Ο τελευταίος χορός

Oι βάσεις έχουν ήδη μπει άλλωστε…οι συμβολισμοί αυτής της αναμέτρησης εκφράζονται και με τη συγκυρία της παρουσίας των δύο καλύτερων τερματοφυλάκων του κόσμου που εκφράζουν ακριβώς αυτή τη νέα τάση: του πρωτοπόρου Βαλντέζ, και του άξιου συνεχιστή Νόιερ που προχώρησε ένα ακόμα βήμα την έννοια του 11 στην επίθεση-11 στην άμυνα-με συμμετοχή του Νο 1 στο παιχνίδι, και όχι απλώς του παίκτη-εκτός παιχνιδιού- που περιμένει απλά για μία απόκρουση με τα χέρια..

 

Στους σχηματισμούς, στον τρόπο παράταξης, στις λειτουργίες δεν υπήρχαν εκπλήξεις. Αυτό που με αγωνία περίμενε κάποιος να δει-αν αυτά τα παιχνίδια αποτελούν ουσιαστικά την αλλαγή σκυτάλης μετά από τα τελευταία χρόνια όπου έβρισκε την Μπαρτσελόνα οδηγό, έγινε πραγματικότητα χωρίς εκπλήξεις από τους πρωταγωνιστές. Τόσο στον σχεδιασμό των προπονητών, όσο και στους πρωταγωνιστές και την συμπεριφορά τους στο γήπεδο. Η Μπάγερν άφησε την Μπαρτσελόνα να έχει ξανά την κατοχή, αλλά ποτέ τον έλεγχο: είναι »σατανικό» το πως χωρίς να έχει την μπάλα στα πόδια στο μεγαλύτερο διάστημα κατάφερε σε όλο το παιχνίδι να καθορίζει την τύχη της και τον τρόπο αντίδρασης των αντιπάλων της.

Οι Βαυαροί με 4-2-3-1 τον must σχηματισμό της εποχής, έδωσαν ελάχιστο χώρο ανάπτυξης στους αντιπάλους τους και στο πρώτο ημίχρονο ειδικά δεν άφησαν κανένα περιθώριο σχεδόν ανάπτυξης και το κυριότερο: δίδαξαν τον τρόπο του πως να μην επιτρέψεις στην Μπαρτσελόνα να φτάσει έξω από την περιοχή σου, σε αντίθεση με τους προηγούμενους αντιπάλους τους που όσο και αν λειτούργησαν σωστά οι διπλές ζώνες άμυνας, σε 180 λεπτά διπλών αναμετρήσεων θα ήταν αδύνατο να αποφύγουν το μοιραίο…

• η πίεση-εκτός των περιπτώσεων που η μπάλα βρισκόταν ήδη στην άμυνα των Καταλανών, άρχιζε από τις αρχές της πρώτης ζώνης επίθεσης: λίγο πριν την κεντρική γραμμή με υπερφόρτωση του άξονα ακριβώς εκεί που η τριάδα των μέσων της Μπαρτσελόνα σχεδιάζει την ανάπτυξη της.
• με ένα εκπληκτικής σύλληψης σχέδιο όπου σε σχήμα ρόμβου: οι δύο ακραίο μέσοι της Μπάγερν έκλειναν στον άξονα, έχοντας μπροστά τους τον Γκόμεζ και πίσω τους τον Μίλλερ.
• αφού έλυναν το πρώτο θέμα περνούσαν στο δεύτερο στάδιο. Οι κεντρικοί μέσοι έδιναν την πρώτη στήριξη στα άκρα μέχρι την άμεση επιστροφή των ακραίων μέσων με την υποστήριξη των ακραίων μπακ.
• Αχρήστευσε πλήρως την δεξιά πλευρά της Μπαρτσελόνα κερδίζοντας το σύνολο των μονομαχιών.

Με αυτό τον τρόπο ανάγκασε την Μπαρτσελόνα :

• να »ανοίξει» τους χώρους,
• η κατοχή της να είναι ανούσια με αρκετές παράλληλες πάσες και αβίαστα λάθη.

Και το κυριότερο να εφαρμόσει όλα όσα σχεδίαζε στην επιθετική λειτουργία της.

• Με άμεση προώθηση του παιχνιδιού από τα άκρα.
• με »εκβιασμό» (από τους ίδιους χώρους) όπου είτε θα πετύχαινε τη διείσδυση στην μεγάλη περιοχή-είτε θα επιχειρούσε σέντρα με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας-είτε θα κέρδιζε κόρνερ και όντως κέρδισε και κτύπησε και από εκεί. Αφού είναι διαγνωσμένη πλέον η αδυναμία της Μπαρτσελόνα σε αυτό τον τομέα.(Είναι χαρακτηριστική η φάση του πρώτου γκολ, όπου κερδίζονται τρεις μονομαχίες που ειδικά σε τέτοιο επίπεδο σε απόλυτο σχεδόν ποσοστό σημαίνουν γκολ).Στις εναέριες (πολύ περισσότερο) μονομαχίες ειδικά το ποσοστό υπέρ της Μπάγερν στην δεύτερη ζώνη επίθεσης ξεπερνά το 75%- ενώ στο δεύτερο ημίχρονο το ποσοστό διευρύνεται και στις μονομαχίες εδάφους…

Απέναντι σε αυτή τη μηχανή επιβολής η πληγωμένη και με πολλαπλούς τρόπους φετινή Μπαρτσελόνα δεν είχε πολλά όπλα και κυρίως λύσεις να αντιπαρατάξει. Σε άλλο ένα παιχνίδι εκτός έδρας έμοιαζε με τον μποξέρ που γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο γυρίζει τρέχοντας στα σχοινιά προσπαθώντας απλά να αποφύγει τα κτυπήματα του.

• Ξεκίνησε προσπαθώντας να κοιμίσει τον αντίπαλο με κατοχή (72%-38% στο πρώτο ημίχρονο) και ανούσια κυκλοφορία της μπάλας σε άχρηστους χώρους. Επιτυγχάνοντας τελικά να αποδιοργανώσει και να υπνωτίσει την ίδια τη λειτουργία της.
• Έχασε όλη τη δεξιά πλευρά της στο πρώτο μέρος.
• Προβλέψιμη στη λειτουργία της-κι αφού δεν είχε τύχη στον άξονα-έριξε όλο το βάρος στο αριστερό άκρο, που αποτέλεσε και την αχίλλειο πτέρνα της αφού από εκεί δέχθηκε τον όγκο των αντεπιθέσεων.
• Οι ακραίοι επιθετικοί της δεν κατάφεραν να βοηθήσουν στην αμυντική φάση.

Ενώ είναι χαρακτηριστικός ο χάρτης που αποτυπώνει τα σημεία των κερδισμένων και χαμένων μονομαχιών στο δεύτερο ημίχρονο και δίνει μέρος της εικόνα κατάρρευσης που ήλθε φυσιολογικά: κερδίζει τις μονομαχίες στην πρώτη ζώνη επίθεσης-χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση-αλλά μέχρι εκεί. Σε ποσοστό που αγγίζει το 95% χάνει κάθε μονομαχία στη δεύτερη ζώνη επίθεσης. Με αυτό τον τρόπο:

• Δεν έχει τύχη για να επιτύχει έστω ένα γκολ που να δίνει βάσιμες ελπίδες για την ρεβάνς.
• χάνει τις μονομαχίες στα άκρα της άμυνας της αφού αναγκάζεται να συγκεντρώνει το σύνολο των παικτών της πάνω από τη σέντρα ώστε να διασπάσει και η σχέση 1 V 1 όσο περνά η ώρα γίνεται παιχνίδι για τους Ριμπερί και Ρόμπεν…
• οι παίκτες γεμίζουν τον εγκέφαλο τους με παραστάσεις αδυναμίας διάσπασης της διπλής ζώνης άμυνας όταν κατάφεραν να φτάσουν κοντά στην περιοχή κι αυτό βαραίνει ακόμα περισσότερο τον ήδη κουρασμένο εγκέφαλο των παικτών στην ήδη δύσκολη προσπάθεια της ανατροπής σε μία εβδομάδα..
• Για μία άλλη φορά-και με δεδομένη την αδυναμία του Μέσι να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα- ήταν φανερή η εξεύρεση λύσεων (για δημιουργία νέων ούτε λόγος στην παρούσα φάση) στην επιθετική λειτουργία. Αφού ούτε άμεση πίεση όταν χανόταν η κατοχή εφαρμόσθηκε, ούτε κινήσεις παραπλάνησης των αντιπάλων υπήρξαν.
• Ούτε καν προσπάθεια για συνδυαστικό παιχνίδι με εναλλαγή μικρών με μεγάλες μεταβιβάσεις στην αντίθετη-κενή από την υπερσυγκέντρωση των Γερμανών-πλευρά επιχειρήθηκε…ενώ το τρυκ της μεταφοράς ενός στόπερ στη μεσαία γραμμή στη φάση της ανάπτυξης- ελλείψει καθαρού μυαλού-δεν ευδοκίμησε….

Τα επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία της UEFA για το συγκεκριμένο παιχνίδι έδειχναν την Μπαρτσελόνα να υπερτερεί στον τομέα των »επικίνδυνων επιθέσεων» και να έχει ίσο αριθμό »καλών ευκαιριών» στο τέλος του παιχνιδιού. Με βάση των χαρακτηρισμό των στοιχείων αυτών έτσι ήταν. Όπως και οι μονομαχίες που σημειώθηκαν σε οριακό σημείο έδωσαν την υπεροχή στην Μπαρτσελόνα. Αυτό που αποτυπώνει και δικαιολογεί την έκταση του σκορ είναι δύο-καίριοι -παράγοντες:

• τα πολλά αβίαστα λάθη της Μπαρτσελόνα απέναντι στα ελάχιστα της Μπάγερν.
• οι χώροι που σημειώθηκαν οι κερδισμένες επιθετικού τύπου μονομαχίες-στον άξονα στη πρώτη ζώνη επίθεσης για την Μπαρτσελόνα -σε όλο το εύρος της δεύτερης ζώνης επίθεσης για την Μπάγερν. Οι αριθμοί δείχνουν- με πρώτο δεδομένο το σκορ φυσικά-πως η Μπάγερν ήταν σαφώς ανώτερη. Αλλά την τύχη και τις ευκαιρίες που θα μπορούσε να έχει για ευνοϊκότερους όρους στη ρεβάνς η Μπαρτσελόνα-έστω με τέτοια εμφάνιση: τις σκότωσε η ίδια. Το σίγουρο είναι πως στον βαρύ αγωνιστικό χώρο του ΑAllianz Arena υπήρχε μία ομάδα με την απόλυτη έννοια της λέξης-με κίνηση σαν ένα σώμα σε κάθε λειτουργία και σε κάθε φάση του παιχνιδιού-είτε στη κατοχή είτε στην αμυντική φάση μ ρο και συνοχή σύνολο που με αυτόματο πιλότο προσπαθούσε να φτάσει μέσα από την ομίχλη του κουρασμένου του οργανισμού στις χρυσές λύσεις του παρελθόντος…

Κι αυτό που μένει να δούμε πλέον είναι την αντίδραση μίας μεγάλης ομάδας που έμαθε φέτος να αγωνίζεται με την πλάτη στον τοίχο. Απέναντι στο νέο που έρχεται να την αντικαταστήσει…Είναι ίσως το τελευταίο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα στο Champions League όπως τη γνωρίζουμε τα τελευταία χρόνια…κι ένα από τα »ορεκτικά» του τι περιμένουμε να ακολουθήσει στα επόμενα από την Μπάγερν του Γκουαρντιόλα…

ΠΗΓΗ: Overlap.gr