Όταν ακόμα το σκορ ήταν 1-0, ή και 0-0, σκεφτόμουν ότι ο Ολυμπιακός έχει προκριθεί στα μάτια και τις καρδιές των οπαδών του. Αρκεί να συνέχιζε με το ίδιο τέμπο στο γήπεδο.
Αρκεί να αποδείκνυε για πολλοστή φορά ότι είναι μια σοβαρή ευρωπαϊκή ομάδα που έχει φτάσει στο σημείο να κοιτάζει στα μάτια μεγαθήρια όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ναι, αυτή τη Μάντσεστερ των χιλίων προβλημάτων με την άμυνα σε τρικυμία μέσα στο λιμάνι.
Ο Ολυμπιακός είναι κοντά στο θαύμα. Στη μεγάλη μάχη φώναξε παρών, δεν κρύφτηκε πίσω από το άγχος του, ούτε ψάρωσε από το μέγεθος της Γιουνάιτεντ. Στάθηκε σαν παλικάρι μπροστά στους Άγγλους του Μόγιες, που έμοιαζαν κυριολεκτικά... μπέμπηδες και πέτυχε μια νίκη που είναι πολλά περισσότερα από μια νίκη. Είναι αντίλαλος που ακούγεται σε όλη την Ευρώπη και τον καθιστά στην ελίτ.