Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια και ο Ολυμπιακός προτού καν αρχίσει να ζει με τα ...ψέματα, αναγκάζεται να κοιτάξει κατάματα και με ρεαλισμό την πραγματικότητα. Τις σκληρές αλήθειες. Την Ευρώπη και το Champions League, αφήνοντας στην άκρη τις "εικονικές μάχες".

Οι πρωταθλητές μπαίνουν στα δύσκολα από αυτή την εβδομάδα, μαθημένοι στις πιεστικές συνθήκες των "Σεπτεμβριανών", ξεχωρίζοντας από τα ...παιχνιδάκια τους κατ΄ εξοχή ποδοσφαιρικούς πολέμους.

Να με συμπαθάνε ο ΟΦΗ, η Νίκη Βόλου και προφανώς κάθε ομάδα που κατεβαίνει στο Καραϊσκάκη, αφού μπροστά τους ο Ολυμπιακός είναι ...διαπλανητικός όπως αυθορμήτως εκφράστηκε ο Τζενάρο Γκατούζο, παρόλο που τα μάτια του έχουν δει και ζήσει εκατοντάδες χιλιάδες στιγμές ποδοσφαιρικού απαυγάσματος!

Όσο κι αν επιχειρήσουν να σταθούν εμπόδια στο δρόμο των Ερυθρολεύκων οι ομάδες της ελληνικής ομήγυρης, θα είναι πάλι αρκετά, ένα κρεσέντο, ένα ξέσπασμα ολίγων λεπτών, κάποιες στιγμές ατομικής και ομαδικής δημιουργίας, για να λυγίσουν μπροστά στη μεγάλη διαφορά δυναμικότητας τους από τον Ολυμπιακό.

Κατά συνέπεια, αυτό που θέλω να τονίσω στο προοίμιο του σημερινού άρθρου είναι ότι όσα και να δούμε, ό,τι και να γίνει σε παιχνίδια-προάγγελο αναμετρήσεων Champions League, σαν αυτό του Σαββάτου με τον ΟΦΗ, η ουσία βρίσκεται πολύ πιο πέρα...

Ο νέος Ολυμπιακός αναζητά την ομοιογένειά του, το βασικό κορμό του, έστω και διαφορετικό ή (εν πολλοίς) εναλλασσόμενο από υποχρεώσεις Ελλάδας και Ευρώπης.

Σαφώς και τροποποιημένο μεταξύ πρωταθλήματος και κυπέλλου, σε λίγο καιρό, καθώς το βάθος πάγκου που υπάρχει σε αυτό το ρόστερ -το πληρέστερο για μένα από κάθε άλλη έναρξη χρονιάς (αν είναι και το καλύτερο θα προκύψει από τα αποτελέσματα...)- λύνει πολλαπλά τα χέρια του Μίτσελ.

Για πρώτη φορά φέτος οι Ερυθρόλευκοι μάς προϊδέασαν για το πόσα πολλά και καλά μπορούμε να δούμε σύντομα στο γήπεδο. Κυρίως για το ρυθμό και την κυκλοφορία μπάλας, που είναι ο θεμέλιος λίθος μιας υγιούς, φρέσκιας, σύγχρονης ομάδας, η οποία θέλει να πρωταγωνιστεί και να είναι ανταγωνίσιμη στην ευρωπαϊκή σκηνή. Ο Ολυμπιακός τα είχε αυτά με τον ΟΦΗ.

Και στο "πακέτο" είχε παρελκόμενα ωφέλη:

- Τον "δαίμονα" της αριστερής πλευράς, ονόματι Μαζουακού, για τον οποίο όλο και θα μεγαλώνει η απορία μας, πώς από την πλατεία Αλεξάνδρας τον έβαλαν στο αεροπλάνο και τον έφεραν στο λιμάνι προτού τους "μυριστούν" ένα σωρό σύλλογοι από το Σαμπιονά! Από τα φιλικά διαπρέπει ο "μαυρούκος" σε σπριντ, σέντρες-μισά γκολ και μυστικά της μπάλας, σε επίπεδο γνώσης σπάνιο για μπακ! Εφόσον μάθει να θωρακίζεται καλύτερα αμυντικά -με δουλειά και παραστάσεις γιατί του "κόβει", έχει αντίληψη οπότε από αυτής της πλευράς δεν θα δυσκολευτεί- σε δύο χρονάκια το πολύ θα είναι περιζήτητος στην ήπειρό μας.

- Τον Κασάμι του 2ου ημιχρόνου, μια τεράστια "κολώνα" στο κεντρικό σημείο της μεσαίας γραμμής. Αρωγός στο οργανωτικό παιχνίδι και απειλητικός, ιδίως με τα "φαρμακερά" πόδια του. Ο Ελβετός παίζει και πίσω από το δεύτερο σέντερ φορ για να ξεκουράζει σε ορισμένους αγώνες τον 33άρη Ντομίνγκες.

- Τον Τσόρι, δοθείσης της αφορμής, θα μου επιτραπεί και μένα με τη σειρά μου να τον αποθεώσω, λίγο αργότερα από τα κυριακάτικα πρωτοσέλιδα. Θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι είναι ο "καλλιτεχνικός διάδοχος" του τεράστιου συμπατριώτη του, Αριέλ Ιμπαγάσα! Δύο εντελώς διαφορετικοί -σε στυλ- παίκτες, με την ίδια ποδοσφαιρική καταγωγή, ο Αργεντινός είναι η έκφραση ποιότητας και αρχοντιάς στο γήπεδο. Της μονάδας που κάνει αισθητή τη διαφορά κλάσης και προσωπικότητας. Του "ζωγράφου" στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, που ειδικά όταν κάνει και γκολ για ...σεμινάρια, σαν αυτό στη φάση του 3-0, του βγάζουν ιπποτικά το καπέλο και οι αντίπαλοι. Στη δύση της καριέρας του και της θητείας του στον Πειραιά, ο Τσόρι έχει ήδη ρίξει γέφυρες προς προηγούμενους σταθμούς της ποδοσφαιρικής διαδρομής του (Ρωσία, αλλά και πίσω στην πατρίδα) ώστε αν χρειαστεί να εξασφαλίσει το "εφάπαξ" κι αυτό είναι καλό για τον Ολυμπιακό, καθώς προμηνύεται μια ιδιαίτερη δημιουργική και προσοδοφόρα χρονιά από πλευράς του...

- Δεν ήταν το καλύτερο σενάριο για τον πρωταθλητή, η νίκη της Ατλέτικο στο ντέρμπι. Τους ήθελε και τους περίμενε καταπονημένους την Τρίτη στο Φάληρο τους Μαδριλένους, ωστόσο η θριαμβευτική επίσκεψη τους στο "Μπερναμπέου" θα λειτουργήσει γι΄ αυτούς άκρως θετικά στον ψυχολογικό τομέα. Στον αθλητισμό ύστερα από τέτοια αποτελέσματα παίρνεις φτερά στα πόδια ξεχνώντας τη σωματική κούραση και το στρες ενός πολύ γερού ντέρμπι σαν το σαββατιάτικο με τη Ρεάλ.

- Τα στημένα χρίζουν ξεχωριστής σημασίας και προσοχής από τον Ολυμπιακό. Τα τρία γκολ σε ένα ημίχρονο στην περσινή πρεμιέρα με την Παρί Σεν Ζερμέν είναι το φωτεινό παράδειγμα αποφυγής. Ενώ το πρώτο γκολ που βάζουν οι Ροχιμπλάνκος στη Ρεάλ προερχόμενο από κόρνερ και κεφαλιά μπροστά από τον Κασίγιας, χτυπάει πιο δυνατά την καμπάνα για τους Ερυθρόλευκους...

- Ξαναγυρίζω στον ΟΦΗ για να συμπληρώσω δύο ακόμα ατομικά κέρδη του Μίτσελ. Αναφέρομαι στον Τζίμι Ντουρμάζ και τον Τάσο Αυλωνίτη. Τον Σουηδό τον γνωρίζαμε και τον περιμέναμε, το νεαρό διεθνή στόπερ τον υποδέχθηκε ως πολύ ευχάριστη έκπληξη ο κόσμος. Θα προβλέψω ότι ο Μποτία πρέπει να δείξει τον πραγματικά καλό εαυτό του για τον οποίο επέμεινε ο Μίτσελ να τον φέρει από την Ισπανία, ειδάλλως ο "μικρός"... έρχεται...

Παρά...βολεύεται και με ισοπαλία

Και θα ξαναγυρίσω και στην "καυτή πατάτα" του διημέρου που είναι η έναρξη των προσπαθειών του Ολυμπιακού στο ετήσιο καθιερωμένο ραντεβού του με την αφρόκρεμα της Ευρώπης.

Έτσι αρνητικά που ανοίγουν δυστυχώς το χορό οι Ερυθρόλευκοι τα τελευταία χρόνια, να θυμίσω ότι η ισοπαλία δεν είναι... καταστροφή; Ένας λόγος παραπάνω όταν παίζεις με τη φιναλίστ της διοργάνωσης; Για να το αναλογιστούν όλοι αυτό...

Γι΄ αυτό, λοιπόν, προσεγγίζοντας το βασικό στόχο της Τρίτης, τη "μη ήττα" δηλαδή, ίσως και να δούμε δύο αμυντικά χαφ μαζί (Εντινγκά, Μιλιβόγεβιτς), χωρίς πάντως ο Μίτσελ να παραβεί τις συνήθειες του, που δεν σημαίνουν για κανένα λόγο παθητική τακτική. Λίγη αναμονή του αντιπάλου όμως και παραπάνω υπομονή στο παιχνίδι, δεν κάνουν κακό έτσι;

Όσο και αν η κράση του Μανιάτη είναι ...βιονική, δε βλέπω πώς γίνεται να δώσει τελικά το παρών. Σημειωτέο ότι σε τέτοια ματς προτιμούνται οι 1.000% ετοιμοπόλεμοι και πως μια πιθανότητα υποτροπής, με τόση πίεση που απαιτείται για τη νύχτα της Τρίτης, θα βλάψει σημαντικά την ομάδα στο άμεσο μέλλον.

Ο Τσόρι θα είναι ασφαλώς βασικός, ο Κασάμι εξάλλου με την εικόνα του β΄ 45άλεπτου δεν γίνεται να μην είναι, ο Ντουρμάζ με το σκοράρισμα πήρε τα "πάνω του" και επίσης υπολογίζεται για το ξεκίνημα, ενώ νομίζω ότι τον Αφελάι τον προφύλαξε με τον ΟΦΗ για να αγωνιστεί με την Ατλέτικο.

Ο Διαμαντάκος είναι εκείνος που έχασε έδαφος το Σάββατο, ενώ για τη θέση του φορ ο δραστήριος Μπενίτες έβαλε ...δύσκολα στην απόφαση του Μίτσελ, όμως ο Μήτρογλου έχει την πείρα τέτοιων αγώνων και εξάλλου έδειξε ότι μόλις βρει δίχτυα θα έχει ξημερώσει άλλη μέρα (πάλι) γι΄ αυτόν και τη γραμμή κρούσης του Ολυμπιακού.

Ο Νταβίντ Φουστέρ για τους γνωστούς λόγους είναι επίσης ένα αουτσάιντερ για την 11άδα. Μην υποτιμούμε την υποψηφιότητα του.

Υ.Γ.: Παίδες, το παιχνίδι στην Καλλονή έληξε; Γιατί πάει ενάμισης χρόνος που αναρωτιέστε το ίδιο για εκείνο το άλλο στη Λιβαδειά!  

Champions League Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός