Χαλκιάς: Εξαιρετικό παιχνίδι από τον διεθνή πορτιέρο, ο οποίος αντέδρασε άψογα κυρίως το τετ α τετ του Γιαννούλη, στη πιο κλασική ευκαιρία των γηπεδούχων. Σε γενικές γραμμές ήταν σταθερός και δεν αντιμετώπισε προβλήματα.

Αποστολόπουλος: Τη τελευταία στιγμή έμαθε ότι θα είναι στο αρχικό σχήμα, όμως δε φάνηκε να αιφνιδιάζεται. Αμυντικά ήταν πολύ σοβαρός, κέρδισε τις περισσότερες μονομαχίες από τους αντιπάλους του, ενώ είχε και τέσσερις – πέντε καλές πλαγιοκοπήσεις. Έκανε κάποια λάθη, όμως είναι κάτι πολύ λογικό στη φάση που βρίσκεται η καριέρα του.

Τσιρίλο: Εξαφάνισε τον Μήτρογλου, αφήνοντάς τον μετά από πολύ καιρό όχι χωρίς γκολ, αλλά και χωρίς σοβαρή τελική προσπάθεια. Ο Ιταλός του πήρε την ταυτότητα και ο Ατρόμητος εκτέθηκε επιθετικά παρότι έπαιζε για 55 λεπτά με παίκτη παραπάνω.

Μαλεζάς: Η επιστροφή του στο κέντρο της άμυνας, έφερε ισορροπία, ήταν σίγουρος στις παρεμβάσεις του και γενικά οι τοποθετήσεις του ήταν έξοχες. Στην ανάπτυξη δεν μπορούσε να βοηθήσει και πολύ λόγω του ανέμου στο πρώτο ημίχρονο και λόγω του παίκτη λιγότερου στο δεύτερο.

Σταφυλίδης: Με αυτόν στο αριστερό άκρο της άμυνας ο ΠΑΟΚ δε δέχεται εύκολα πλαγιοκοπήσεις από εκεί. Ήταν σταθερός, δεν έχασε φάσεις, ενώ ήταν πολύ εντυπωσιακός ψηλά όπου κέρδισε πολλές μονομαχίες. Δημιουργικά δεν πήρε πολλές πρωτοβουλίες και δεν κατάφερε να φέρει ρήγματα στον αντίπαλο.

Λάζαρ: Έδειχνε μπερδεμένος στη μεσαία γραμμή, αναλώθηκε περισσότερο στα ανασταλτικά του καθήκοντα, πόσο μάλλον μετά την αποβολή του Φωτάκη όπου έπαψε να παίρνει και πρωτοβουλίες. Στο δεύτερο ημίχρονο θα μπορούσε να φανεί παραπάνω, όμως η αποβολή τον θυσίασε.

Γκαρσία: Από το κέντρο και μπροστά ήταν ο κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ. Ο μοναδικός που είχε το καθαρό μυαλό να πασάρει σε σωστό χρόνο, αυτός που έκλεινε σωστά τους χώρους, αυτός που έδινε μέτρα στο γήπεδο. Στο τέλος, δύο τρεις δικές του αμυντικές ενέργειες έδωσαν τον βαθμό στην ομάδα.

Φωτάκης: Η αποβολή του ήταν σημείο αναφοράς στον αγώνα. Σίγουρα δεν έβλεπε τον αντίπαλό του, πήγε να τσιμπήσει τη μπάλα και αυτός έπεσε πάνω του. Η φάση είναι για κίτρινη κάρτα λόγω επικινδυνότητας και κόκκινη δίνεται μόνο όταν υπάρχει πρόθεση. Μέχρι την αποβολή του ήταν μέτριος, δεν πατούσε καλά στο γήπεδο και βοηθούσε μόνο στο πρέσινγκ.

Σαλπιγγίδης: Ένα κλέψιμο κοντά στη περιοχή που αδίκως τον έκοψε ο Κωνσταντινέας και δύο – τρεις καλές συνεργασίες με τον Αποστολόπουλο, ήταν ότι καλύτερο προσέφερε ο Σαλπιγγίδης στον αγώνα. Κάτω του μετρίου, δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ απειλητικός.

Αθανασιάδης: Είχε τον πλέον άχαρο ρόλο, τρέχοντας για να καλύψει κενά κυρίως μετά την αποβολή του Φωτάκη. Δεν πήρε μία σοβαρή πάσα ούτε στον χώρο, ούτε από σέντρα, όμως σίγουρα βοήθησε στο ανασταλτικό κομμάτι.

Λίνο: Όσο ο ΠΑΟΚ έπαιζε με έντεκα, παραπατούσε και δεν μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη. Όταν ο ΠΑΟΚ παγίωσε το παιχνίδι του σε έναν ρυθμό τέτοιο ώστε να πάρει την ισοπαλία, τότε ο Λίνο φάνηκε χρήσιμος κρατώντας λίγο τη μπάλα, παίρνοντας κάποιες πρωτοβουλίες θετικές μεν, αλλά όχι κάτι το εξαιρετικό.

Γεωργιάδης: Πρέπει να κατέχει πλέον το παγκόσμιο ρεκόρ αναμονής στο σημείο των αλλαγών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Για περίπου δέκα λεπτά περίμενε να μπει μέσα, ενώ υπήρχαν οι στιγμές που θα μπορούσε να το κάνει και τελικά δόθηκε η εντολή αφού μπήκε το τελευταίο δεκάλεπτο. Δεν φάνηκε πολύ σε ένα σημείο που ο ΠΑΟΚ αμυνόταν.

Μπόλονι: Παρέταξε την ομάδα του όπως το συνηθίζει στα εκτός έδρας και τον δικαίωσε το αμυντικό κομμάτι. Δημιουργικά, ο ΠΑΟΚ ουδέποτε έπαιξε έντεκα με έντεκα για να εκμεταλλευτεί το κομμάτι του ανέμου στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ο Ρουμάνος κόλλησε στο κομμάτι των αλλαγών, αφού δε φρέσκαρε ποτέ μία ομάδα που έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 38΄. Ίσως δεν ήθελε να χάσει την αμυντική ισορροπία, όμως υπήρχε κούραση σε κάποιους που μάλλον έπρεπε να αλλαχτούν.

ΠΗΓΗ: paok24.com

Κριτική Ατρόμητος Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS