Ο Ρότσα της Τσέλσι

Αν η δουλειά του προπονητή ήταν εύκολη και απλή δεν θα ήταν τόσο καλοπληρωμένη σε εκατομμύρια ευρώ. Κάθε μεγάλη που έχει υπάρξει έχει σαν σημείο αναφοράς έναν μεγάλο προπονητή. Η Λίβερπουλ τον Μπιλ Σάνγκλι. Η Μπαρτσελόνα τον Πέπε Γκουραντιόλα. Η Άρσεναλ τη σφραγίδα του Αρσέν Βενγκέρ. Στο μπάσκετ εξάστερος Παναθηναϊκός είναι συνηφασμένος με τον Ομπράντοβιτς. Τα δύο ευρωπαϊκά που έχει ο Ολυμπιακός τα πήρε με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Μπάγιεβιτς έχει δημιουργήσει και την πρωταθλήτρια ΑΕΚ και τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.

 

Όσο καλός κι αν είναι, βέβαια, ένας προπονητής δεν είναι δυνατόν να είναι συνέχεια επιτυχημένος. Σε μια καριέρα είκοσι και πλέον χρόνων ακόμα και οι μετρ του είδους θα έχουν τις στραβές τους. Σαν πρωταθλητής Ευρώπης έφυγε ο Ράφα Μπενίτεθ από τη Λίβερπουλ και στην Ίντερ δεν πρόλαβε να κάνει σεφτέ. Μιλάμε, όμως, πάντα για κανονικούς κατ' αρχήν προπονητές και κατά περίπτωση και πετυχημένους. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και οι αποκαλούμενοι μαθητευόμενοι μάγοι. Στη λογική ότι αντί να τρέχουμε να ψάχνουμε δεξιά κι αριστερά δίνουμε την ευκαιρία σε ένα δικό μας παιδί. Αυτή η λογική εφαρμόζεται από τον Μουρίνιο, στην περίπτωση του ΝτιΜατέο μέχρι του Αρβανιτίδη της Βέροιας με τον Νίκο Καρύδα.

 

Και να μην αδικήσουμε τους Έλληνες μεγαλοπαράγοντες όπως τον Σωκράτη Κόκκαλη με τον Λεμονή (στην πρώτη του θητεία), αλλά και τον πρώτο διδάξαντα Γιώργο Βαρδινογιάννη με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα και αρκετούς άλλους. Η ημερομηνία λήξης, λοιπόν, του Ντι Ματέο ήταν η 20η Νοεμβρίου. Έξι μήνες μετά από τη βραδιά στο "Αλιάνζ Αρένα" που είχε σηκώσει με την Τσέλσι το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης. Για να γίνει αυτό, βέβαια, είχε κοιμηθεί ο Θεός και τρεις φορές μάλιστα: στα δύο ματς με τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά και στον τελικό με τη Μπάγερν.

 

Στο ποδόσφαιρο, όμως, μετράει το αποτέλεσμα. Και το ταμείο για την Τσέλσι του Ντι Ματέο έγραψε μαζί με το κύπελλο Αγγλίας, δύο τρόπαια. Να, όμως, που τελικά επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά αυτό που λέει η ποδοσφαιρική λογική κι επαναλαμβάνει συνεχώς η ταπεινότητα μου: τέτοιες περιπτώσεις δεν έχουν διάρκεια. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που δεν ξέρει τη δουλειά να έχει επιτυχίες σε βάθος χρόνου. Για κάποια παιχνίδια για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ίσως ναι. Γίνεται φίλος με τους ποδοσφαιριστές, το πάει στα χαλαρά και στο "μια παρέα είμαστε". Αυτή η τακτική, αυτό το κόλπο μπορεί να πιάσει. Για συγκεκριμένο, όμως, χρονικό διάστημα όπως είπαμε. Το "πάμε όλοι μαζί" κάποια στιγμή τελειώνει. όπως για τον Ντι Ματέο τέλειωσε το βράδυ της Τρίτης στο 0-3 στο "Γιουβέντους Αρένα".

 

Για να τα λέμε όλα, βέβαια, αν γίνει η σούμα δεν βγήκε χαμένος ο Αμπράμοβιτς από την επιλογή Ντι Ματέο. Με τον Ιταλό στον πάγκο η Τσέλσι πήρε το πρώτο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην ιστορία της. Τι πιθανότητες, όμως, έστω και πρόσκαιρης επιτυχίες έχουν οι τέτοιου είδους προπονητές-κασκαντέρ; Ελάχιστες. Στατιστικά ούτε 10%. Εξαίρεση είναι η ενδεχόμενη επιτυχία τέτοιων περιπτώσεων. Όχι ο κανόνας.

 

Όσο κι αν το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο, όσο και αν εμπεριέχει το τυχαίο αυτό που επικρατεί στο τέλος είναι η λογική. Δεν είναι δυνατόν να χρισθεί κάποιος δια της βίας προπονητής. Σε αυτή τη δουλειά χρειάζεται μίνιμουμ μια πενταετία προϋπηρεσίας για να μπορούν να βγουν κάποια κατ' αρχήν συμπεράσματα. Από εκεί και πέρα, βέβαια, είναι θέμα επιλογής. Και νοοτροπίας των παραγόντων. Στη λογική του ότι ο πληρώνων έχει πάντα δίκιο κι έχει και τη δυνατότητα να βαφτίζει προπονητή τον οποιονδήποτε. Με το ανάλογο, βέβαια, ρίσκο και στις πλείστες των περιπτώσεων και τις ανάλογες συνέπειες.

Πηγή: Sport24.gr