Όταν πριν από χρόνια άνοιξα το πρώτο μου blog και αφού ξεπερασα την ολοκαίνουργια χαρά της αμεσης επικοινωνίας με τον κόσμο, το πρώτο πράγμα που μου’κανε εντύπωση ήταν οι «κραυγές» των ανθρώπων, που έπασχαν από κατάθλιψη. Χθες διάβασα με μεγάλη προσοχή του εξαιρετικό post του Γιώργου Καραμάνου με θέμα την περίπτωση του Μπρένο της Μπάγιερν.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι στην άψογη ανάλυσή του για τι και πώς συμβαίνει σε πολλούς αθλητές (ποδοσφαιριστές) της Μπούντεσλίγκα. Μέχρι τώρα οι ψυχίατροι υποστήριζαν (και είχαν δίκιο) ότι 3 είναι οι λόγοι που ένας άνθρωπος πρέπει οπωσδήποτε να περάσει την λεγόμενη «περίοδο πένθους»: Η απώλεια (θάνατος) αγαπημένου προσώπου. Η απώλεια της περιουσίας. Η απώλεια του ερωτα.

Όταν συμβεί ένα απ’ αυτά τότε ο άνθρωπος «πενθεί». Δηλαδή, μελαγχολεί. Ο-πωσ-δή-πο-τε. Σε άλλους αυτή η «περίοδος πένθους» διαρκεί λιγότερο και σε άλλους περισσότερο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί/ες που δεν το ξεπερνούν ποτέ. Είναι θέμα εσωτερικής δύναμης για το πόσο γρήγορα και αν το ξεπεράσεις. Αν ο θανατος αφορά την αγαπημένη γιαγιά ξεπερνιέται σχετικά γρήγορα, αν είναι θάνατος του παιδιού δεν ξεπερνιέται ποτέ… κ.λ.π.

Όλο το άρθρο στο gazzetta.gr.

Bundesliga Ποδόσφαιρο SPORTS