Μία Ρεάλ πριν την αληθινή Ρεάλ

Ο Πεπ Γουαρδιόλα δήλωσε στο Ντόνετσκ «οπαδός» της Σαχτάρ, ένας θαυμαστής της step-by-step προόδου της, από τότε που την πρωτοσυνάντησε στον όμιλο «καθ’οδόν» προς τα έξι τρόπαια του (2008-) 2009. Καλό PR, ποτέ δεν βλάπτει να ‘χεις μια πόρτα ανοιχτή ιδίως όταν πρόκειται για την πόρτα του πιο πλούσιου ανθρώπου της Ουκρανίας, του Ρινάτ Αχμέτοφ. Αλλά και μια έκφραση ευχαριστίας συγχρόνως, αν όχι ευγνωμοσύνης.

Ο Καταλανός, σ’ αυτούς τους δύο προημιτελικούς, πήρε απ’ την ομάδα του Μίρτσεα Λουτσέσκου ένα τόσο χρήσιμο μάθημα, όσο είναι εκείνα που συνήθως τα πληρώνεις πανάκριβα, εδώ δίχως το παραμικρό κόστος. Δωρεάν. Ανώδυνα. Η Σαχτάρ υπήρξε μία…Ρεάλ πριν την αληθινή Ρεάλ, στα μάτια του Πεπ. Και τον βοήθησε να τ’ ανοίξει, για να δει τι θα κάνει στα μετόπισθέν του ενόψει του (multi)clasico σε πρωτάθλημα/κύπελλο/Ευρώπη.

Είναι ένα θέμα η άμυνα της Μπαρτσελόνα, με τον Πουγιόλ νοκ-άουτ απ’ τον Ιανουάριο και, από πάνω, μ’ αυτό που συνέβη στον Αμπιντάλ πριν ένα μήνα. Ο Γουαρδιόλα λέει καμιά φορά, αστειευόμενος, πως το παιγνίδι είναι εύκολο, «δίνεις τη μπάλα στον Μέσι και καθαρίζει», τόσο απλά, αλλά φυσικά ξέρει πως δεν γίνεται σε όλα τα ματς να βάζει η μηχανή πέντε γκολ. Στο Emirates, το δίδυμο στους στόπερ ήταν ο Πικέ με τον Αμπιντάλ. Δύο γκολ. Στη ρεβάνς με την Αρσεναλ, με τον Πικέ να έχει την κάρτα, το δίδυμο έγινε Αμπιντάλ-Μπουσκέτς. Ο Μπουσκέτς έβαλε ένα αυτογκόλ και ο (χαφ, στη θέση του Μπουσκέτς) Μασκεράνο χρειάστηκε να βάλει το τακλ της ζωής του για να μη προκύψουν εμφράγματα στο τέλος.

Με τη Σαχτάρ, απόντος του Αμπιντάλ πλέον, το δίδυμο έγινε Πικέ-Μπουσκέτς και οι ανάλαφροι Βραζιλιάνοι της πρωταθλήτριας Ουκρανίας έφτασαν, άλλο αν οι φοβίες και τα ελλείμματα στην προσωπικότητα την κρίσιμη στιγμή τους φρέναραν, να μπουν με τη μπάλα μες στα δίχτυα, όχι μία φορά και δύο. Καμία ασφάλεια, και ο κύριος λόγος είναι η (ελαττωματική) ταχύτητα του συγκεκριμένου σχήματος, χώρια ότι, επιπλέον, φάνηκε σ’ ένα βαθμό χαλασμένη και η συνολική ισορροπία στη λειτουργία. Είναι γνωστό, όλα ξεκινάνε από πίσω. Το κολακευτικό 5-1 επέτρεψε στον θορυβημένο, και όχι τυφλωμένο απ’ το 5-1, Πεπ να δοκιμάσει το «άλλο σύστημα».

Προς γενική έκπληξη, αφού ούτ’ οι Ισπανοί δημοσιογράφοι το είχαν πάρει μυρωδιά ούτε καν το επίσημο γράφημα του ματς, στην Donbass Arena την Τρίτη ο Μπουσκέτς ανέβηκε ξανά στη «φυσική θέση» του, εξάρι, και δεξιός στόπερ (δίπλα στον Πικέ) έπαιξε ο Μασκεράνο! Γιατί έχει έκρηξη, γιατί έχει αντίληψη των καταστάσεων παιγνιδιού, γιατί μπορεί να τα φέρει βόλτα χαμηλά με γοργοπόδαρους και ευέλικτους (μεσο)επιθετικούς, γιατί τέλος πάντων όταν η Μπαρτσελόνα έπρεπε να πάρει Ουκρανό στόπερ, πήγε και πήρε τον Τσιγκρίνσκι που δεν της άρμοζε, αντί για τον Ρακίτσκι που, αν τον φανταστείς, δένει σαν αυγοτάραχο. Και γιατί, επίσης, η ύστατη λύση Μιλίτο «απέδειξε» άλλη μία φορά ότι δικαιολογημένα ο κόουτς τον υπολογίζει μονάχα για κάποια ρεπό 15-20 λεπτών όποτε οι αγώνες, στους οποίους ο Αργεντινός σποραδικά εμφανίζεται σαν αλλαγή, έχουν κριθεί. Μια επιλογή απελπισίας.

Το πείραμα του Ντόνετσκ, με τον Πικέ ν’ αναλαμβάνει τα ψηλά και τον Μασκεράνο να σκουπίζει τα χαμηλά, πήγε αρκετά καλά. Καλύτερα απ’ τα προηγούμενα σχήματα ανάγκης, τη βοηθεία και του Βίκτορ Βαλδές που πλέον έχει γίνει «ένας Κασίγιας» (…άντε, σχεδόν ένας Κασίγιας). Τόσο καλά που, όσο ο Πουγιόλ παραμένει έξω και με τον Αμπιντάλ στο μετεγχειρητικό στάδιο, δεν βλέπω πώς δεν θα το επαναλάβει απέναντι στους Ντι Μαρία και στους Οζίλ και στους Κριστιάνο Ρονάλντο ο Πεπ. Μόνο που, εδώ, υπεισέρχεται η μικρή λεπτομέρεια ότι ο Μασκεράνο για το clasico του Σαββάτου στο Μπερναμπέου είναι…τιμωρημένος. Αλλά πάλι αυτό το clasico, ένα ευτύχημα για τον Γουαρδιόλα, είναι το λιγότερο σημαντικό απ’ τα τέσσερα της σειράς.

ΠΗΓΗ: www.contra.gr