Μάλιστα αρκετές φορές είχε τονίσει σε δηλώσεις του ότι αν δεν ήταν τραγουδιστής, θα ήθελε να είναι παίχτης ποδοσφαίρου, αφού η μουσική και η μπάλα του προκαλούσαν τα ίδια δυνατά αισθήματα.
Στην Βραζιλία το 1970 έπαιξε στους δρόμους του Ρίο ντε Τζανέιρο, φορώντας την φανέλα της Σάντος με το 10 του Πελέ που του είχαν χαρίσει, μαζί με άλλους μουσικούς, άτομα από την δισκογραφική του και τον εν ενεργεία διεθνή τότε Πάολο Σέζαρ, ενώ το 1980 στην τελευταία του περιοδεία στην Αγγλία αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε συνέντευξη τις μέρες που βρέθηκε στο Λονδίνο επιλέγοντας στην θέση τους να κλείσει ένα κοντινό γηπεδάκι για όλες τις ημέρες και να προκαλέσει σε αγώνα εναντίον της ομάδας του (στην οποία συμμετείχαν τα υπόλοιπα μέλη των Wailers) οποιονδήποτε ενδιαφερόταν να τον γνωρίσει.
Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε το Σεπτέμβρη του 1980 στο Μαϊάμι. Σε αυτή, ο Μάρλεϊ βρίσκεται σε ένα πάρκο και συμμετέχει σε ένα φιλικό ανάμεσα σε μια ομάδα αποτελούμενη από Αμερικανούς και Τζαμαϊκανούς και μία άλλη από την Αϊτή.
Αν και φανερά καταπονημένος από τη μάχη με τον καρκίνο, αρνείται να εγκαταλείψει την αγαπημένη του συνήθεια, να παίζει ποδόσφαιρο όπου κι αν βρίσκεται.
Άλλωστε όλες του τις περιοδείες τις συνδύαζε με ποδόσφαιρο, είτε σε γήπεδα είτε ακόμα και σε αλάνες, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που αντίπαλοί του ήταν, εκτός από συνεργάτες του και μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου ή διασημότητες της εποχής.
Μερικές μόνο μέρες αργότερα κατέρρευσε, μετά από μία συναυλία στη Νέα Υόρκη.
Ύστερα από κάποιους μήνες τον βρήκε ο θάνατος έχοντας, όμως, προλάβει να γίνει θρύλος σ’ ένα από τα δυο πράγματα με τα οποία παθιάστηκε περισσότερο στη ζωή του.
ΠΗΓΗ: angrybets.gr