Οι οιωνοί «κλείνουν» το ματς στην έδρα

Αν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο ήταν τόσο απλά όσο μερικές φορές είναι στο Pro ή στο football manager θα βάζαμε τα στοιχεία του σημερινού τελικού με την Μπάγερν να έχει το αβαντάζ έδρας, και τις όποιες σημαντικές απουσίες της (Αλάμπα, Μπαντστούμπερ, Λουίζ Γκουστάβο) και απέναντι την Τσέλσι των χιλίων προβλημάτων μέσα στη σεζόν (η οποία θα στερηθεί όμως ακόμη πιο σημαντικά, Τέρι, Μεϊρέλες Ραμίρεζ, Ιβάνοβιτς και πιθανότατα τον Νταβίντ Λουίζ), και το τελικό αποτέλεσμα θα μας έβγαινε σχεδόν αυτόματα.

ΕπειδΗ όμως αυτά που συμβαίνουν πάνω στο χορτάρι σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, δεν είναι απλά μαθηματικοί υπολογισμοί ή ό,τι μπορεί να σκεφτεί και να εμφανίσει το ψυχρό κομπιούτερ, το τι πρόκειται να δούμε απόψε στην «Αλιάντς Αρένα», προϋποθέτει και κάτι που δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει ο υπολογιστής: Την ψυχή και το πάθος που μπορεί να καταθέσουν οι ομάδες όταν φτάνουν να διεκδικούν σε μια βραδιά ένα τέτοιο τρόπαιο.

Η λογική στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ έχει καταργηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Οχι τόσες ώστε να είναι η πλειοψηφία, αφού συνήθως η καλύτερη ομάδα τα τελευταία 20 χρόνια επικρατεί (η Μπαρτσελόνα πέρυσι και το 2009 στη Ρώμη, η Ιντερ το 2010 στη Μαδρίτη, η Πόρτο επί της Μονακό το 2004, η Ρεάλ επί της Λεβερκούζεν το 2002 και επί της Βαλένθια το 2000). Ομως ποιος ξεχνάει ότι η Λίβερπουλ έφερε τούμπα τη συντριβή της στην Πόλη όταν ήταν 3-0 πίσω στο ημίχρονο από τη Μίλαν, το πώς η Γιουνάιτεντ μέσα σε δύο λεπτά ανέτρεψε τα προγνωστικά στη Βαρκελώνη απέναντι στη Μπάγερν το 1999, ή το πώς η Τσέλσι αστόχησε στο τελευταίο πέναλτι με τη Γιουνάιτεντ στη Μόσχα και πέταξε στα σκουπίδια ευκαιρία να κατακτήσει το τρόπαιο.

Ολα αυτά αν τα βάλουμε σε ένα μίξερ, θα μας δώσουν αυτό ακριβώς που είναι ο τελικός του σπουδαιότερου Κυπέλλου σε διασυλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη εδώ και 56 χρόνια. Ενα παιχνίδι, στο οποίο συναντώνται οι κατά τεκμήριο πιο έτοιμες ομάδες μέσα στη σεζόν που εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες, γιατί δεν μιλάμε πάντα για τις καλύτερες κατά τεκμήριο που διεκδικούν κάθε χρόνο το κύπελλο. Αν ήταν μια ολόκληρη σεζόν με αγώνες μέσα έξω από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Μάιο όπου όλοι έπαιζαν με όλους, τότε θα μιλούσαμε για τις δύο καλύτερες ομάδες.

Το Τσάμπιονς Λιγκ όμως, όπως ήταν πριν και το Κύπελλο Πρωταθλητριών, εφόσον κάποια στιγμή έχει παιχνίδια νοκ άουτ με ζευγάρια που προκύπτουν από κλήρωση περιέχει πάντα το στοιχείο που διαφοροποιεί τα ματς Κυπέλλου από εκείνα μιας Λίγκας: Το μομέντουμ. Δηλαδή το να μπορείς να εκμεταλλευτείς την κατάλληλη στιγμή τις κατάλληλες ευκαιρίες με την κατάλληλη ψυχολογία ακόμα και τα όποια λάθη που συνήθως υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκαναν οι αντίπαλοί σου.

Ετσι λοιπόν η Τσέλσι που κανείς δεν υπολόγιζε σοβαρά μέχρι που μπήκε η άνοιξη, είναι απόψε εδώ, στο Μόναχο, ενώ δεν ήταν σε άλλες χρονιές που όταν με τον Μουρίνιο ή τον Αντσελότι είχε πολύ καλύτερη ομάδα. Από την άλλη για αυτό είναι εδώ η Μπάγερν, με το έξτρα κίνητρο να είναι η πρώτη ομάδα από το 1984 που παίζει τελικό στην φυσική της έδρα. Και δεν είναι εδώ η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Γιουνάιτεντ.

Πόσο μπορεί να παίξει όμως η έδρα σημαντικό ρόλο τόσο όσο το να μπορέσει να κωδικοποιήσει στο μυαλό της η Μπάγερν πως αυτό το ματς δεν είναι το πρώτο ή το δεύτερο σε διπλά ματς, στο οποίο απλά είναι γηπεδούχος, αλλά ένα ματς το οποίο και η παραμικρή λεπτομέρεια δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη. Δηλαδή σε έναν τελικό δεν έχει το περιθώριο να κολλήσει η άμυνά σου και να δώσει 2η ευκαιρία σε μια ομάδα να πετύχει γκολ, ενώ έχει αστοχήσει σε εύκολη φάση όπως έγινε στον πρώτο ημιτελικό με τη Ρεάλ, όπου έχασε την ευκαιρία ο Ρονάλντο, αλλά η αδράνεια της άμυνας επέτρεψε στον Οζίλ να σκοράρει.

Από την άλλη για την Τσέλσι το ότι δεν είναι το φαβορί που φυσιολογικά θα έπρεπε να έχει αυτή την ταμπέλα, αφού είναι εκείνη που απέκλεισε την κατά τεκμήριο πιο δυνατή ομάδα που είναι η Μπαρτσελόνα, την αποφορτίζει με το ότι αγωνίζεται στο γήπεδο της Μπάγερν. Δεν ξέρω όμως αν θα ισχύσει εις βάρος της η μία παράμετρος ή η άλλη. Δηλαδή το ότι αγωνίζεται εκτός έδρας ή το ότι και πάλι ξεκινάει από τη θέση του αουτσάιντερ, πράγμα που πολλές φορές ελευθερώνει τα πόδια.

Η Μπάγερν του Ρόμπεν, του Ριμπερί και του Γκόμεζ είναι βέβαιο πως τις ευκαιρίες που έδωσε η Τσέλσι στα δύο ματς απέναντι στην Μπάρτσα και τις οποίες σπατάλησαν οι παίκτες του Γκουαρντιόλα, δεν θα τις συγχωρήσει. Από την άλλη για οποιαδήποτε ομάδα που πέρασε μέσα από συμπληγάδες όπως η Τσέλσι ύστερα από το στραπάτσο της Νάπολι και από τον βομβαρδισμό που δέχθηκε στο «Καμπ Νόου» με δέκα παίκτες, κανείς δεν μπορεί να ποντάρει εύκολα εναντίον της. Το μόνο βέβαιο είναι πως και οι δύο ομάδες μπορούν να σκοράρουν. Οποια πάρει πρώτη κεφάλι, έχω την αίσθηση ότι αποκτά και ξεκάθαρο προβάδισμα. Πάντως όλη η εικόνα της σεζόν δείχνει σαν οι οιωνοί να ήθελαν να είναι εδώ η Μπάγερν.

Αν όμως έπρεπε να επιλέξω έναν στο τέλος της βραδιάς για να σηκώσει το τρόπαιο, πιστεύω ότι αυτή θα είναι η Μπάγερν, γιατί σε τέτοια ραντεβού που μοιάζει το χέρι της ιστορίας να σε πιάνει από τον ώμο και να σε καθοδηγεί, ομάδες με τη μενταλιτέ των Βαυαρών σπάνια απουσιάζουν.