική του θέση, ανταπεξήλθε επιτυχώς στα σύνθετα τακτικά ζητούμενα του προπονητή, κατέβαλλε υπερπροσπάθεια και προσέφερε στους φιλάθλους τη δυνατότητα να ονειρεύονται.

Ο Φερέιρα «κάλυψε» τη διοίκηση
Ο Πορτογάλος παρέδωσε μαθήματα ποδοσφαιρικού ρεαλισμού, προσαρμόζοντας το σύστημα της ομάδας στις δυνατότητες του roster. Δεν επέδειξε «βεντετισμό» / εμμονή σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και αναζήτησε λύσεις εκ των έσω ώστε να καλύψει το κενό του Σισέ. Προς τιμή του, δεν κατηγόρησε δημόσια τη διοίκηση για αδιαφορία στο μετεγγραφικό σχεδιασμό. Αντίθετα, εργάστηκε σκληρά προκειμένου να καλύψει τις ατομικές αδυναμίες από τη σωστή τακτική προσέγγιση των αναμετρήσεων.

Συνδυάζοντας το ήθος με την προπονητική αξία, χρησιμοποίησε ένα ιδιότυπο (για τα ελληνικά δεδομένα) 4-6-0 με τον Λέτο σε ρόλο επιτελικού φορ με δημιουργικά / εκτελεστικά καθήκοντα. Κατά περίπτωση, μετέτρεπε τη διάταξη σε 4-2-3-1 ή 4-3-3 ανάλογα με τον αντίπαλο, το momentum του αγώνα και τους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές. Ο τρόπος ανάπτυξης που υιοθέτησε ο Φερέιρα, η αγωνιστική ευελιξία και η ταχύτητα των μεταβιβάσεων κατέστησαν το τριφύλλι ιδιαίτερα απειλητικό για τις αντίπαλες άμυνες και προσέφεραν πολλές νίκες με την υπογραφή του Πορτογάλου.

Διαβάστε την υπόλοιπη ανάλυση στο overlap.gr