Η πιο…cult ομάδα του κόσμου!

Η Ζανκτ Πάουλι ιδρύθηκε το 1899 στο Αμβούργο από μια παρέα ποδοσφαιρόφιλων, αλλά επισήμως απέκτησε υπόσταση το 1910. Προπολεμικά δεν πέτυχε κάτι αξιοσημείωτο, όμως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναδείχθηκε σε σημαντική δύναμη του γερμανικού ποδοσφαίρου, ειδικά στις αρχές της δεκαετίας του ’50, όπου όμως έπεσε πάνω στο πανίσχυρο Αμβούργο, κι έτσι δεν κατάφερε να κατακτήσει ποτέ την Ομπερλίγκα Νορντ, όπως ονομαζόταν το τοπικό πρωτάθλημα της βόρειας Γερμανίας, και φυσικά ούτε και το Πρωτάθλημα.

Η δημιουργία της ενιαίας Μπουντεσλίγκα, το 1963, βρήκε την Ζανκτ Πάουλι στην δεύτερη κατηγορία, καθώς την προηγούμενη χρονιά είχε τερματίσει μόλις 6η στην Ομπερλίγκα Νορντ, και μόνο οι πρώτες 3 ομάδες πέρασαν στην Μπουντεσλίγκα. Χρειάστηκαν 14 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσει την πολυπόθητη άνοδο η Ζανκτ Πάουλι, το 1977. Υποβιβάστηκε την αμέσως επόμενη χρονιά, ενώ τη μεθεπόμενη χρονιά, το 1979, υποβιβάστηκε στην τρίτη κατηγορία, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η επιστροφή στην δεύτερη κατηγορία έγινε το 1984. Από τότε, η Ζανκτ Πάουλι βολοδέρνει μεταξύ 1ης και 3ης κατηγορίας, αποτελώντας χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδας-ασανσέρ.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η Ζανκτ Πάουλι μετατράπηκε σταδιακά σε έναν “καλτ” ποδοσφαιρικό σύλλογο, μια ομάδα που συσπείρωσε γύρω της άτομα περιθωριακά, ριζοσπαστικά, αμφιλεγόμενα ή, απλώς, ασυνήθιστα. Η Ζανκτ Πάουλι συνδέθηκε με την καταπολέμηση του ναζισμού και του ρατσισμού, την ανοχή στις διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις, την αναρχία, αλλά και με το κίνημα των punks. Ο ίδιος ο πρόεδρος της ομάδας, ο Κόρνι Λίτμαν, είναι δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος. Εξάλλου, η Ζανκτ Πάουλι ήταν η πρώτη. Μία άλλη κατηγορία οπαδών που προσείλκυσε η γερμανική ομάδα είναι οι γυναίκες – μάλιστα, φημολογείται ότι η Ζανκτ Πάουλι έχει περισσότερες γυναίκες οπαδούς από κάθε άλλη ομάδα στη Γερμανία!

Οι οπαδοί της Ζανκτ Πάουλι είναι πάνω απ’όλα πιστοί. Όταν η ομάδα τους έφτασε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας το 2003, οι οπαδοί τύπωσαν σε μπλουζάκια το έμβλημα της ομάδας, και από κάτω τη λέξη Retter (σωτήρας). Μέσα σε 6 εβδομάδες, είχαν πουληθεί περισσότερες από 140.000 μπλούζες. Επίσης, οι ίδιοι οι οπαδοί οργάνωσαν ένα φιλικό παιχνίδι με την Μπάγερν Μονάχου, ώστε να επωφεληθούν από τα έσοδα. Τελικά, η ομάδα σώθηκε. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι συνήθως το χωρητικότητας 20.000 θέσεων γήπεδό της, το Μίλερντορ, είναι ασφυκτικά γεμάτο, ενώ οι οπαδοί συχνά υπερηφανεύονταν ότι, αν και η ομάδα τους αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία, οι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας της Ζανκτ Πάουλι ήταν περισσότεροι από τους αντίστοιχους κάποιων ομάδων της Μπουντσελίγκα.

Επίσης, είναι φιλάνθρωποι. Από το 2005, η Ζανκτ Πάουλι έχει ξεκινήσει την φιλανθρωπική εκστρατεία “Viva con Agua de Sankt Pauli”, που σαν σκοπό έχει τη βελτίωση της ποιότητας παροχής πόσιμου νερού σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα σε αυτόν τον τομέα, όπως η Κούβα, η Κένυα και το Μπενίν.

Οπαδοί της Ζανκτ Πάουλι υπάρχουν παντού. Μάλιστα, η γερμανική ομάδα συνεργάζεται με αρκετές ομάδες παρόμοιων φρονημάτων στην Ευρώπη, όπως η σκωτσέζικη Σέλτικ (που κάθε χρόνο συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αμβούργου – Σέλτικ, που διοργανώνει η Ζανκτ Πάουλι), η Χάποελ Τελ-Αβίβ από το Ισραήλ, η ιταλική Τερνάνα, αλλά και η Ομόνοια Λευκωσίας. Επίσης, σύλλογοι φίλων της υπάρχουν σε πάρα πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Αξιοσημείωτο είναι και το έμβλημα των οπαδών της ομάδας: Αν και το επίσημο έμβλημα της Ζανκτ Πάουλι είναι μία εκκλησία, οι οπαδοί της χρησιμοποιούν το Totenkopf ή, όπως θα το λέγαμε στα ελληνικά, την νεκροκεφαλή, το σύμβολο των πειρατών. Από εκεί πήρε η Ζανκτ Πάουλι το παρατσούκλι της, “Οι Πειρατές της Λίγκας”.

(αξίζει να σημειωθεί ότι, λόγω του ότι στην περιοχή που βρίσκεται η έδρα της Ζανκτ Πάουλι υπάρχουν πολλοί οίκοι ανοχής, κυκλοφορεί και ένα ακόμα παρατσούκλι: “Das Freudenhaus der Liga”, το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει “Το Σπίτι της Χαράς της Λίγκας”, αλλά ουσιαστικά σημαίνει… “Το Μπορντέλο της Λίγκας”! Οι οπαδοί της Ζανκτ Πάουλι, πάντως, δεν ενστερνίζονται κανένα από τα δύο προσωνύμια.)

Φανταστείτε την ατμόσφαιρα στο Μίλερντορ. Ένα γήπεδο που βρίσκεται στην κακόφημη περιοχή του Αμβούργου, όπου υπάρχουν οι αποβάθρες και οι οίκοι ανοχής. Ένα γήπεδο στο οποίο οι ομάδες εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο με μουσική υπόκρουση ΑC/DC, ενώ κάθε φορά που σκοράρουν οι γηπεδούχοι, ολόκληρο το γήπεδο πάλλεται από το εκκωφαντικό Song 2 των Blur. Δύσκολη έδρα, έτσι;

Ναι, δύσκολη έδρα. Και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα το 2006, όταν η Ζανκτ Πάουλι έκανε την έκπληξη και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Γερμανικού Κυπέλλου, αποκλείοντας στην πορεία ομάδες όπως η Μπόχουμ, η Χέρτα Βερολίνου και η Βέρντερ Βρέμης, πριν πέσει πάνω στην πανίσχυρη Μπάγερν Μονάχου και αποκλειστεί ένα βήμα πριν τον τελικό.

Ένα από τα πιο “τρελά” πράγματα που έχει κάνει η Ζανκτ Πάουλι, ήταν η διεξαγωγή στην έδρα της του FIFI Cup το 2006. Πρόκειται για μία διοργάνωση που διεξάγεται κάθε 4 χρόνια, στην οποία συμμετέχουν χώρες (ή “χώρες”) οι οποίες δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένες από την FIFA και άρα δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, το Παγκόσμιο Κύπελλο των Περιθωριακών.

Στη διοργάνωση του 2006, η Ζανκτ Πάουλι αγωνίστηκε ως “Δημοκρατία του Ζανκτ Πάουλι”, κόντρα στην Ζανζιβάρη, το Γιβραλτάρ, την Τουρκοκρατούμενη Κύπρο, τη Γροιλανδία και το Θιβέτ. Τη διοργάνωση κατέκτησαν οι Τουρκοκύπριοι στα πέναλτι, κόντρα στην Ζανζιβάρη. Η “Δημοκρατία του Ζανκτ Πάουλι” αναδείχθηκε 4η.

Πηγή: insanesoccer.wordpress.com